παρασκευή απόγευμα.κι αρχίζει (επιτέλους) να συννεφιάζει.
κι έχει ψύχρα.
κι είναι όμορφα..
παρασκευή απόγευμα.
ο Χρόνης διαβάζει.
η Ελένη κοιμάται.
το Ραφαηλάκι παίζει στον υπολογιστή.
η Νέλλυ έχει γίνει μια κουλούρα, τέτοια, που δε βλέπεις ποια είναι η αρχή και ποιο το τέλος της.
η Ακκα κοιμάται πάνω στα μαλλιά της Ελένης.
η Πόπη ανέβηκε στο βράχο (της) και στεγνώνει το καβούκι και το κεφαλάκι.
ο Οράτιος αναφουφουλιάζεται και φλερτάρει με το καθρεφτάκι του.
έξω, τα αυτοκίνητα κορνάρουν.
ο κόσμος αρχίζει και μπαινοβγαίνει στα καταστήματα.
χτυπάει η καμπάνα για τον Εσπερινό.
άναψαν τα φώτα των δρόμων.
το σπίτι στην Αίγινα, θα στέκεται πιο λευκό απ' ό,τι είναι πραγματικά: πάντα όταν σκοτεινιάζει, έτσι δείχνει.
τα πεύκα θα μαυρίζουν, θ' ακούγεται η κουκουβάγια και μικρές νυχτερίδες θα κάνουν κύκλους πετώντας λίγο πιο ψηλά απ' την αιώρα μας.
και μένα μου φαίνεται, λες κι όλος ο κόσμος έχει πάει δυο αιώνες πίσω..
υγ
τη φωτογραφία την τράβηξε η Ελένη, από τη βόλτα μας την περασμένη Κυριακή στη Βάρκιζα.
