Το σκατό λοίδι

όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι κι εγώ, έχω ένα χόμπι: κάθε Σάββατο απόγευμα πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ.

όχι απλά "πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ",όχι βέβαια!
το διασκεδάζω!
μ' αρέσει!
τρελλαίνομαι!

πως οι άλλοι πάνε στα μπουζούκια;

αντί λοιπόν κι εγώ να πάω ν' ακούσω την κυρία Ζήνα να μετράει "ένα" και να μας δείχνει προτεταμένο το ένα της δάχτυλο, να εμπεδώσουμε τι είναι ακριβώς το "ένα", προτιμώ να περιπλανιέμαι στους διαδρόμους του Βασιλόπουλου.

αντί να βλέπω κάποιον Κακοφωνίξ να χτυπιέται στην πίστα "ήταν η ζωή μου κόλαση", προτιμώ να χτυπάω προσφορές και ευκαιρίες στα καλάθια του Makro.

διαλέγω ένα μεγάλο, ένα πολύ μεγάλο κατάστημα (συνήθως carrefour ή makro), και ξεκινάμε.

τα τρόφιμα σαφώς δεν με ενδιαφέρουν.
ξεμπερδεύω μαζί τους σύντομα και έπειτα ασχολούμαι με την ουσία της υπόθεσης: παζλ για τα παιδιά, κούπες, κασετίνες, αθλητικές κάλτσες, συσκευές, μακώ μπλουζάκια, μαξιλάρια, παπλώματα και άλλα πολλά.

σπάνια δεν πηγαίνω την καθιερωμένη μου επίσκεψη.
μόνο όταν αρρωσταίνω δηλαδή.
κι αυτό το Σάββατο ήμουν στην ανάρρωση.
κι έμεινα σπίτι.

έφτιαξα όμως μια λίστα στο Χρόνη, να πάει αυτός να ψωνίσει, όχι φυσικά μακριά, αλλά στον Βασιλόπουλο της γειτονιάς μας.
ετοίμασα τη λίστα και την πήγα.

λίγα πράγματα έγραφα κι αυτά ήταν τα εξής:
τυρί τριμμένο
αυγά
γάλα
μπανάνες
πατατούλες
κρεμμυδάκια

ήμουν άρρωστη, όμως σύρθηκα μέχρι το γραφείο του και του έδωσα τον κατάλογο:

-αυτά θέλω.

τον πήρε, τον διάβασε και μου είπε:
-είσαι σίγουρη; μη με ξαναστείλεις αύριο πάλι. λίγα μου φαίνονται.
-σίγουρη, σίγουρη. έχουμε απ' όλα, μας φτάνουν για μια βδομάδα.
-για δες τα καλύτερα.
-εεε, αφου σου λέωωω..α, α, θυμήθηκα: δεν έχουμε το τέτοιο!!
-ποιο είναι το τέτοιο;
-αυτό που καθαρίζουμε το εσωτερικό της λεκάνης. το ανταλλακτικό!! ξέρεις ποιο σου λέω!
-όχι, δεν ξέρω
-και γιατί να ξέρεις; μήπως έχεις καθαρίσει εσύ, ποτέ τη λεκάνη;
-αυτό είναι το θέμα τώρα; αν έχω καθαρίσει τη λεκάνη;
-αυτό το τρίγωνο, το γαλάζιο, το σφουγγαρένιο, που μπαίνει στην άσπρη λαβή και καθαρίζω;
-δεν καταλαβαίνω.
-θα καταλαβεις! κάτσε να στο γράψω
και παίρνω τη λίστα και γράφω "σκατό λοίδι"
-ορίστε!
-τι ειν' αυτό; "σκατολοίδι";δ εν το πιστεύω!! το 'γραψε και δύο λέξεις : σκατό και λοίδι.
-να πας να το ζητήσεις από την υπάλληλο!
-μα τι λες τώρα; είναι ποτέ δυνατόν να πάω στην υπάλληλο και να της πω "που έχετε τα σκατολοίδια;"
-γιατί, ντρέπεσαι;
-δεν είσαι με τα καλά σου!
-πες της το εσύ κι αυτή θα καταλάβει..
-εγώ τέτοιο πράγμα δεν το λέω!τ ι άλλο γράφεις; πατατούλες, κρεμμυδάκια; τι εννοείς; τα θέλεις μικρά;
-κανονικά.
-και γιατί τα γράφεις μικρά;
-χαϊδευτικά..
-θα πάρω ό,τι βρω. θες κάτι άλλο;
-θέλω
-γράφτο!
-γράφτο εσύ. κουράστηκα, δεν έχω και τα γυαλιά μου.

πήρε τη λίστα και το στυλό:

-έλα, λέγε
-παγωτό απ' τη δωδώνη
-άλλο;
-πάρε κι ένα topine.
-άλλο;
-σε ποιο σούπερ μάρκετ θα πας;
-στο Βασιλόπουλο.
-μμμ, το σκατό λοίδι στο είπα;;;

περιττόν να πω, πως τελικά δεν μου το έφερε.
είπε πως δεν το βρήκε.
αφού δε ρώτησε, πως να το βρει;

κι έτσι αναγκάζομαι και καθαρίζω τη λεκάνη με τα πανάκια της χλωρίνης.
μέχρι να έρθει το επόμενο Σάββατο, να πάω να το κατεβάσω η ίδια από το ράφι.

και να πω και πως ακριβώς λέγεται..