να τα αποτελέσματα όταν δουλεύω χωρίς τα σωστά εργαλεία!που είναι το σκατό λοίδι μου; ε; που;;
ο Χρόνης κάνει τον αδιάφορο: άρπαξε κι αυτός ίωση και δεν τον ενδιαφέρει διόλου αν εγώ παιδεύομαι ή όχι.
η Ελένη έχει κατάληψη κι αυτό σημαίνει ύπνος και ατέλειωτα τηλεφωνήματα.
η Ραφαηλία για το μόνο που νοιάζεται είναι τα μαθηματικά στην καθημερινή της ζωή.
(-να σου μετρήσω ανάποδα από το είκοσι, δύο-δύο;
-για πες..
-εικοσι, δεκαοχτώ, δεκάξι .....δύο
-μπράβο μωρό μου!
-τώρα θα σου μετρήσω δύο-δύο μέχρι το πενήντα.
-σε λιγάκι εντάξει;
-δύο, τέσσερα, έξι..
-σε λιγάκι καλε! σφουγγαρίζω, πήγαινε πιο κει!
-δεκατέσσερα, δεκαέξι..
- δεκάξι ξυλιές θα σου ρίξω στον πωπό σου, φύγε λέωωω
-χαχχχχχ δεκαοχτώ, είκοσι..)
και για το πότε θα έρθει η Δήμητρα να παίξουνε
(-κυρία Μαριλένα, να έρθω σπίτι σας σήμερα;
-όχι.
-τέσσερις είναι καλά;
-όχι.
-καλά, θα πω στη μαμά μου, να με φέρει στις τέσσερις
-όχι.
-τα λέμε από κοντά. γεια).
οι γάτες κυνηγιούνται σ' όλο το σπίτι, μετά τις έντεκα το βράδυ, παρασύροντας στο διάβα τους τρελόμπαλες, πλέϊ μομπίλ, Μπάρμπι και ό,τι άλλο μετακινείται, αφήνοντας πισω τους συντρίμια και θυμίζοντας τον ύμνο:
των εχθρών τα φουσάτα περάσαν
σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά
ο Οράτιος πετάει όλο το φαί από το κλουβί του στο κεφάλι της χελώνας.
αυτή ανεβαίνει στο βράχο της και περιμένει να την ταίσουμε.
όταν επιτέλους κατά τη μία αρχίζει το law and order κι έχει όλο το σπίτι ησυχάσει, τα παιδιά κοιμούνται, ο Χρόνης διαβάζει, οι γάτες έχουν κουραστεί να παίζουν, ο Οράτιος έχει χώσει το κεφαλάκι του στη φτερούγα κι η χελώνα έχει κατέβει από το βράχο της μέσα στο νερό, αυτή η ησυχία μου φαίνεται λίγο παράξενη.
χαμηλώνω τη φωνή στην τηλεόραση, μην ακουστεί ο ήχος κι αρχίσουμε ξανά.
(-από το ένα μέχρι το εκατό, δύο-δύο θέλεις;
-όχι!
-δύο, τέσσερα, έξι, οχτώ, δέκα..)
καλή σας νύχτα.
