DVD με σκληρό (μέρος πρώτον)

ένα dvd να γράφει.
τι πιο απλό;

τι πιο απλό δηλαδή για τους άλλους.
γιατί για μας που θέλαμε, ένα dvd με σκληρό δίσκο, να γράφεται ό,τι θέμε στον σκληρό και όχι στο δισκάκι, δεν ήταν διόλου απλό.

για να πω τη μαύρη αλήθεια, εγώ τον Frasier ήθελα να βλέπω, που προβάλλεται 2-2.30 στην ψηφιακή κάθε μεσημέρι.
το που θα γραφόταν πολύ που μ' ένοιαζε..
αλλά, ένοιαζε τον Χρόνη.

έτσι, το Σάββατο το μεσημέρι, μπήκαμε στον Κωτσόβολο του αεροδρομίου να κοιτάξουμε για dvd.
ουσιαστικά στην Ikea είχαμε πάει κι έπειτα χάρη στο γκίρι γκίρι, έσουρα τον Χρόνη μέχρι τον Κωτσόβολο.

(εδώ να κάνω μια διεύκρινιση: ο Χρόνης μισεί τον Κωτσόβολο και γενικώς μισεί όλα τα μαγαζιά τύπου "Κωτσόβολος".
η καλύτερη του, να αγοράζει ό,τι θέλει από το ίντερνετ και να μη χρειάζεται να βγει καθόλου στα μαγαζιά.
επιλογή όμως δεν είχε, μιας και το επιχείρημα μου "μόνο να δούμε. δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αγοράσουμε!" ήταν ακαταμάχητο.
σιγά μη δεν αγοράζαμε!)

αφού εξετάσαμε ενδελεχώς όλα τα dvd, το μάτι μου έπεσε σε κάποιο, το οποίο είχε απομείνει μόνο κι έρημο στο ράφι.
"Χρόνη κοίτα!" φώναξα ενθουσιασμένη και πλησιάζοντας άρχισα να διαβάζω τα τεχνικά χαρακτηριστικά.
πλησίασε και ο Χρόνης, μια ζωή δύσπιστος και πεπεισμένος εκ των προτέρων, ότι ντε και καλά κάτι θα 'χε.
πλησίασε κι ένα ζευγάρι που κοίταζε κι αυτό για dvd εγγραφής, αλλά όχι με σκληρό
πλησίασε κι ένας πωλητής παράξενος, καθώς έμοιαζε πάρα πολύ με ανθρώπινο μπρελόκ!

"μπορείτε να μου πείτε αν αυτό το dvd έχει δίσκο;" ρώτησα μ' ενθουσιασμό
για να εισπράξω την απάντηση: "ναι, ουφ, έχει"
"ωραία" αναστέναξα ενθουσιασμένη και το αγκάλιασα με λαχτάρα.
"θα το πάρετε;" ρώτησε αυτός
"βεβαίως" είπα εγώ
"κάτσε να το δούμε" διαμαρτυρήθηκε ο Χρόνης.

"τι να δούμε καλέ; μια χαρά είναι"
ο πωλητής ήδη είχε φύγει φουριόζος, εγώ έτρεχα αγκαλιά με το dvd από πίσω του και τελευταίος ακολουθούσε ο Χρόνης μουρμουρίζοντας "μα είναι χτυπημένο!"

"το κουτί μόνο" αντέταξα κι ο πωλητής, φτάνοντας στην οθόνη του υπολογιστή του, πληροφόρησε περιφρονητικά τον Χρόνη
"γι' αυτό το δίνουμε στη μισή τιμή"
"αν είναι χτυπημένο και να το χαρίζατε, άχρηστο θα ήταν"
τον αποστόμωσε ο Χρόνης κι έσκυψε να το βγάλει από το κουτί.
"για να δούμε, είναι εντάξει;!"

ο άνθρωπος-μπρελόκ περίμενε φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας, εγώ καμάρωνα που είχα νοικοκύρη άντρα κι ο νοικοκύρης-άντρας, έβγαλε το dvd απ' το κουτί, το εξέτασε προσεκτικά, είδε πως ήταν μια χαρά και απεφάνθη:
"ωραία!"
"θα το πάρετε;"
"θα το πάρουμε"

ο Χρόνης έσκυψε και προσπάθησε να το ξαναβάλει μέσα όπως ήταν κι εμείς οι δυο τον παρατηρούσαμε προσεκτικά:
εγώ, για να δω άν του είχε ανεβεί το αίμα στο κεφάλι από το σκύψιμο,
ο πωλητής, δεν ξέρω γιατί.

αφού κατάφερε και το συσκεύασε, ανασηκώθηκε και ρώτησε τον πωλητή:
"τώρα;"
"τώρα στο ταμείο"
"εμείς θα το πάμε;"
"ας σας το πάω εγώ"
είπε κι αναστενάζοντας το πήρε στα χέρια και ξεκίνησε για το ταμείο, ενώ πίσω του τρέχαμε ο Χρόνης κι εγώ, νομίζοντας πως επιτέλους είχαμε τελειώσει.
και μη γνωρίζοντας, οι ανέμελοι, πως όλο αυτό, ήταν απλά η εισαγωγή.

γιατί, όπως είπε κι ο ποιητής:

"σα βγεις στον πηγαιμό για το ταμείο
να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος.."
.............................................................