Εννιά με πέντε

πόσες πιθανότητες πια, το μεσημέρι να ψάχνω το Nine to Five και το βράδυ να παίζεται στην τηλεόραση;

"αυτό είναι!" έτρεξα και είπα στο Χρόνη, που ως καλός μαθητής διάβαζε στον υπολογιστή του.
"μπορείς να τα παρατήσεις όλα: και τη δουλειά και το μεταπτυχιακό, και όλα τυχερέ"

με κοίταξε καχύποπτα για λίγο
"τι θέλεις πάλι;"
"μια πολυθρόνα που κάνει μασάζ. δε μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ τη ζητάει η πλάτη μου: μερικά πρωινά, σηκώνομαι από το κρεββάτι σαν τον Κουασιμόδο.
αλλά δεν ηρθα γι' αυτό.
βρε ήρθα να σου πω, πως έχω προπατορικό χάρισμα!! κι αν το εκμεταλευτούμε σωστά.."
"τι έχεις;"
"κληρονομικό μάλλον λέγεται, το χάρισμα.
πρόσεξε: σκέφτομαι κάτι και σε λίγο πραγματοποιείται.
φοβερό;;;"


με ξανακοίταξε, αυτή τη φορά όμως, με άλλη έκφραση στο βλέμμα

"άσε μας ρε Μαριλένα κι έχω δουλειά"
"καλάααα... περίμενε, κι όταν βρεθείς στην ανάγκη μου, μην έρθεις έρποντας ως φίδι να με παρακαλέσεις.."
"εντάξει, δε θα 'ρθω. μ' αφήνεις τώρα να τελειώνω;"


εννοείται πως έφυγα περιφρονητικά και δεν του είπα τίποτα!
αυτός χάνει, όχι εγώ.

μα όμως, πείτε: πόσες πιθανότητες έχει μια ταινία του '80 να προβληθεί στην τηλεόραση την ίδια ώρα που τη σκέφτομαι κι εγώ;

όλα ξεκίνησαν ψωνίζοντας μια κασετίνα για το Ραφάκι: την Πέμπτη ήδη, ανοίγουν τα σχολεία.

την Πέμπτη, όλες οι ηρωίδες, που ονομάζονται "εργαζόμενες μητέρες" θα αναστενάξουν γνωρίζοντας πως απ' τις οκτώ και μετά, τα καμάρια τους, θα κάθονται σ' ένα θρανίο

την Πέμπτη θα χτυπήσουν κάρτα, θα ανοίξουν το μαγαζί, θα σηκώσουν το τηλέφωνο, θα κάνουν καφέ, θα μιλήσουν με κάποιον συνάδερφο και θα ξέρουν, πως τα μωρά τους, είναι σχολείο.
και είναι καλά..

εντάξει.
κληρονομικό χάρισμα, μπορεί και να μην έχω.
το country τραγουδάκι όμως 9-5 το τραγουδάω μια χαρά παράφωνα.

κι ας ξεραίνεται η Ελένη στο γέλιο, όταν ακούει το όνομα της Dolly Parton
κι ας το λέει ο Χρόνης "βλάχικο"

βρε
nine to five,
for service and devotion
you would think that i
would deserve a fair promotion..

καλή σχολική περίοδο
τόσο στα παιδιά
όσο και στις εργαζόμενες μαμάδες.