Τα κουτιά

"με πάτησες!"
"εε, συγγνώμη"
"ασε με βρε Ελένη! "συγγνώμη". τι συγγνώμη; από τότε που βγήκε η συγγνώμη..."
"..χάθηκε το φιλότιμο. καλά δε βαρέθηκες να το λες;"
"βρε, με πάτησες λέμε! πονάει το ποδαράκι μου και συ πάλι μια αναισθησίαα"
"ε, τι θες να κάνω; είπαμε συγγνώμη. επίτηδες το 'κανα;"
"μου το 'λιωσες καλέ το πόδι! κοίτα πως το κανες! σα να 'ναι από πλαστελίνη: πλακέ"
"ναι, εγώ στο 'κανα! δε φταίει που τα πόδια σου είναι σαν κουτιά!"

(το δεξί που βλέπετε, είναι το καταγματένιο. αυτό που μου πάτησε!)