..να μη μπορώ να γυρίσω πλευρό (από το αυχενικό)να κάθομαι στις πιο περίεργες στάσεις, υποφέροντας και αγκομαχώντας
να μου φέρνουν στο κρεββάτι ό,τι θέλω
(πολλές φορές, προτού ανακαλύψω ότι το θέλω)
το Ελενάκι, ερχόταν κάθε τρεις και λίγο και ρωτούσε:
"δον Μαρλεόνε θέλεις κάτι; καφέ, κόκα κόλα, παγωτό;"
κι ακόμα κι όταν γελούσα πο-νού-σα!
τι την αλοιφή του παππού που έβαλα (counterpain)
τι τυλιγμένη σαν την κάμπια στο κουκούλι της που ήμουν
ο ρημάδης ο πόνος, τελικά, μόνο με τα mesulid έφευγε
κι εγώ,
ήμουν απίστευτα τσιγκούνα ώστε να τα πάρω εύκολα
(γιατί τα συγκεκριμένα, τα φοβάμαι πολύ).
τελικά, ήθελα-δεν ήθελα φαρμακώθηκα (εννοείται με τη μισή δόση) και χτες το πρωί, σηκώθηκα από το κρεββάτι, για να τσεκάρω αν όλα πάνε καλά.
με βήμα σαν του Ορέστη Μακρή στον μεθύστακα και με μαλλιά σαν του Βουτσά όταν έκανε τον γιεγιέ, μπήκα στο δωμάτιο των κοριτσιών.
η Ελένη καθόταν στο γραφείο της, το Ραφάκι διάβαζε ιστορία.
"όλα καλά παιδιά;"
"όλα καλά μαμά" με μια φωνή, με μια ψυχή
"Ελενάκι, διάβασε το μωρό;"
"ναι μαμά, την ιστορία κάνει τώρα και τελειώσαμε"
"μπράβο οι αγάπες μου!"
πλησίασα το Ραφάκι
"που είστε μωρό μου;"
"στο Θησέα μαμά"
"αα, μα είναι ο αγαπημένος μου. όχι ο Ηρακλής, που κάνατε την προηγούμενη βδομάδα. ο Θησέας"
"γιατί-ι είναι ο αγαπημένος σου;"
"γιατί νικούσε με την εξυπνάδα, όχι με τη δύναμη του.
για να δω"
κι έσκυψα πάνω στο βιβλίο της.
είχε φτάσει στο σημείο, όπου έγραφε για τον λαβύρινθο, τον Μινώταυρο κι όλα τα σχετικά
"κοίταξε εδώ αγάπη μου: λέει για τον μίτο της Αριάδνης. ο μίτος: το ι με τι ειναι γραμμένο;"
θορυβήθηκε το Ραφάκι, κοίταξε το βιβλίο, βρήκε τη λέξη και διαμαρτυρήθηκε σθεναρά:
"δε φταίω εγώ μαμά! το βιβλίο το έχει γραμμένο λάθος, δεν το 'κανα εγώ!"
είπαμε,
ακόμα κι όταν γελούσα πο-νού-σα
έτσι,
πήρα τον μύτο μου και επέστρεψα στο κρεββάτι..
ένας δον Μαρλεόνε
χωρίς καφέ
χωρίς coca cola
ή παγωτό
μονάχα με μισή δόση mesulid
(που τι να σου κάνει κι αυτή, όταν τραντάζεσαι από τα γέλια;)
