..κι αυτή η Πέμπτη φτάνει -επιτέλους- στο τέλος της.Παρασκευή ξανά και μια ανάσα μακριά το Σαββατοκύριακο.
στο αυτοκίνητο λίγες ώρες πριν, οι Simon και Garfunkel τραγουδούσαν για την κυρία Robinson, κάνοντας με τον μαγικό τους τρόπο τη στεναχώρια μου να σκάσει στον αέρα σαν τσιχλόφουσκα.
"άκου" είπα στον Χρόνη δίπλα μου και χαμογέλασα
"άκου" του ξαναείπα, γιατί προσηλωμένος στην οδήγηση δεν μ' άκουσε.
ο δρόμος έφευγε κάτω απ' τις ρόδες μας, ελαφρά υγρός και σιωπηλός
μπροστά μας οι αχιβαδούλες κι οι αχινοί που θύμιζαν τις Κυριακάτικες βόλτες μας
στο πίσω κάθισμα ριγμένο πρόχειρα το μπουφάν του Χρόνη
και σοκολατάκια fererro rocher "κύριε Πρέσβη μας κακομαθαίνετε"
τεντώθηκα κι άπλωσα τα πόδια μου χαμογελώντας:
αυτή η Πέμπτη έφτανε -επιτέλους- στο τέλος της
μ' έναν ήσυχο τρόπο, γλυκό κι ήρεμο
κάπως σαν ανταμοιβή.
που ως ανέκαθεν δίκαιος άνθρωπος, τη μοιράστηκα γενναιόδωρα, με τον Simon, τον Garfunkel και με τον Χρόνη δίπλα μου.
υγ
όχι, αυτή η φωτογραφία δεν ειναι τραβηγμένη από την Ελένη.
είναι από το δικό μου κινητό, λίγο πριν σκοτεινιάσει.
