Ο θαυμαστής!


αν θέλετε το πιστεύετε: προχτές το απόγευμα, είχα την κατάκτηση μου στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς!

ο Χρόνης ήταν λίγα μέτρα πίσω μου κι εγώ έσκυβα εξεταστικά πάνω από τα μεγάλα καλάθια με το καινούριο εμπόρευμα, όταν τον είδα: μετρίου αναστήματος, παχουλός, με ανοιχτό πουκάμισο ως κάτω, άσπρα μαλλιά κολλημένα επιμελώς στο κεφάλι του, να με κοιτάζει λάγνα και να τραγουδάει ένα τραγούδι του αείμνηστου Ζαμπέτα..

τραγουδούσε τόσο δυνατά, που ο κόσμος γύρω σταματούσε και τον κοίταζε.

όσο εγώ έκανα την αδιάφορη, τόσο αυτός έκανε τσαλίμια με τη φωνή του και είχε τέτοια κέφια, που σε μια στιγμή μου φάνηκε πως λίγο ακόμα και θ' άρχιζε να χορεύει ανάμεσα στα ράφια!

κοίταξα πίσω μήπως δω τον Χρόνη, αλλά εκείνος ως συνήθως ήταν εξαφανισμένος κι ο θαυμαστής άρχισε να 'ρχεται προς το μέρος μου, αρχίζοντας μεν καινούριο τραγούδι, αλλά με την ίδια χάρη, τσαχπινιά και διακριτικότητα που είχε και στο προηγούμενο.

τον άκουγα λοιπόν που ερχόταν τραγουδώντας και χτυπώντας ρυθμικά το κόκκινο καλάθι που κρατούσε, όταν αίφνης φάνηκε ο Χρόνης και του έκανα νόημα γρήγορα: "έλα δω, καλέ!"

ο μεν Χρόνης ήρθε με το πάσο του
ο δε θαυμαστής έφυγε κι αυτός με το δικό του πάσο

κι έμεινα εγώ να υπόσχομαι στον εαυτό μου, πως αν ξαναπατήσω το ποδαράκι μου σ' αυτό το σούπερ μάρκετ, να με φτύσετε!