"αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζαθα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα"
λίγα χρόνια πριν τραγουδούσε ο πρώην Πυξ Λαξ στο ραδιόφωνο, με την ευγενική συνεργασία της Ραφαηλίας, η οποία μόλις τον άκουγε ερχόταν σφαίρα στην κουζίνα, σκαρφάλωνε στο πλυντήριο των πιάτων και τον συνόδευε μ' όλη της την καρδιά!
αφού τέλειωνε το τραγούδι, έκλεινα το ραδιόφωνο και μάθαινα στο Ραφάκι κι ένα τραγουδάκι του
-πάλαι ποτέ συναγωνιστή- Σαββόπουλου:
εδώ είναι Βαλκάνια
δεν είναι παίξε-γέλασε
ντιλέμ ντιλέμ ντιλέμ!
να μαθαίνει από τώρα, εκτός από το χρώμα της θάλασσας και τι ακριβώς σημαίνουν τα Βαλκάνια, αλλά και πως να ζει σ' αυτά.
γιατί εδώ, όντως είναι Βαλκάνια όπως λέει κι ο Σαββόπουλος ή η Antiqua όπως λέει κι ο Πετρόπουλος και όντως ζούμε σε μια χώρα, όπου το πρόβλημα μας δεν είναι μόνο ότι ξεβάφει η θάλασσα, αλλά και πως όλοι, βάζουμε ένα χεράκι να την ξεβάψουμε μια ώρα αρχύτερα.
κι αυτό αφορά, τόσο τα μεγάλα, τα πολύ μεγάλα θέματα, όσο και τα μικρά, που ναι μεν είναι ελάσσονος αξίας, αλλά σου δυσκολεύουν τη ζωή και σε κάνουν να νιώθεις την απαξίωση πάνω σου.
όπως ακριβώς ένιωσα κι εγώ πέρσυ με το θέμα του Δήμου Αθηναίων.
το θυμάστε; εδώ είναι.
φυσικά δεν πήρα ποτέ απάντηση.
και να 'ταν αυτό μόνο..
μερικές φορές αισθάνομαι ως δεύτερος Δον Κιχώτης, που ματαίως κονταροχτυπιέται με τους ανεμόμυλους.
κι εκεί που του τελειώνει η ανάσα κι αποφασίζει πως έχασε τη μάχη, κάτι γίνεται και φτου κι απ' την αρχή.
το τελευταίο "κάτι γίνεται" σε μένα, ήρθε από τη wind:
πριν λίγο καιρό, αντιμετώπισα ένα πρόβλημα μ' αυτήν.
ή μάλλον δύο προβλήματα.
και είχα το δίκιο με το μέρος μου.
ε και;
και με τον Δήμο Αθηναίων είχα το δίκιο με το μέρος μου,
και με την πεταλούδα που βρήκα σε συσκευασία παγωτού, είχα το δίκιο με το μέρος μου,
και με την τράπεζα είχα το δίκιο με το μέρος μου
(εκεί να δείτε το ανατριχιαστικό: ακόμα κι αν γνωρίζει η τράπεζα πως έχει κλαπεί η πιστωτική και η ταυτότητα σου, αυτός που τα πήρε, έχει δικαίωμα να βγάλει δάνειο στο δικό σου όνομα!)
κι έχουν υπάρξει αρκετές καταστάσεις, όπου είχα το δίκιο με το μέρος μου.
στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, σε ελάχιστο χρόνο και τα δύο μου τα προβλήματα, είχαν λυθεί.
δεν είμαι σίγουρη αν είναι και η πολιτική της εταιρείας που συνέβαλλε στο να λυθεί γρήγορα το ζήτημα, όμως είμαι εντελώς σίγουρη, πως τον μεγαλύτερο ρόλο τον έπαιξε ο επαγγελματισμός της κυρίας (Σ.) που το ανέλαβε.
εξυπηρετήθηκα άμεσα, με ευγένεια και με τρόπο που δεν θυμίζει καθόλου την Antiqua που ζω σ' όλη μου τη ζωή.
στην Antiqua για παράδειγμα, ουδείς βλέπει το ρολόι, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του.
πριν λίγους μήνες, στις τρεις το μεσημέρι, τηλεφώνησαν από κάποια εταιρεία, η οποία έχει αναλάβει να διαφημίζει τα δάνεια και τις κάρτες κάποιας τράπεζας, για να ενημερώσουν ως προς τις νέες τους προσφορές.
στην παρατήρηση μου, πως η ώρα είναι ακατάλληλη για τέτοιου είδους ενημερώσεις, η τηλεφωνήτρια εξερράγη και:
"τρεις η ώρα είναι κυρία! εμείς δουλεύουμε αυτή την ώρα!"
φώναξε εκνευρισμένη και μου έκλεισε το τηλέφωνο!
καταλαβαίνετε λοιπόν, πως μετά από τέτοιου είδους εμπειρίες, πόση εντύπωση μου έκανε το περιστατικό με την κινητή.
έτσι, για να μη γκρινιάζω μόνο
και για να ελπίζω, πως κάποια στιγμή, πολλά θα διορθωθούν
και θα γίνουν επιτέλους όπως θα πρέπει να είναι.
