σήμερα έμαθα πως:
οι αδερφικές σχέσεις, δεν αλλάζουν ποτέ
"τ' ειν' αυτό; καινούριο τηλέφωνο;"
"ναιι, είναι το δεύτερο μου. τώρα το πήρα! σ' αρέσει;
"εεε"
"κοίτα, μη κρίνεις απ' τη φάτσα! είναι αντοχής, σούπερ ντούπερ! κανονικά δεν προορίζεται για σπίτι, αλλά για εργοτάξιο"
"σιγά! εγώ σου λέω πως με τη μία θα σπάσει"
"πας ένα στοίχημα; όχι πας ένα στοίχημα; για δες!"
και σηκώνομαι κι αρχίζω να πετάω το κινητό μου στον τοίχο, στο πάτωμα, στον διάδρομο, παντού.
ο αδερφός μου, αφού βλέπει πως όντως δεν παθαίνει τίποτα, προτείνει:
"δώσ' μου το εμένα, να δεις πως δεν αντέχει ούτε λεπτό! θα στο σπάσω αμέσως!"
...............................................
έμαθα ακόμα πως:
αν ένα παιδί βάλει κάτι στο κεφάλι του, δεν το βγάζει ποτέ
"αφού σου λέω πως θέλω κιθάρα!"
"είχες κιθάρα και την έσπασες"
"τότε ήμουνα μικρή. τώρα δε θα την σπάσω"
"ολόκληρο πιάνο έχουμε, δε σου κάνει;"
"όχι! εγώ θέλω να τραγουδάω και να παίζω κιθάρα, έτσι!"
και κουνιέται δεξιά-αριστερά τραγουδώντας και κάνοντας πως παίζει κιθάρα
"βρε Ραφάκι;! κάνε πως παίζεις κιθάρα με το πόδι σου!"
"έλααα μαμάαα"
"δίκιο έχει η μάνα σου" πετιέται ο Χρόνης "αυτή είναι η καλύτερη κιθάρα! ούτε οι χορδές να σου σπάνε, ούτε τίποτα! δεν έχεις δει τη μαμά να το κάνει;"
"εγώ έκανα τον Mick Jagger έξυπνε"
"μαμά, αυτό το 'χε δείξει μια φορά το supernatural" ενθουσιάστηκε η Ελένη "ήταν ένας τύπος.."
"σκασμός Ελένη!"
"μα να μη πω τι έγινε;"
"όχι!"
τελικά την πήραμε την κιθάρα.
η πρόταση Rolling Stones καταποντίστηκε άδοξα.
...............................................
τέλος έμαθα, γιατί όλοι πρέπει να τρώμε παγωτά
"να σου πω γιατί πρέπει όλοι να τρώμε παγωτά;"
"όχι!"
"έλα βρε μαμάα.. άσε με να σου πωωω"
"όχι Ραφαηλία! εσύ ειδικά που τρως παγωτό από τα δυο σου χρόνια ακόμα κι άν έξω χιονίζει, δε χρειάζεται να μου πεις τίποτα"
"έλαααα"
"άντε, λέγε.."
"γιατί τρώνε και τα αγάλματα! αυτό το άγαλμα στην Αμερική, κρατάει στο χέρι ένα χωνάκι παγωτό και το σηκώνει ψηλά για να μη το φάνε τα ψάρια!".
.........................................................
ο κόσμος της γνώσης σπίτι μας είναι απέραντος
ένα πράμα σαν το σύμπαν δηλαδή.
ποιος ξέρει αύριο-μεθαύριο τι καινούριο θα μάθω..
ίσως γιατί οι νάνοι είναι κοντοί
ίσως γιατί πρέπει να τρώμε μόνο μιράντας-μπισκοτάκια
ίσως γιατί το βραδυνό θα πρέπει να περιορίζεται αυστηρά, σε μια ομελέτα και μόνο
κι όλ' αυτά, γιατί το Ραφάκι πάντα θα βρίσκει τρόπο να εμπλουτίζει τις γνώσεις μας
-ή μήπως το χαμόγελο μας;
