Τα ήσυχα βράδια

τα βράδια που όλοι κοιμούνται, αυτές τις ώρες που μόνο οι γάτες περπατούν στο διάδρομο του σπιτιού, σηκώνομαι, παίρνω ένα παγωτό ξυλάκι, μαζεύω τα πόδια μου κάτω απ' το σκέπασμα του κρεββατιού και γέρνοντας πίσω, τρώω το παγωτό μου βλέποντας csi.

έχω στοκ csi, ολόκληρη ντάνα από dvd *η παρηγοριά του άυπνου.

όσο περνάει η ώρα, οι θόρυβοι λιγοστεύουν: ο διπλανός έχει γυρίσει προ πολλού, οι (καλοί) άνθρωποι από πάνω έχουν πέσει για ύπνο, οι δημοπρασίες που βάζει η από κάτω έχουν τελειώσει, μόνο που και που ακούγεται η φωνή κάποιου, από την εσωτερική αυλή.

η νύχτα περνά, ο Οράτιος βρίσκει τους ένοχους, η Νέλλη νυστάζει κι έρχεται στα πόδια μου να κοιμηθεί.

κάθε τόσο, σταματώ και αφουγκράζομαι τις ανάσες των παιδιών, αν κοιμούνται, αν όλα πηγαίνουν καλά.

ένα μεγάλο ποτήρι δροσερό νερό βρίσκεται πάντα δίπλα μου, με παγάκια και μια φέτα λεμόνι να επιπλέει.
το παγωτό έχει τελειώσει πια, η γάτα κοιμάται γουργουρίζοντας, ησυχία σ' όλο το σπίτι κι όπως έρχεται το ξημέρωμα, κι όπως αλλάζουν οι εποχές, κι όπως όλα στροβιλίζονται, θαρρείς κι είναι σα χτες που ήμουν ακόμα κοπέλα κι έμενα άγρυπνη διαβάζοντας ό,τι αγαπούσα, μέχρι να ΄ρθει το ξημέρωμα.
............................................

κι όμως, έχει περάσει μόλις ένα τέταρτο του αιώνα, απ' τη στιγμή, που γνώρισα τον Χρόνη..




(αφιερωμένο στη χτεσινή μας επέτειο)