"να χειμωνιάσει, να χάνομαι κάτω απ' το πάπλωμα, δίπλα στα πόδια σου να γουργουρίζω"είπε η Ακκα και βιάστηκε να εξαφανιστεί μέσα στα σκεπάσματα.
τα μουστάκια της μου γαργάλισαν τις πατούσες. της έκανα χώρο κι αυτή στριμώχτηκε ακόμα κοντύτερα δίπλα μου.
"επαφή κορίτσι μου, το νόημα είναι η επαφή" την πληροφόρησα, αλλά δεν μ' άκουσε: είχε ήδη πέσει στον ύπνο βαθιά.
καφές στο κρεββάτι, desperate στην τηλεόραση και χρόνος.
χαμογέλασα.
αυτά, μου έφταναν και μου περίσσευαν.
ανέκαθεν.
("αχ" αναστέναξα λίγη ώρα πριν, όταν έσκυψα να δέσω τα κορδόνια της Ραφαηλίας
"εγκεφαλικό έχεις μαμά;" με ρώτησε το Ραφάκι μ' ενδιαφέρον
"όχι μωρό μου. κι αφού δεν έπαθα σήμερα εγκεφαλικό με το ντύσιμο της Ελένης, δεν πρόκειται να το πάθω ποτέ! μη φοβάσαι"
"έλα μαμάα.."
"αυχενικό έχω αγάπη μου, αυχενικό")
το σπίτι είναι πολύ ήσυχο τα πρωινά.
πρώτος πρώτος φεύγει ο Χρόνης, αξημέρωτα σχεδόν
ακολουθεί η Ελένη μια ώρα μετά
και τελευταίο το Ραφάκι.
έρχεται και την παίρνει η νονά της κάθε πρωί.
είναι η δική τους ώρα: το παιδί και η νονά, χέρι-χέρι, κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας
(κι είναι συγκινητικό όπως βλέπεις τις δυο τους: η νονά, που όσο πάει μικραίνει και το Ραφάκι, που όσο πάει, μεγαλώνει.
κοντεύει να τη φτάσει στο ύψος, το καλοκαίρι ίσες θα 'ναι.
δυο παιδιά, ένα μεγάλο (το Ραφάκι) κι ένα μικρό (η νονά) στο δρόμο για το σχολείο, στις οκτώ το πρωί)
κλειδώνω την εξώπορτα και φτιάχνω καφέ.
ανοίγω την τηλεόραση, βάζω το dvd, έρχεται η Ακκα και με κοιτάζει.
σηκώνω τα σκεπάσματα, χώνεται μέσα, εξερευνά λίγο, κουλουριάζεται, κοιμάται
("επαφή κορίτσι μου, το νόημα είναι η επαφή")
μια γουλιά καφέ και πιάνω το κοντρόλ του dvd
desperate housewives, τέταρτος κύκλος
ξανά μια γουλιά
αναστενάζω
αυτές, ειναι desperate
εγώ πάλι, όχι..
