Μια βδομάδα στο κρεββάτι

μια βδομάδα στο κρεββάτι..
πως λέμε "ένας χρόνος στο Θιβέτ"; έτσι

όχι ότι τώρα είμαι καλά, αλλά.. τέλος πάντων.
δεν θα γκρινιάξω, δεν θα πω για πολλοστή φορά πως πλέον αναπνέω μόνιμα απ' το στόμα σα χρυσόψαρο, δεν θα σχολιάσω την Ελένη που βγήκε έξω μ' αυτό τον καιρό μ' ένα τιραντάκι λες κι έχουμε Δεκαπενταύγουστο, ούτε το Ραφάκι που με πληροφόρησε πως την αγαπάνε δύο, δεν θα παραπονεθώ καν για τη Νέλλυ, η οποία ενώ ήμουν στα γόνατα κι εξέταζα τη σκόνη που είχε μαζευτεί κάτω απ' το κρεββάτι, ανέβηκε στην πλάτη κι άρχισε να ζυμώνει μ' όλα της τα νύχια τη ραχοκοκκαλιά μου
δεν θα πω τίποτ' απ' αυτά.

μια βδομάδα στο κρεββάτι, μ' όλες μου τις δουλειές να πηγαίνουν πίσω, με τον Χρόνη να πηγαινοφέρνει το Ραφάκι στ' αγγλικά, με το άγχος να μη κολλήσω το Ραφάκι που το πηγαινοφέρνει ο Χρόνης στ' αγγλικά, με την Ελένη να φεύγει το πρωί και να γυρίζει αργά το βράδυ (λόγω σχολής, δουλειάς και βραδινών εξόδων), μια βδομαδούλα στο κρεββάτι κι αντί να τη χαρώ, γύριζα σαν τον φυματικό βήχοντας και μουρμουρίζοντας "θα 'μαι καλό παιδί, άριστος μαθητής, αρκεί το παριζάκι μου να είναι Υφαντής".

μια βδομάδα στο κρεββάτι έμαθα πολλά..
τώρα, μπορώ να συμβουλέψω μια παχουλή πως να μη φαίνεται τόσο παχουλή
να βάζω μέικαπ έτσι που να τονίζονται τα αυτιά μου
να καθαρίζω ένα βρωμερό σπίτι όπου στο νεροχύτη έχουν φυτρώσει μανιτάρια
(και να τα μαγειρεύω ογκραντέν μετά)
να βουρτσίζω με ζηλευτή άνεση τα δόντια ενός σκύλου
(εμείς βέβαια σκύλο δεν έχουμε πια, αλλά μπορώ πάντα να πειραματιστώ με τη Νέλλυ και την Ακκα)

το μόνο που μου 'λειψε η Κυριακάτικη μας εκδρομή..

σηκώθηκα αργά το βράδυ και με το προσεκτικό βήμα του ανθρώπου που όλα του τα οστά είναι γυάλινα, κάθισα στον υπολογιστή και χάζευα τις φωτογραφίες μας.

σε μια απ' αυτές, μόλις λίγες βδομάδες πριν, κάθομαι στην παραλία.
ο καιρός ακόμα γλυκός, ο ουρανός με λίγα σύννεφα, τα παιδιά παίζουν λίγο πιο πέρα, ο Χρόνης σηκώνει το κινητό και τσαφ! βρίσκομαι τώρα στην οθόνη του υπολογιστή, αυτό το φθινοπωρινό μεσημέρι της Τρίτης που έξω βρέχει πολύ
που η Ελένη βγήκε μ' ένα τιραντάκι να πάει στη σχολή
που το Ραφάκι με τη Δήμητρα έχουν τελειώσει τα μαθήματα και ζωγραφίζουν καράβια
κι ο Χρόνης δεν έχει γυρίσει ακόμα

αυτό λοιπόν το φθινοπωρινό μεσημέρι της Τρίτης
στην παραλία της Αναβύσσου ακόμα έχει ήλιο
κι εγώ κάθομαι μαζεύοντας βότσαλα

χαζεύοντας τις επόμενες Κυριακές
που δεν θ' αργήσουν να 'ρθουν..