πως το 'λεγε εκείνο το τραγουδάκι των Αctive Member, θυμάστε; καληνύχτα μαλάκα η ζωή έχει πλάκα, ε;
ε, ναι, η ζωή έχει στ' αλήθεια πλάκα.
εδώ και καιρό, με προβλημάτιζε η νοοτροπία "Στάλιν-κυνηγάει-απογόνους-Τρότσκι"
που μεταφράζεται: όποιος έχει πρόβλημα με μένα, αυτόματα τα βάζει και με τα κορίτσια μου.
το 'ζησα στα blogs
(πιστεύετε πως άνθρωποι που τσακωθήκαμε και ιδιαίτερα άνθρωποι που τσακώθηκαν μαζί μου χωρίς να τσακωθώ εγώ μ' αυτούς τα έβαλαν με την Ελένη;)
το 'ζησα στη ζωή, το ζω στο σχολείο
(μαμάδες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, να αντιπαθούν τα παιδιά των "αντιπάλων"
ή αντίστοιχα, δασκάλες, που "δεν μπορούν" συγκεκριμένες μαμάδες, να το μεταφέρουν αυτό άνετα στα πιτσιρίκια των "εχθρών")
στο σχόλασμα καθημερινά
(μαμά που δεν συμπαθεί εμένα γυρίζει το πρόσωπο επιδεικτικά από την άλλη όταν την κοιτά το Ραφάκι)
λες και το αρνητικό, πρέπει να σκεπάσει, να κουκουλώσει όχι μόνο αυτόν που δεν αντέχουν, αλλά και όλους όσοι έχουν σχέση μαζί του.
στην αρχή λοιπόν αυτό με προβλημάτιζε.
πολύ.
ύστερα, έμαθα να το ανέχομαι, χωρίς να με στεναχωρεί.
τώρα, το έχω πλέον συνηθίσει. και όχι μόνο.
υπάρχουνε στιγμές που γελάω.
πολύ.
γιατί -πως να το κάνουμε;- η ζωή
έχει στ' αλήθεια πλάκα
καληνύχτα
