είμαι ξαπλωμένη, λίγο στεναχωρημένη, έξω βρέχει πολύ, έχω δει άπειρες σεζόν από το one tree hill κι έχω σηκωθεί μόνο και μόνο για να μαγειρέψω λαζάνια και για να τα σερβίρω βιαστικά προτού χωθώ στο κρεββάτι ξανά, με τη γάτα στα πόδια μου να γουργουρίζει στον ήχο της βροχής.
κάποια στιγμή, το Ραφάκι έρχεται τρέχοντας να με ρωτήσει κάτι για το σχολείο και βρίσκω την ευκαιρία να την αρπάξω.
την κρατώ στην αγκαλιά μου, χώνω τη μύτη στα μαλλάκια της ανασαίνοντας βαθιά και της δίνω ένα εκατομμύριο, πεντάκοσιες χιλιάδες και τριακόσια σαράντα έξι φιλιά!
"σ' αγαπάω μωρό μου! εσύ μ' αγαπάς;" της ψιθυρίζω στο αυτάκι
"και βέβαια! είσαι η μαμά μου και σ' αγαπάω αναγκαστικά!"
..........................................................
υγ
η φωτογραφία τραβηγμένη από το Ελενάκι, σε κάποια βόλτα, όταν φυσούσε πολύ αλλά δεν έβρεχε καθόλου
