"ορίστε μας! να δούμε τι άλλο θ' ακούσω" είπα στον Χρόνη νευριασμένη κλείνοντας το τηλέφωνο.
"τι έγινε;" απόρησε
"τι να γίνει; με την Ελένη μιλούσα"
"και;;"
"και τη ρώτησα τι ώρα γύρισε χτες"
μιμήθηκα τη φωνή της Ελένης: "νωρίς γύρισα μαμά!"
"ε, δεν είσαι ευχαριστημένη;"
"τι ώρα είναι το "νωρίς", ξέρεις;"
"έντεκα, δώδεκα;"
"θα 'θελες" σάρκασα "τρείς το χάραμα, είναι το "νωρίς"
"τρεις το χάραμα;;"
"μάλιστα! και δεν είναι αυτός ο λόγος που νευρίασα"
"έχει κι άλλο;"
"πως δεν έχει!"
"για πες"
"τη ρώτησα ποιος τη γύρισε σπίτι. ο τάδε μου 'πε. την ξαναρωτάω: ο τάδε είναι καλό αγοράκι; της αρέσει; μήπως τον βλέπει σοβαρά; καταλαβαίνεις.."
"είκοσι χρονών είναι βρε Μαριλένα.."
"βρε δεν πά' να 'ναι κι εβδομήντα! άκου: μου είπε να μη τη ρωτάω για τέτοια θέματα, γιατί αυτή δεν αντέχει τις σχέσεις, την "πνίγουν" και την κάνουν να νιώθει πίεση και άγχος κι άλλα τέτοια καλά"
"έτσι είπε;"
"έτσι! αυτά, είναι τα δικά σου γονίδια! κι όταν τη ρώτησα "εσύ δηλαδή δεν θα παντρευτείς ποτέ σου; δεν θα κάνεις παιδιά;" ξέρεις τι μου απάντησε;"
"τι;"
"που θες να ξέρω από τώρα;"
"έλαα! παίρνεις τα λόγια της τοις μετρητοίς.."
"το στυλ με τσαντίζει, όχι τα λόγια της! αν δεν θέλει να παντρευτεί να μη το κάνει! προκειμένου να νιώθει πίεση και καταπίεση, να μη το κάνει! μήπως νομίζεις πως κι εγώ θέλω ντε και καλά, να δω εγγόνια;"
και το Ραφάκι, που τόση ώρα παρακολουθεί αμίλητο, γυρίζει, με κοιτάζει με προσοχή και λέει:
"κι αν δεις εγγόνια μαμά, τι θα τους πεις;"
................................................
αφιερωμένο στην Ελένη και στο καινούριο μας μωρό!
να είναι πάντα ευλογημένο και χαρούμενο!
και όλοι να είναι Καλά για να το καμαρώνουν.
αυτό και όσα άλλα έρθουν να κατασκηνώσουν στην καρδιά τους.
