φυσούσε πολύ στη θάλασσα. τόσο, που δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε ούτε δύο μέτρα πάνω στη βρεμένη άμμο.
κανείς στην παραλία, εκτός απ' τους ιστιοπλόους: παράδειγμα πείσματος.
τα κύματα τους πετούσαν έξω, όμως αυτοί, αποφασισμένοι έμπαιναν ξανά, μια έξω, μια μέσα, μονότονα όμορφα.
καθώς πηγαίναμε, τα κορίτσια τσακωνόντουσαν άγρια στο πίσω κάθισμα.
κάποια στιγμή μάλιστα, άρχισε να πέφτει και ξύλο
το Ραφάκι προσπαθούσε να δαγκώσει την Ελένη -σαν τον γάιδαρο στις πολύ κακές του- η Ελένη κόντραρε το Ραφάκι, τόσο, που λίγο ήθελα να γυρίσω να τη δαγκώσω κι εγώ.
εν τούτοις, προσπαθούσα να τις αγνοήσω, κοιτάζοντας απ' το παράθυρο την εξαίσια θέα της φουρτουνιασμένης θάλασσας και τραγουδώντας ό,τι είχα βάλει στο mp3: σκοπούς που με διακτίνιζαν στο πρώτο μου αγόρι και πόσο ανέμελα και πόσο όμορφα ήσαν όλα -τότε..
"σιγά σιγά
σιγά μωρό μου
σ' έχω κρυμμένο
θησαυρό μου
σιγά σιγά
ποτέ ξανά
πάντα σιγά.."
ο Χρόνης δίπλα μου οδηγούσε σοβαρός και συγκεντρωμένος σαν Επιθεωρητής Ορνιθοτροφείου,
πίσω μου η εμπόλεμη ζώνη
("μαμάα, με χτύπησεεε, ζαλίζομαιαιαι" η μια
"μαζέψου γιατί θα φας κι άλλες!" η άλλη)
κι εγώ τραγουδούσα "εγώ από σένα, πάντα ζητάω.." με διαλείμματα έντονων παραινέσεων: "σταματήστε, δεν σας αντέχω άλλο!"
περίμενα πολύ αυτή τη βόλτα.
είχαμε να βγούμε τρεις βδομάδες σχεδόν, και να, που όλα πήγαιναν χάλια: καυγάδες και γκρίνιες και μούτρα και ψευτοραφαηλίσια δάκρυα, φτάνει!
"δεν μπορεί, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, τούτη τη στιγμή είμαι ευτυχισμένη και χαρούμενη" μονολόγησα και προσπάθησα να παρηγορηθώ.
έτσι κύλησε όλο το απόγευμα.
στο γυρισμό, τα κορίτσια το μετάνοιωσαν.
ζήτησαν "συγγνώμη" κι ήθελαν να ξεκινήσουμε απ' την αρχή.
σώπαινα.
ήρθαμε σπίτι, σχεδόν σιωπηλά, μόνο στη διαδρομή ακουγόταν η μουσική της Ελένης.
η προσδοκία του Σαββατιάτικου απόγευματος,
της θάλασσας
του ηλιοβασιλέματος πάνω απ' τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης
της αρμύρας στα τζάμια του αυτοκινήτου
έμεινε προσδοκία.
ίσως το άλλο Σάββατο να το ζήσουμε -όπως πρέπει- σωστά
ίσως
προς το παρόν, να σηκωθώ να φτιάξω λουκουμάδες με μέλι και κανέλα, να μου περάσουν όλα..
