Serial Dreamer

βλέπω brothers and sisters σχεδόν μέχρι το χάραμα.
το σπίτι είναι ήσυχο, σκοτεινό, όλοι κοιμούνται.
βλέπω brothers and sisters και ξεχνώ το ίδιο λεπτό τα ονόματα των πρωταγωνιστών και τον ακριβή ρόλο που παίζουν στη σειρά.
όμως τους βλέπω κάθε βράδυ -μέχρι το χάραμα σχεδόν- και μ' αρέσει.

"μαμά;"
"τ' είναι;"
"σαν σήμερα ξέρεις ποιος γεννήθηκε;"
"ποιος;"
"ο Σεζάρ"
"ο Ταρζάν;"
"ο Σεζάρ!"
"και ξέρεις ποιος ήταν ο Σεζάρ;"
"σεφ;"
"ναι. και τύλιγε τυρόπιτες μ' ένα δικό του φύλλο, το σεζαρόφυλλο"
"το google έχει φαγητά πάνω απ' τ' όνομα του, γι' αυτό!"


"καφέ, καφέ, καφέ, καφέ, καφέ!"
"να σου κάνω καφέ θες;"
"ναι, ναι, ναι, ναι, ναι!"

"Ελένη!"
"τι θες;"
"αυτά τα χαρτομάντηλα στα 'κανε δώρο η μαμά!"
"καιιι;"
"μη τ' ανοίγεις, είναι δώρο! θα σκουπίζεις τη μύτη σου με το δώρο της μαμάς;;"

"Ραφάκι γιατί σηκώθηκες απ' το κρεββάτι;"
"διψάω, πάω κουζίνα"
"πάω στην κουζίνα! άκου πάω κουζίνα.."
"σωστό είναι, μας το είπε η Κυρία"
"τι σας είπε δηλαδή;"
"ότι πολλές φορές, οι προθέσεις δεν χρησιμοποιούνται, για παράδειγμα "πάω τουαλέτα".
κι εσύ μαμά, με διόρθωνες λάθος όλ' αυτά τα χρόνια!"
"να σου πω τι άλλο μπορείτε να κάνετε; να μη μιλάτε καθόλου! να μουγκρίζετε! μια φορά θα σημαίνει "ναι" και δυο φορές "όχι". μουουουου μουουου.. τα υπόλοιπα θα τα βρείτε στην πορεία"
"μαμάα!"
"μουουουου"

"που πας παιδί μου;"
"για καφέ"
"τι ώρα θα γυρίσεις;"
"δεν θ' αργήσω. νωρίς"
"όταν λέμε "νωρίς";;"
"ε, κατά τη μία;"
"....."

μ' άρεσε το Shutter Island, μ' άρεσε πολύ!
μ΄ αρέσει κι ο Σκορτσέζε. μ' αρέσει ακόμα και σ' αυτή τη διαφήμιση που έπαιξε, στον Τζώννυ τον Περιπατητή.
και το background του μ' αρέσει -η παιδική του ηλικία, πίσω από ένα παράθυρο στη Μικρή Ιταλία της Νέας Υόρκης.
ο Leonardo δεν μου πολυαρέσει, αλλά περί ορέξεως, λόγος ουδείς.
το Shutter Island το κράτησα: κάποια στιγμή θα το δω ξανά, με τη Νέλλυ ή την Ακκα αγκαλιά. υποψιάζομαι πως αυτές, τρελλαίνονται για Leonardo.

serial dreamer.
σήμερα μόλις το ανακάλυψα.
serial dreamer όπως ο John "you may say that I'm a dreamer", όπως το ανθρωπάκι που ζει στην καρδιά μας και χοροπηδά σε κάθε της χτύπο, όπως ο συνταξιδιώτης που κάθεται δίπλα μας στο κατάστρωμα και χαζεύει τα κύματα.

πίνω πολύ πράσινο τσάι
βλέπω συνέχεια ταινίες
ακούω πάντα μουσική
μα τίποτα δεν συγκρίνεται μ' αυτό:

όταν το σπίτι είναι ήσυχο και σκοτεινό κι όλοι κοιμούνται, να βλέπω brothers and sisters σχεδόν μέχρι το χάραμα.
να βλέπω brothers and sisters και να ξεχνώ το ίδιο λεπτό τα ονόματα των πρωταγωνιστών και τον ακριβή ρόλο που παίζουν στη σειρά.
όμως να τους βλέπω κάθε βράδυ -μέχρι το χάραμα σχεδόν- και να μ' αρέσει..