Strawberry Fields

"strawberry fields forever" τραγουδούσαν πριν χρόνια οι Beatles και φανταζόμουν ατέλειωτους αγρούς με φράουλες, να κοκκινίζουν μέχρι τη μακρινή γραμμή του ορίζοντα.

"strawberry fields forever" σιγοτραγουδούσα πριν χρόνια, καθώς ανέβαινα την ανηφόρα για το σπίτι στην Αίγινα τα μεσημέρια κι έσταζαν τα μαλλιά μου αρμυρές σταγόνες και στα χέρια μου ταλαντεύονταν στο ρυθμό του Lennon, τα βατραχοπέδιλα.

"strawberry fields forever" ψιθύριζα καθώς μάζευα τα σεντόνια απ' το απλωμένο σκοινί και βύθιζα το πρόσωπο μου στο βαμβακερό ύφασμα, ανασαίνοντας τη φρέσκια μυρωδιά- μόλις λίγες μέρες πριν.

"strawberry fields" στο soundrack της ζωής μου: καλοκαιρινά μεσημέρια, φθινοπωρινά απογεύματα, σκοινιά όπου τα σεντόνια φούσκωναν σαν πανιά ιστιοφόρου, βρεμένα μαλλιά και φράουλες
-φράουλες που απλώνονταν μέχρι τη μακρινή γραμμή του ορίζοντα.

τίναξα τη σκόνη του χρόνου απ' τους ώμους μου κι όπως αυτή στροβιλίστηκε, χαμογέλασα.

"strawberry fields
forever"


έφτανε;
και με το παραπάνω..