ψύχρα, συννεφιά κι ένας ήλιος, που όταν αποφασίζει να βγει, είναι πιο πολύ χειμωνιάτικος παρά καλοκαιρινός.
τα πρωινά βάζω την καρέκλα μου στο πιο φωτεινό δωμάτιο του σπιτιού, παίρνω το βιβλίο, τον καφέ και τα γυαλιά μου και διαβάζω ώρες.
συνήθως έρχεται και κάθεται δίπλα μου είτε η Νέλλυ είτε η Ακκα.
ξέρω πως ο καιρός είναι πρόσχημα για την τεμπελιά μου, αλλά είναι τόσο ωραίο και βολικό πρόσχημα, που το χρησιμοποιώ ανερυθρίαστα.
βιβλία, ταινίες και σειρές.
τι άλλο θέλει ένας άνθρωπος για να περνάει καλά;
το soundrack της κάθε μέρας ίσως;
αποφασισμένη να μάθω κάτι παραπάνω γι' αυτό το soundrack στα κορίτσια, ξεκίνησα με την Ελένη, η οποία άκουγε το felicita.
όχι το παλιό, το γνωστό με τον Al Bano και τη Romina Power, αλλά ένα καινούριο, στο οποίο ούτε καν θυμάμαι ποιος το τραγουδάει.
την έβαλα λοιπόν και κάθησε στο γραφείο της, άνοιξε τον υπολογιστή κι έγραψε στο ytube, τ' όνομα του Al Bano.
το βιντεάκι κατέβηκε, η μουσική άρχισε και καθώς ο Al Bano ξεκίνησε να τραγουδάει, η εικόνα του σ' έστελνε απευθείας στα παλιά.
εγώ, είχα πολύ συγκινηθεί καθώς θυμόμουν τις ταινίες που έβλεπα κοριτσάκι στα θερινά μ' αυτόν και τη Romina,
η Ελένη το χάζευε αδιάφορα, του τύπου "ε, καλό είναι" κι απέχοντας ένα μόλις βήμα από το "με δουλεύεις βρε μάνα;"
όταν μέσα στο δωμάτιο μπήκε το Ραφάκι.
καταχαρούμενο και περίεργο, όπως πάντα.
πλησιάζει, βλέπει το κλιπάκι και ρωτάει:
"τι βλέπετε;"
"ένα τραγούδι μωρό μου, ένα τραγούδι απ' τα παλιά. σ' αρέσει;"
"ωραίο είναι! αυτός ο τραγουδιστής ποιος είναι;"
"ο Al Bano"
"Albano; Αλβανός είναι;"
κι εκεί, την ώρα που η Ελένη έσκαγε στα γέλια και η Ραφαηλία πειραγμένη ανταπέδιδε, εκεί που η νοσταλγία του χτες συγκρουόταν με την πεζότητα του σήμερα, εκεί ακριβώς τελείωσε και η προσπάθεια ενημέρωσης, στα ρομαντικά τραγούδια της δικής μου εποχής.
και όχι, Ραφάκι μου, ο Al Bano δεν είναι Αλβανός
όπως και η άνοιξη που ζούμε δεν είναι ακριβώς άνοιξη,
αλλά εμένα, μου αρέσει αυτός ο ψυχρός καιρός..
παίρνω την καρέκλα, το βιβλίο και τα γυαλιά μου
και με το πρόσχημα της συννεφιάς,
διαβάζω ώρες, στο μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού.
και όπως λένε κι οι Ιταλοί:
senti nell'ario c'e gia
la nostra canzone d'amore che va
come un pensiero che sa
di felicita..
