σηκώνω το μπουκάλι του νερού που έχει κατρακυλήσει στο πάτωμα κάτω από το κρεββάτι της Ραφαηλίας,
μαζεύω τον φορτιστή του nintendo -ο μισός στο τραπεζάκι ο άλλος μισός κάτω από το τραπεζάκι-
τις σαγιονάρες -μια εδώ και η άλλη στον Αρη-
το βιβλίο της,
τακτοποιώ τα μαξιλάρια και τα σκεπάσματα
και ταυτόχρονα μουρμουράω για το χάος που έχει το ταλέντο να δημιουργεί σε δέκα μόλις λεπτά.
μετά, αποκαρδιωμένη, πέφτω στο κρεββάτι της και κάνω ότι λιποθυμώ.
εκείνη έρχεται τρέχοντας, πηδάει στο κρεββάτι, σκύβει πάνω μου, μου διώχνει τα μαλλιά από το μέτωπο και ρωτάει μ' ενδιαφέρον :
"τα 'φτυσες;"
.....................
