με ήλιο και κολύμπι
("μαμά;"
"ορίστε"
"την ώρα που ήσουν γυρισμένη στην ψάθα, αυτός ο κύριος κοίταζε τον πωπό σου!"
"ε, δεν πειράζει"
"μα κοίταζε πολύ επίμονα! συνέχεια! συ-νέ-χεια!"
"βρε, μη τον κοιτάς κι εσύ κι είναι κάνας σαλεμένος και βρούμε το μπελά μας!")
με μελλοντικές προσδοκίες
("Δήμητρα, η μαμά μου είπε, πως όταν πάμε δεκαπέντε χρονών, θα σε καλέσει να έρθεις κι εσύ μαζί μας διακοπές"
"όταν γίνω δεκαπέντε;"
"ναι, γιατί τώρα είμαστε μικρές και δεν μπορεί -λέει- να τρέχει πίσω από δυο παιδιά όλη μέρα"
"μμμ. αυτό θα το σκεφτώ σοβαρά! πολύ σοβαρά! θα ρωτήσω και τη μαμά μου.."
"θα τη ρωτήσεις;"
"βέβαια. όπως κι η αδερφή μου. μέχρι να πάει δεκαεφτά, ρωτούσε. μετά, άρχισε το ξεφάντωμα!"
"η δική μου αδερφή είναι εικοσιένα και ξεφαντώνει συνέχεια!"
με δώρα κι αφιερώσεις
("Χρόνηηη. έλα να δεις! σήμερα που γιορτάζω το Σοφάκι με θυμήθηκε και μου αφιέρωσε στο fb τραγούδι!!"
"ποιο τραγούδι;"
"την Αντέλμα! σούρουπο φτάνω στην Αντέλμα, την πόλη των νεκρών")
με ξαφνικά τηλεφωνήματα
("μαμά μου, χρόνια πολλάαα!"
"βρε αγάπη μου, μαύρα μεσάνυχτα είναι!"
"ήθελα να σου ευχηθώ πρώτη!")
με Χρόνη τα Παρασκευοσαββατοκύριακα
("έφερα χαρτομάντηλα, μωρομάντηλα, κινητό με χρόνο, στικάκι, Mario Party για το Nintendo, κάλτσες, βιολογικά κρεμμύδια, πετσέτες, το βιβλίο σου, χρόνο για το internet, μπλε μανό της Ραφαηλίας.."
"κουάκερ έφερες;"
"ωχχ το ξέχασα!"
"ε τότε, τι έφερες;;")
με αέρα τις τελευταίες μέρες, με πότισμα, με διάβασμα, με μουσική, με λίγο μαγείρεμα, με ποπ κορν που σκάει με κρότο τα βράδυα στην κατσαρόλα, με Django, με Eco που θα φέρει το Σοφάκι τη Δευτέρα, με μετρήσεις που έχω μάθει το Ραφάκι να μου διαβάζει (μαμά, 110 πολύ καλό!), με τηλεφωνήματα, με sms απ' την Ελένη, με χαμόγελο που γίνεται γέλιο, με λίγες φωνές που και που, κυρίως όμως με μπόλικη ευγνωμοσύνη:
για τα παιδιά, για μας, για τον αέρα, για το πότισμα, για το διάβασμα, για το μαγείρεμα, για το ποπ κορν, για τα sms, για τα πολύωρα τηλεφωνήματα, για τα χαμόγελα, για τις φωνές, για την Αντέλμα, για το γέλιο,
γιατί έχω πλέον καταλάβει πως το "αρκετά"
πολλές φορές σημαίνει
"πολύ"
για τον Σεπτέμβρη που έρχεται
-και τέλος- πάντα, για τον Django..
