"σε ποιο παιδί;"
"στην Ελένη! τι σε ποιο παιδί; έχουμε κι άλλο παιδί που να ζει μακριά;"
η κουμπάρα με κοίταξε θορυβημένη
της ανταπόδωσα το βλέμμα ασκαρδαμυκτί και πρότεινα:
"βάλε δυο κουραμπιέδες σ' ένα κουτί και στείλτους!"
"κουραμπιέδες;; κουραμπιέδες θα στείλω;;"
την ξανακοίταξα ασκαρδαμυκτί και θορυβημένη:
"γιατί; τι έχουν οι κουραμπιέδες; μια χαρά Χριστουγεννιάτικο κέρασμα είναι! δε θες κουραμπιέδες; φτιάξε μελομακάρονα! δε σ' αρέσουν ούτε τα μελομακάρονα; πάρε κουρκουμπίνια. αυτά τρώγονται όλο το χρόνο! κι η Ελένη τρελαίνεται για κουρκουμπίνια! βλέπει κουρκουμπίνι και γυαλίζει το μάτι της! καλά, το μάτι της γυαλίζει ανεξαρτήτως των κουρκουμπινίων, αλλά ειδικά με το κουρκουμπίνι, το συγκεκριμένο μάτι, παίρνει μια απόκοσμη, πράσινη λάμψη και μια γυαλάδα ιδιαίτερη"
"δεν είσαι με τα καλά σου! άκου κουρκουμπίνια και μελομακάρονα! γι' αυτό σε ρωτάω νομίζεις; για να μου πεις τι θα στείλω;"
"τότε; τέλειωνε Μαρία, με ζάλισες! αποκαλύψου!"
"μωρέ εγώ έχω στο μυαλό μου ακριβώς αυτό που θέλω!"
"που έχεις ακριβώς αυτό που θέλεις;;"
"στο μυαλό μου.."
"που;;;"
"σταμάτα! θέλω να μου πεις, πως θα το στείλω! δεν ξέρω!"
"αυτό ήταν και δεν το λες τόση ώρα; τίποτα πιο εύκολο!"
"για πες!"
"θα πας πρωί πρωί στο άλσος, στην είσοδο ακριβώς. ξέρεις, στο στρογγυλό παρτέρι το μεγάλο!"
"τι θα κάνω στο άλσος;"
"μη βιάζεσαι! συγκεντρώσου και δώσε βάση!
εκεί το πρωί μαζεύονται όλα τα περιστέρια.
θα πλησιάσεις σιγά σιγά, καλό είναι να 'χεις μαζί σου λίγο ψωμί, ξέρεις, για δόλωμα. μόλις αυτά σε δούνε και 'ρθουν κοντά σου, πετάγεσαι, βουτάς ένααα!! ε, μετά, του δένεις το δέμα στο πόδι κι έχεις παράδοση γρήγορη, άμεση και εγγυημένη"
σηκώθηκε αγανακτισμένη
"εγώ σου μιλάω σοβαρά κι εσύ με κοροϊδεύεις"
κι έφυγε να πει τα παράπονα της στο Χρόνη
"πες του να σε ορμηνέψει όπως πρέπει" της φώναξα, αλλά δεν καταδέχτηκε να μου απαντήσει..
"κουραμπιέδες, μελομακάρονα και κουρκουμπίνια"
εξομολογήθηκα στη Νέλλυ μόλις μείναμε μόνες μας
"τι καλύτερο από ένα δεματάκι με Χριστουγεννιάτικα γλυκά;
είτε είσαι στην ξενιτειά είτε στην Ελλάδα.."
αυτή με κοίταξε, κούνησε τα μουστάκια της και γουργούρισε
"κατάλαβα" της ψιθύρισα και της χάιδεψα τ' αυτιά
ήμουν σίγουρη, πως το δικό της δεματάκι, το προτιμούσε με περιστέρια.
παράδοση
όμως σίγουρα και,
περιεχόμενο..
