στον αδερφό μου δεν αναφέρομαι συχνά.
"μιλώ" γι' αυτόν συνήθως όποτε έχουμε γενέθλια -είτε αυτός, είτε εγώ
ή όταν περνώ καταστάσεις δύσκολες -όπου μου συμπαραστέκεται πάντα.
υπάρχουν όμως φορές, που περιγράφω με κάθε λεπτομέρεια περιστατικά, όπως αυτό εδώ:
"..ήρθε λοιπόν κι ο αδερφός μου, να συζητήσουμε τα "πως" και τα "που".
και από κει ξεκινάει το γλέντι. γιατί, ό,τι πει ο αδερφός μου, εγώ είμαι εντελώς του αντιθέτου. από ιδεολογία.
έλεγε λοιπόν αυτός "Χρόνη θες έξι - εφτά μαθήματα"
έλεγα εγώ "σιγά! με τέσσερα-πέντε είν' εντάξει. όλα του τα χρόνια οδηγεί"
συνέχιζε αυτός "δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ το ίδιο"
απαντούσα εγώ "ίδιο και καταϊδιο είναι" με φωνή που όσο πήγαινε γινόταν και πιο τσιριχτή.
ο Χρόνης δεν έλεγε τίποτα.
μέχρι που φτάνει η στιγμή να βρούμε σε ποια σχολή οδηγών θα πάει.
λέει ο αδερφός μου
"εδώ, στη γωνία πιο πάνω, είναι ένας πολύ καλός δάσκαλος. έχει πάει κόσμος γνωστός κι όλοι είναι ευχαριστημένοι"
"βλακείες! ξέρω εγώ που θα πάει" και γυρίζοντας στον Χρόνη "μη τον ακούς. όλα τα ξέρει! άποψη πια για όλα!"
"βρε δεν είναι δική μου γνώμη. πήγανε γνωστοί σου λέω"
"ε και; εγώ έχω έναν καταπληκτικό! όλο το Παγκράτι μιλάει γι' αυτόν. βέβαια λενε πως ειναι μπήχτης, αλλά (γυρίζοντας στον Χρόνη) εσένα τι σε νοιάζει; κοπέλα είσαι;"ο Χρόνης μια κοιτούσε εμένα μια τον αδερφό.
γυρίζει ο αδερφός και με ρωτάει:
"και ποιος ειν' αυτός"
"αν θέλω σου λέω!"
"και να μη μου πεις χέστηκα! εγώ θέλω να μάθω οδήγηση;;"
"θα σου πω, μήπως και σου χρειαστεί. είναι ο .. αααα, δε θυμάμαι πως τον λένε. πάντως με την κόρη του την Κάτια ήμασταν συμμαθήτριες"
και τότε μίλησε κι ο Χρόνης:
"καλά, αυτός ο δάσκαλος, πόσο χρονών είναι;"
"κι άλλες, που νοσταλγώ τα παιδικά μας καλοκαίρια στην Αίγινα
που έχουν περάσει πια, ανεπιστρεπτί.
κι απ' αυτά τα αγαπημένα καλοκαίρια του χτες που πέρασαν σαν όνειρο, ξυπνώ στον χειμώνα του τώρα, στο σήμερα, που ο αδερφός μου έχει τα γενέθλια του.
στο σήμερα, για να διαπιστώσω για άλλη μια φορά, πως παρ' όλους τους καυγάδες, παρ' όλες τις διαφωνίες, παρ' όλες τις -άνευ ουσίας, κόντρες- δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν!
χωρίς τον Δημήτρη να με στηρίζει -κι ας μη με υποστηρίζει
να έχει την πόρτα του πάντα ανοιχτή
να είναι -μ' όλη τη σημασία της λέξης- οικογένεια!
του εύχομαι ολόκαρδα λοιπόν, Χρόνια Πολλά,
Καλά κι Ευλογημένα
Χρόνια Πολλά
να έχει
και τη ζωή του, να συνεχίσει να τη ζει, όπως ακριβώς κάνει τώρα
-που δεν τη σπαταλάει!
Χρόνια Πολλά!
υγ
στη φωτογραφία πάνω στο κανό, είμαι εγώ
πίσω ακριβώς, έτοιμος να με ρίξει στη θάλασσα
-ποιος άλλος;-
ο αδερφός μου!
να 'ναι Καλά!
