το φλυτζάνι,
με τον κρύο πια καφέ που έχει σχεδόν τελειώσει,
ακουμπισμένο στο ράφι της κουζίνας και ξεχασμένο
δώρο μου φαίνεται όταν το βρίσκω ξανά
-κι ας έχει κρυώσει
κι ας έχει τελειώσει σχεδόν
δώρο απ' αυτά τα απρόσμενα
όπως, να βρίσκεις ένα φλυτζάνι που νομίζεις άδειο
κι όμως δεν είναι,
όπως, ν' ανεβαίνεις κουρασμένα μια σκάλα
και τα σκαλιά να 'ναι λιγότερα
απ' όσα νομίζεις.
το πίνω με μια γουλιά,
χαμογελάω
κι αυτό το δώρο σήμερα,
Πρωτομαγιά,
μου φτάνει!
καλό μήνα να 'χουμε..
.......................................
η "εικόνα" είναι η περσυνή Πρωτομαγιά
-ξανά, μ' ευγνωμοσύνη
