Φθινόπωρο aka Ιούνιος -ξανά


"Ραφάκι τελικά πως σου φαίνεται το Γυμνάσιο; πως περνάς;"
"τέλεια!"
"μπράβο αγάπη μου! και δε μου λες, σου λείπει ακόμα το δημοτικό;"
"ναι μαμά, μου λείπει.."
"τι σου λείπει βρε παιδί μου από κει; αφού δεν σ' άρεσε καθόλου!"
"οι διάδρομοι, οι σκάλες της τάξης μου, οι τουαλέτες, το κυλικείο.."

"Χρόνη, Χρόνηη"
"....."
"Χρόνη δεν ακούς; Χρόνηη!!"
"έλα, τι θες;"
"να σου πω!"
"τώρα διαβάζω!"
"κάνεις κι άλλη δουλειά; συνέχεια διαβάζεις"
"μακάρι αλλά που.. ούτ' ένα λεπτό δεν έχεις σταματήσει απ' το πρωί!"
"καλά κάνω! ορίστε μας! ο πιο καλός ο μαθητής στα διακόσα του!"
"μ' αφήνεις τώρα;"
"σπασικλάκι!"

"ενάμισυ gb βιβλία! σκέψου πόσα είναι! πάνω από 300! τρελλάθηκα.."
"τα κατέβασες; τι έγινε;"
"τα κατέβασα, πως δεν τα κατέβασα! περίμενα, περίμενα, αλλά τελικά τα κατέβασα όλα"
"άξιζε τον κόπο;"
"ήταν στ' αγγλικά"
"όλα; κρίμα.. φαντάζομαι πόσο θ' απογοητεύτηκες.."
"όλα εκτός από ένα. στο τέλος του καταλόγου είχε κι ένα ελληνικό"
"έλα! πάλι καλά! άξιζε; ποιο είναι;"
"το μανιφέστο της κάνναβης.."



ετοιμάζω τη Ραφαηλία για το σχολείο, δεν αφήνω το μαθητή-Χρόνη να διαβάσει, κατεβάζω ενθουσιασμένη όποιο βιβλίο βρεθεί μπροστά μου, τακτοποιώ το σπίτι, πλένω, απλώνω, δε σιδερώνω, διαβάζω, σκουπίζω, βάζω πλυντήριο πιάτων, αγοράζω καινούριο πλυντήριο ρούχων, ακούω δυνατά μουσική, τραγουδάω παράφωνα όταν μαγειρεύω, μπερδεύω το Σεπτέμβρη με τον Ιούνιο, μιλάω στη Νέλλυ κι αυτή μ' ακούει -ως συνήθως- με προσοχή aka ριζώσαμε σπίτι ξανά

κι αυτό τελικά
είναι ωραίο.

"Ραφαηλία, τσακίσου αμέσως κι έλα"
"αρκεί να μη κάνω μπάνιο!"
aka τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου

κι αυτό
είναι ακόμα πιο ωραίο

τελικά..

Hondos Center


"βρε Ραφαηλία, τέλειωσες κιόλας; ούτε μια ώρα καλά καλά δε διάβασες!"
"τέλειωσα, τέλειωσα!"
"δηλαδή, να σ' εξετάσω τώρα, θα μου τα πεις όλα όπως πρέπει;"
"φυσικά!"
"άντε βρε απατεώνα, έχε χάρη που είμαι κουρασμένη, αλλιώς θα σου 'λεγα εγώ "τέλειωσα, τέλειωσα" και "φυσικά!". μου 'μαθες και το "φυσικά"! τι κάνεις τόση ώρα μέσα στο μπάνιο ε; τι σκαρώνεις πάλι;"
"παίζω μαμά μου!"
"αυτό το "μαμά μου" πολύ με προβληματίζει.. τι παίζεις; γιατί τ' ανακατεύεις όλα; βρε, με τα καλλυντικά μου παίζεις;"
"κάνω ότι είμαι στο Χόντο κι είμαι πωλήτρια.."
"ααα.. μεγάλα όνειρα έχεις βλέπω! προβλέπεται καριέρα όχι αστεία!"
"ναι και μένα μ' αρέσει αυτή η δουλειά! λοιπόν εδώ είναι ένα ειδικό δωμάτιο, που έρχονται οι κοπέλες και δοκιμάζουν διάφορα καλλυντικά! να κι εδώ είναι τα καλλυντικά!"
"μάλιστα"
"υπάρχουν απ' όλα για τις κυρίες: κρέμες, κολώνιες, χαρτομάντηλα, μανό, πράματα για τις ψείρες.."
"πως;"
"κρέμες, κολώνιες.."
"είπες "για τις ψείρες" ή μου φάνηκε;"
"βέβαια! κάνω πως έχουμε και τέτοια, απ' όλα σου λέω!"
..............................................

γελώντας δυνατά βγήκα απ' το μπάνιο.
δεν μου ήταν διόλου δύσκολο να φανταστώ μια κυρία περιποιημένη, παρφουμαρισμένη, κομψοτάτη να μπαίνει αεράτη στο Χόντο και να αγοράζει κρέμες και χαρτομάντηλα με το μαλλί τίγκα στην ψείρα.

συνεχίζοντας να γελάω μπήκα στην κουζίνα.

στο μπάνιο το Ραφάκι έπαιζε "Χόντο"
κι εγώ στην κουζίνα άρχισα να παίζω "Goody's" ετοιμάζοντας γεύμα για όλους.

έκαστος εφ' ω ετάχθη

τελικά..

Αθήνα - επιστροφή


καλημέρα Αθήνα
καλημέρα Ραφάκι
καλημέρα σχολείο!

η ζωή στην Αθήνα είναι γρήγορη.
η ζωή στην Αθήνα έχει τα δικά της χρώματα, το δικό της ρυθμό.
άγχος, τρέξιμο, παράπονο
όμως και ξαφνικές χαρές
συναντήσεις με φίλους,
χειμωνιάτικες βόλτες,
απογευματινούς καφέδες και μπόλικο διάβασμα
-πάνω απ' όλα, αυτή τη λατρεμένη καθημερινότητα έχει..

φθινόπωρο στην Αθήνα.
χάζευα το σπίτι προχτές, με το μάτι του "καινούριου" ένοικου: κοντά τρεις μήνες είχα να το δω..
χάζευα κι αυτό που έβλεπα μ' άρεσε πολύ: το καταφύγιο, το Tardis μας να περιμένει φιλόξενο, αγαπημένο όπως πάντα.

φθινόπωρο στην Αθήνα
τόσο αλλοιώτικο απ' αυτό που αφήσαμε στην Αίγινα.

πριν η στιγμή περάσει, οι μέρες του Καλοκαιριού, θα 'χουν τελειώσει
θα κοιτάμε τις φωτογραφίες: να, εκεί ο Χρόνης,
να τα παιδιά αγκαλιασμένα ποζάρουν χαμογελαστά
να 'μαι κι εγώ -στον κόσμο του Dickens χαμένη- να διαβάζω

θα χαμογελάμε
όμως θα κάνουμε ήδη όνειρα για το άλλο καλοκαίρι που θα 'ρθει
-το επόμενο.

αφήσαμε τα πεύκα, τις κουκουβάγιες, τις δεκαοχτούρες
το αγκάθι που βρήκα κάποιο μεσημέρι, τη λεμονιά, το μελισσόχορτο,
τα πρώτα κυκλάμινα

ακούσαμε μια τελευταία φορά τα τζιτζίκια
-σιγά σιγά κι αυτά θα σωπάσουν

κι ύστερα σηκωθήκαμε, τινάξαμε την άμμο και τη νοσταλγία απ' τα ρούχα μας
κι επιστρέψαμε:
άλλη ζωή εδώ
άλλη..

όμως εγώ, πήρα μαζί μου τη θάλασσα.
πριν κοιμηθώ τα βράδια, ευλαβικά το κάθε βράδυ, βάζω τους ήχους των κυμάτων, τους γλάρους και τον άνεμο ν' ακούγονται παντού.

εδώ, στην καρδιά της Αθήνας -ένας ωκεανός στο δωμάτιο μου
ξεχύνεται από τα μεγάλα ηχεία και πλημμυρίζει τη γειτονιά..

κι όσο τα κύματα υψώνονται
όσο ο άνεμος φυσάει
όσο οι γλάροι "μιλούν"

το δικό μας Καλοκαίρι πάντα θα υπάρχει.


φθινόπωρο λοιπόν στην Αθήνα
μα με Αύγουστο -μετά τα μεσάνυχτα- στο σπίτι το θαλασσινό μας.

Καλημέρα Αθήνα
Καλημέρα Ραφάκι
Καλημέρα Σχολείο

Καλημέρα σας..

Αίγινα -επιστροφή


ακόμα στην Αίγινα.
ακόμα με κουκουβάγιες, πράσινα φύλλα λεμονιάς, καφές στις πλάκες της βεράντες ακουμπισμένος, πευκοβελόνες.

επιστροφή σε λίγες μέρες: μόλις τρεις έμειναν.

θα μαζέψουμε τα πράγματα μας
θα ετοιμάσουμε το σπίτι για το επόμενο καλοκαίρι
θα σφραγίσουμε πόρτες και παράθυρα
θα φύγουμε.

"μου 'λειψαν οι κόρες μου" μονολογούσα προχτές σκουπίζοντας τη βεράντα, μ' άκουσε το Ραφάκι και πετάχτηκε:
"έχεις εμένα μαμά"
"όχι εσείς βρε! οι τετράποδες!"

γέλασε το Ραφάκι
γέλασα κι εγώ.

επιστροφή σε τρεις μέρες λοιπόν

στο σπίτι
στις "κόρες"
στην κανονική μας ζωή.

"θαρρείς και βγάζω ανθούς και φύλλα
κι απλώνω ρίζες μεσ' τη γη"

σιγοτραγουδάω
-και να 'την η νοσταλγία γι' αυτό που ακόμα δεν έχει τελειώσει καν.

επιστροφή..