μαζεύω, απλώνω, συγυρίζω, αδειάζω πλυντήρια πιάτων και ρούχων, μαγειρεύω, σερβίρω, φτιάχνω καφέδες και πράσινο τσάι, βάζω στις γάτες φαγητό, γεμίζω με φρέσκο νερό το μπωλ τους, τακτοποιώ ντουλάπες, σεντόνια και παπούτσια και όταν έρχεται το βράδυ φωνάζω "ουφ!" και πέφτω στο κρεββάτι όπως έπεφτα όταν ήμουν παιδί στη θάλασσα: με φόρα.
έρχεται το Ραφάκι τρέχοντας και με κοιτάζει.
την κοιτάζω κι εγώ και μετά σοβαρά-σοβαρά ανακοινώνω:
"σ' ένα παράλληλο σύμπαν, δεν έχω παντρευτεί, δεν έχω κάνει παιδιά, δεν έχω γάτες - χελώνα - λουλούδια, μένω μόνη μου, άλλοι κάνουν τις δουλειές για μένα και είμαι μια χαρά!"
συνεχίζει και με κοιτάζει -από ψηλά- και μετά σοβαρά-σοβαρά μ' απαντάει:
"σ' ένα παράλληλο σύμπαν, εγώ έχω σίγουρα γεννηθεί κι εσύ μ' έχεις υιοθετήσει"
.............................................
