χτες βράδυ, αργά
με το Ραφάκι βλέπουμε το -πάντα εξαιρετικό- slumdog millionaire
όταν στην πιο σκληρή σκηνή της ταινίας:
"μαμά, μη βλέπεις! θα σου πω εγώ πότε θα τελειώσει"
κλείνω τα μάτια,
κρατάω το χέρι της σφιχτά
κι αφήνομαι: δεκατριών χρονών πια..
"μαμά, μη βλέπεις! θα σου πω εγώ!"
ευλογία..
-2009
η Ελένη ήταν ήδη δέκα χρονών, όταν η Ραφαηλία ήρθε στη ζωή μας
κι ο αδερφός μου, μαθαίνοντας το, είπε για τον σαραντάχρονο (τότε) Χρόνη
"μα καλά, ο Αβραάμ νομίζει πως είναι;" και γέλασα πολύ, γιατί εκείνη τη στιγμή μου διέφευγε πως η γυναίκα του Αβραάμ ήταν η Σάρρα
κι αφού ο Χρόνης ήταν ο γηραιός Αβραάμ
εγώ οπωσδήποτε θα ήμουν η Σάρρα
η οποία την εποχή που γέννησε, τα ενενήντα τα 'χε κλεισμένα σίγουρα.
πάλι καλά όμως, γιατί λίγα χρόνια μετά, στα γενέθλια μου,
ο Δημήτρης, ήρθε τραγουδώντας τον "πενηντάρη" και εμμένοντας στο στίχο:
"όταν έπιανες πενήντα
μια φορά κι ένα καιρό
ήθελες δυο νοσοκόμες
κι ένα μόνιμο γιατρό.."
φέτος όμως του το ξεπλήρωσα:
εγώ ήμουν αυτή που το τραγούδησε
και φάλτσα και δυνατά
(και κυρίως παράφωνα)
εμμένοντας στον στίχο:
"σου φωνάζαν όλοι
"γέρο! άντε και καλή ψυχή..."
κι η αλήθεια είναι πως αυτόν μεν,
τον ανατρίχιαζε λίγο το τραγουδάκι,
εμένα δε, μου 'δινε μεγάλη χαρά!
δεν ξέρω πως τα θυμήθηκα όλ' αυτά..
η Ελένη πια έχει τελειώσει το λύκειο κι έχει πάρει το δρόμο της
το Ραφάκι, με μας να τη στηρίζουμε, χτίζει το δικό της αύριο,
ξεκινώντας από το σπίτι με τα μαθήματα ζωής
κι ύστερα στο σχολείο, όπου διδάσκεται μαθηματικά και γλώσσα
ιστορία, θρησκευτικά και αγγλικά
κι όπου μαθαίνει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις της στην καθημερινότητα:
βλέποντας χτες την αδερφή της να ντύνεται, κάπως της φάνηκε και φώναξε γελώντας:
"Ελένη, είσαι σαν τη Σάρρα"
"ποιά Σάρρα;" ρώτησε η Ελένη απορώντας
"του Αδάμ! ο Αδάμ και η Σάρρα"
αχταρμά τα 'χει κάνει αυτό το παιδί
σκέφτηκα χαμογελώντας
και θυμήθηκα τον Ιούλιο και την Ιουλιέτα
και θυμήθηκα τη νύχτα, που πήραμε τον αδερφό μου να του πούμε
πως το Ραφάκι θα 'ρχόταν σε λίγο καιρό στη ζωή μας
κι εκείνος, αφού γέλασε και χάρηκε πολύ, αναρωτήθηκε:
"μα ποιος νομίζει πως είναι ο Χρόνης;! ο Αβραάμ;" και εννοούσε αυτόν της Σάρρας
και οπωσδήποτε όχι της Εύας..
κι ήταν ο Χρόνης τότε εκατό
κι εγώ ενενήντα
ακριβώς!
..........................
η καλωσύνη των ανθρώπων να την τυλίγει, να την ζεσταίνει
στο δρόμο του Θεού πάντοτε να βαδίζει
και το χαμόγελο της, όλο τον κόσμο να φωτίζει!
ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ!
................................................
- 2013
σαν σήμερα πριν από δεκατρία χρόνια ακριβώς.
το παιδί που για μένα πάντα ήταν, πάντα θα 'ναι Δώρο Θεού
ευλογημένο, γερό και χαρούμενο να 'ναι!
στο κοριτσάκι μας που μεγάλωσε
κι εγώ ακόμα δεν το 'χω καταλάβει..
δεκατριών
-κι ακόμα την πειράζω,
δεκατριών
-και μόνιμα ζει στο δικό της πλανήτη πια
δεκατριών, ναι
-και "μαμά μη βλέπεις, θα σου πω εγώ πότε θα τελειώσει"
φροντίδα
..............................
χρόνια πολλά
χαρούμενα, ευλογημένα,
λατρεμένα χρόνια πολλά να έρθουν στη ζωή της
στο παιδί μας,
στο Ραφάκι μας,
(στο δικό μας μωρό Αβραάμ..)
ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ!
