Χαρμάνης κι άφραγκος


ο τελευταίος των Ζορμπάδων, ήταν ο Zorba "The Freak''. και πριν από μισή δεκαετία, ανέβηκε στο αλογάκι του, φόρεσε το καπελάκι του, είπε στην κοινωνία: "καμπόυ, ξεκαμπόυ και σου γαμώ το σόι'', και μετά γύρισε προς τα μας και είπε: "see you later alligators!!!, άντε και καλή τύχη μάγκες... εγώ πάω να βρω τη μανούλα μου''.
Δημήτρης Πουλικάκος

ακούω Παυλάκη.
τραγουδάω Παυλάκη.
μιλάω στους ταρίφες για τον Παυλάκη

-κόλλημα.

"στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες
και δε γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά"

δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα..

μετά τον Παναγιωτόπουλο λοιπόν
τα καλοκαιρινά αναγνώσματα
μετά τον Django και τον Vian
μετά την κούραση του φετεινού καλοκαιριού
τη σκόνη που επικάθεται στους ώμους μου
τις δαχτυλιές σε κάθε είδους καθρέφτη

όχι,
δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα.

είναι λίγο αστεία -όσο πατάει ένα χαμόγελο- η εμμονή που έχω με τα πολυδιαβασμένα μου.
αφήνω τα καινούρια μουρμουρίζοντας "αργότερα" και πάω γι' άλλη μια φορά στον Dickens και στον Salinger, Αναγνωστάκη, Ασλάνογλου, Rimbaud και Henry James
ενώ πίσω στη σειρά, ανυπόμονες και σηκωμένες στις μύτες των δαχτύλων περιμένουν τη σειρά τους οι αδερφές Bronte, η Lisa Alther, πιο πίσω η Sou Kaoufman κι η Μάρω Δούκα.
κοπέλες..

ακούω λοιπόν τον Παυλάκη
βλέπω παλιούς φίλους
βάζω πλυντήρια πιάτων και ρούχων
απλώνω
-σπανίως σιδερώνω-
ανοίγω την πόρτα
-ευκολότερα την κλείνω-

κι είναι φορές που παρακολουθώ τη ζωή μου καθισμένη απέξω
σαν παρατηρητής.
κι είναι φορές που λες κι είμαι ο Jonathan Safran Foer μπροστά στον τοίχο με τις φωτογραφίες

(θα φορέσω για χάρη σου μωβ)
.........................................

κι όπου γουστάρω πάω
και τρέχει ο άνεμος μπροστά
τον ήλιο ακολουθάω
κι ο μήνας έχει εννιά

όχι,

ποτέ δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα..

Μπολιβάρ


"Μπολιβάρ κράζω τ' όνομα σου"

τραγουδούσε πολύ παλιά ο Γιώργος Ζωγράφος, σε ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου και μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη.


Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!
Κράζω τ’ όνομα σου ξαπλωμένος στην κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου `Υδρας.
Από `δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι `κει κάτω, πέρα απ’ τη Μονεβασιά, το τρανό Μισίρι, ω Μπολιβάρ!
Αλλά και μέχρι του Παναμά, της Γουατεμάλα, της Νικαράουγα, της Οντούρας, της
Αϊτής, του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας, της Κολομβίας, του Περού, της
Βενεζουέλας, της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμα και του Μεξικού.
Μ’ ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ’ όνομά σου πάνω στην
πέτρα, όπου νά `ρχουνται αργότερα οι άνθρωποι να προσκυνούν.
Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!



μια δουλειά εξαιρετική, ένα άκουσμα που συγκλονίζει ακόμα και σήμερα!
το θυμήθηκα αίφνης ένα πρωί, την ώρα που κατηφορίζαμε το δρόμο με τη Ραφαηλία.

"Μπολιβάρ κράζω τ' όνομα σου" της είπα
και με κοίταξε παραξενεμένη.

"ούτε που έχει ιδέα ποιος είναι ο Μπολιβάρ" σκέφτηκα και άρχισα να της εξηγώ:
"είναι ένα τραγούδι παλιό. πολύ παλιό.
ο τραγουδιστής αναφέρεται στον Μπολιβάρ.."


και η απορία της Ραφαηλίας

"και τι; ο τραγουδιστής κράζει το φίλο του;"
..............................................................

έτσι.
να το θυμάμαι σήμερα να χαμογελώ.
σήμερα, που είναι μια μέρα δύσκολη
-λίγο παραπάνω απ' το κανονικό.

για όλους μας.

(εν τέλει Μπολιβάρ..)

Εφαπτόμενοι κύκλοι -εποχές


τα μεσημέρια star trek
-ενίοτε Doctor Who.

αφήνοντας μια εποχή που μόλις κάνει τον κύκλο της
-όταν πάλι απ' την αρχή ξεκινά.

στο μέσο αυτής της εβδομάδας αλλάζουν πολλά:
τέλος στην ανυπαρξία των ωραρίων
στα ξαφνικά σχέδια της μέρας -πάμε;
στα ελεύθερα απογεύματα
στον ύπνο χάραμα σχεδόν..

σχολείο ξανά.
πρωινά ξυπνήματα
υποχρεώσεις
διάβασμα
και σούρουπο απ' τις πέντε.

καιρός για Dickens και Tolkin -όπως γίνεται πάντα κάθε φθινόπωρο
my precious

καιρός για κάτι άλλο εκτός του Django
και τα απολύτως λατρεμένα ost
................................................
 
"μαμά, να σου πω ένα τραγούδι;"
"για ν' ακούσω!"

χαμογελά, παίρνει ανάσα και ξεκινά:

"do you love me?
(i can really move)
do you love me?
(i'm in the groove)
ah, do you love me?
(do you love me)
"

γελάει χαρούμενη
"το ξέρεις;"
"κάτι μου θυμίζει. ειναι παλιό;'"
"ουουουου πολύ!"
"γι' αυτό σού λέω, κάτι μού θυμίζει.."
...............................................

η Νέλλυ έπαψε να κοιμάται πάνω στο γραφείο μου κι έρχεται τα βράδυα κοντά μου
ο Tony Soprano μου γνέφει αργά απ' την οθόνη "hello geek" κι αφήνω το βιβλίο σχεδιάζοντας να βρω ξανά τον Boris Vian και τον αφρό των ημερών:
"..εκείνο που έχει σημασία στη ζωή είναι να κρίνει κανείς τα πάντα a priori"

για να κλείσει κι αυτός ο κύκλος άλλη μια φορά.
............................................

κρατώ λοιπόν
το star trek τα μεσημέρια
τη μουσική της Ραφαηλίας τ' απογεύματα
τον Tony Soprano τα βράδια
τους Blues Brothers και το Fargo για τα δύσκολα.

πριν κοιμηθώ σκέφτομαι, σχεδιάζω, υπόσχομαι να κάνω όλα αυτά που ως τώρα έχω αφήσει
παραμελήσει
ξεχάσει
αγνοήσει.

"μα θα τα κάνω;" αναρωτιέμαι
κι εκεί που έτοιμη είμαι να υποσχεθώ ξανά,
να σου κι έρχεται ο παλιόφιλος ο Holden Caulfield: "αυτή είναι πολύ χαζή ερώτηση! θέλω να πω, πως μπορείς να ξέρεις τι θα κάνεις ώσπου να το κάνεις; η απάντηση είναι: δε μπορείς"
.............................

"η απάντηση είναι δε μπορώ" μονολογώ και σηκώνομαι να βάλω ένα ποτήρι νεράκι δροσερό.
η Νέλλυ μου χαμογελάει

"έτσι δεν είναι κορίτσι;" τη ρωτώ
"έτσι ακριβώς!" μου απαντά κουνώντας αδιόρατα τα μουστάκια της.

άλλη μια νύχτα τελειώνει
άλλη μια μέρα ξεκινά
άλλος ένα κύκλος ανοίγει
για να κλείσει κι αυτός αμέσως σχεδόν
..............................

γιατί στο μέσο αυτής της εβδομάδας

αλλάζουν πολλά..

Καλημέρα!


"μαμά, μαμά μου καλημέρα!"

ποιος ξέρει τι όνειρο ζαχαρωτό έβλεπε το Ραφάκι και ξύπνησε χαρούμενη και γελαστή.
την κοίταξα "μεγάλωσε πολύ" σκέφτηκα "πόσο γρήγορα μεγαλώνουν, πόσο γρήγορα θα 'ρθει ο καιρός που θ' αφήσει κι αυτή τη φωλιά.."

"καλημέρα αγάπη μου" χαμογέλασα διπλώνοντας το σεντόνι που κρατούσα.

ήρθε κοντά μου, μ' αγκάλιασε και μου 'σκασε ένα φιλί στο μάγουλο.
"σ' αγαπώ πολύ"

και προτού προλάβω καν ν' απαντήσω "και γω μωρό μου"
μ' έσφιξε ακόμα δυνατότερα και συνέχισε:

"θα μου λείψεις πολύ όταν πεθάνεις"
..........................................................