Η Ελλη


..σφύριξε ο Δημήτρης, σηκώθηκε η Ελλη, μύρισε τον αέρα κι ύστερα έφυγε τρέχοντας να τον βρει.

έτσι, ο αδερφός μου δεν είναι πια μόνος.
έχει την Ελλη μαζί του πια..

Κι άλλες στιγμές..


"Ραφαηλία, να 'ρθεις να βάλεις το ποτήρι σου στο πλυντήριο! αμάν πια! χτες το πιάτο, σήμερα το ποτήρι, έναν άνθρωπο θέλεις να τρέχει, να σ' εξυπηρετεί!"
"ναι, ναι, ναι"
"τι "ναι, ναι, ναι""ναι, ναι"  κι όλα άνω κάτω τ' αφήνεις! μουλάρι!!"
"Μουλάν;;"
"όχι βρε Μουλάν! μουλάρι!!"
....................................

"Χρόνη, σού είπα τι έγινε με τη N.;"
"όχι, τι;"
"την πήρα στο κινητό προχτές, στη δουλειά"
"και;"

"και γινόταν χαμός! βιαστική φουλ! της λέω "μισό λεπτό! μην κλείνεις! θέλω να μου πεις κάτι πολύ σημαντικό!!"
λέει ψιθυριστά "έλα, πες μου τ' είναι;"
της λέω "πες μου ένα ποτάμι με πέντε γράμματα!! επείγομαι!"
κι αμέσως στο καπάκι φωνάζω "ΠΑ.ΣΟ.Κ"
μιλάμε ΤΟ γέλιο!"

"βρε, στη δουλειά της όλ' αυτά;"
"ναι, χαχχχ"

"είσαι μεγάλο νούμερο!!"
"το ξέρω.."
...................................

"..κι όλοι οι γιατροί λένε: βάζε στο πιάτο σου ένα ισοδύναμο μακαρόνια ή ρύζι ή πατάτες ή ψωμί! προς τι όλα αυτά τα άχρηστα; τι προσφέρουν, μου λες;"
"υδατάνθρακες Μαριλένα! πρέπει να τρως και υδατάνθρακες"
"ωραία. γιατί τότε δε λένε "τρώγε βρώμη"; η βρώμη, το κουάκερ δεν είναι υδατάνθρακες;"
"προφανώς σε λίγους αρέσουν. οπότε ο γιατρός προτείνει τροφές που όχι μόνο προσφέρουν, αλλά αρέσουν κιόλας!"
"μπααα.. σιγά μην είν' αυτό! εγώ σού λέω πως είναι κυβερνητική συνομωσία! σχέδιο, xfiles και τέτοια!!"
....................................

"μαμά, ξέρεις την ιστορία με το "μη ταράττετε τους κύκλους μου";
"τι λες βρε;"
"αυτή την ιστορία, που ήταν κάποιος κι έφτιαχνε κύκλους και μπήκαν στο δωμάτιο κάποιοι να τον σκοτώσουν, αλλά αυτός το χαβά του;"
"Ραφαηλία, εγκεφαλικό θα πάθω μ' αυτά που ακούω!"
"λοιπόν, μόλις μας το 'πε ο καθηγητής, τ' αγόρια άρχισαν όλα να γελάνε. ξέρεις γιατί;"
"γιατί;"
"γιατί άαλλο κατάλαβαν! νόμιζαν οι κύκλοι πως είναι τ' .."
"σταμάτα! κατάλαβα!"

...............................................

και να κι ο διάλογος με το Ελενάκι
aka
μάνα, στο κινητό δεν έμαθες σωστά να γράφεις
μάθε τουλάχιστον
πως
να μιλάς...

.......................................................................
δεν μπορώ ν' αντισταθώ στον πειρασμό να υμνήσω αυτό το εξαιρετικό πληκτρολόγιο, το οποίο έχει ανακαλυφθεί για τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας σαν και μένα. 
έχει έξοχη ανταπόκριση στη φωνητική πληκτρολόγηση όπερ σημαίνει: μιλάς κι αυτό γράφει.  
αρκεί η προφορά σου να είναι άψογη όταν χρησιμοποιείς ξένες γλώσσες. έτσι που τα φιλιά (kisses) να μη στα γράφει "κύλησες". πόσο μάλλον "λυσσάρες"..

Τα γενέθλια


"μαμά, χτες πήγαμε με τα παιδιά σ' ένα εμπορικό κέντρο, σαν το δικό μας το mall.
περνούσαμε από παιχνιδάδικα, από πολλά μαγαζιά, η Μαριλέττα σημασία δεν έδινε.
περνάμε κι από ένα μαγαζί σαν τον Γερμανό και να τη δεις, σηκώνεται από το καρότσι, έτοιμη να κατέβει!  "να, να!" έλεγε κι έδειχνε τη βιτρίνα! τρελάθηκε σου λέω!"

"εμ.. σε ποιον να μοιάσει το μωρό παιδί μου; σε ποιον;"
"κι ο Νικόλας αυτό είπε "ίδια η μάνα σου είναι!"
..............................

σαν σήμερα πριν δύο -κιόλας- χρόνια
στη ζωή μας ήρθε
το πρώτο μας εγγόνι..

η αγάπη, η ευλογία
ο λόγος που ξανά
χαμογελάμε..

στη δική μας Μαριλέττα
στη μικρούλα μας που έχει κιόλας χαρακτήρα!

σ' αυτό το πλασματάκι, που ίδια η γιαγιά της είναι :)
(17 νοέμβρη γεννήθηκε εξάλλου)

στέλνουμε την ευχή μας
και όλες τις ευχές του κόσμου
όλες!

ευλογημένη
γερή
χαρούμενη να είναι

να αγαπάει
να αγαπιέται
να αγαπήσει
ν' αγαπηθεί

και πάνω απ' όλα
στο δρόμο του Θεού
πάντοτε να πορεύεται!
....................................

αγάπη μου
ολόκαρδα
ολόψυχα
ευχόμαστε:

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Χρόνια τριάντα


τη μια στιγμή ζούμε στη λάμψη της νιότης
και σχέδια για τη ζωή μας κάνουμε
γελάμε
ερωτευόμαστε
ανασαίνουμε

με του άλλου την ανάσα
ζούμε..

την άλλη
ξυπνάμε μαζί
κι έχουμε πια παιδιά κι εγγόνια
κι έχουν περάσει κιόλας
χρόνια
τριάντα..

σαν σήμερα

-μια νοσταλγία
γι' αυτό που υπήρξαμε
μέσα στη λάμψη
της νιότης-

κι αυτή είναι η διαδρομή μας

κι αυτή η ζωή μας
όλη..

Το Καλοκαίρι του Νοέμβρη


καλοκαίρι στο κέντρο της Αθήνας
καλοκαίρι στην καρδιά
κι εγώ
στα παλιά να γυρίζω
να χάνομαι.

διαβάζω ξανά Λυμπεράκη και Dickens
ακούω ακόμα Παυλάκη και Django
την κάθε ευλογημένη μέρα: the show must go on
από τον Freddie

ενώ περιμένω τα σύννεφα
που πάντοτε έρχονται
όποτε η Τζοκόντα χαμογελά·
στην Αθήνα του Μάνου.

καλοκαίρι στην Αιόλου
καλοκαίρι στην καρδιά
-κι έξω Νοέμβρης

ακόμα εφηβεία
κι ας έχω μεγαλώσει πια
πολύ..

 μιλώ για τον Δημήτρη στον ενεστώτα
-αφού πάντα κοντά μας βρίσκεται-


 μιλώ για τα ασπρόμαυρα χρόνια της Αίγινας
βλέποντας τις φωτογραφίες που στέλνει ο Pompeo

για τα πολύχρωμα που έρχονται
βλέποντας τις φωτογραφίες που στέλνει το Ελενάκι
να! τα μωρά χαμογελάνε στο φακό..

να! το δικό μου το μωρό, με μαύρα γυαλιά στο κρεββάτι
-πως πέρασαν τα χρόνια-


πόσο περνούν τα χρόνια
γρήγορα..

πότε Αυγουστιάτικο πρωινό ήταν στη Σίφνο
με αλμυρά φιλιά

και μ' ένα μαύρο zippo

και πότε απόγευμα, λιγάκι λυπημένο
στο Παγκράτι
............

σκοτεινιάζει νωρίς
ακόμα Νοέμβρης.

καλοκαίρι στην Αθήνα
καλοκαίρι στην καρδιά
-μιλώ για τον Δημήτρη στον ενεστώτα
αφού πάντα κοντά μας βρίσκεται,
έτσι αδερφέ;-

και όποτε έχω κέφια
με τη σκιά μου χορεύω

κάθε που η Τζοκόντα απλά

χαμογελά..