αυτό το φιλαράκι ο Holden, τι να κάνει; αναρωτήθηκα προχτές
και είπα στην Ελευθερία "λέω να διαβάσω ξανά το φύλακα στη σίκαλη"
-τους παλιούς φίλους, δύσκολα αποχωρίζομαι.
.............................
έβαλα τ' ακουστικά και βγήκα ν' αγοράσω καφέ.
o Johnny Cash κι ο Dylan τραγουδούσαν "girl from the north country"
"if you're traveling the north country fair
where the winds hit heavy on the borderline
remember me to one who lives there"
κι ήταν όλα σωστά: η βροχή
ο Johnny κι ο Bob
τα λερωμένα αθλητικά παπούτσια που φορούσα
ο δρόμος που γυάλιζε·
πάντως, βιάστηκα να γυρίσω σπίτι
-καταφύγιο
...............................
νιώθω πως έρχεται ο καιρός που θ' αποχαιρετήσω τον John Hurt.
το snowpiercer θα συνεχίσει να τρέχει σε μια παγωμένη γη
και η δική μου σκιά θ' αποκτήσει τη δική της σκιά -ίσως
μετά τις δεκαεννιά του καινούριου χρόνου
-ίσως
................................
"ζόρικα περνάς μωρό μου με μένα" ψιθύρισα και τράβηξα το Ραφάκι στην αγκαλιά μου.
"δεν πειράζει μαμά" χαμογέλασε και μου 'δωσε ένα φιλί.
αργότερα, όταν της είπα πως φέτος δεν θέλω να στολίσουμε
την έπιασαν τα κλάμματα.
"ο θείος δεν θα το 'θελε αυτό" παραπονέθηκε
"δίκιο έχεις αγάπη μου" αναστέναξα "εσύ, θα στολίσεις το δικό σου δωμάτιο! εντάξει;"
"εντάξει" είπε και σκούπισε τα όμορφα της μάτια.
..................................
το σπίτι μας είναι η πατρίδα μου.
ο Χρόνης που με προσέχει
το Ραφάκι που μ' αγκαλιάζει
οι συγκάτοικοι οι τετράποδοι
οι φίλοι που μαζί τους μιλώ
κι εκείνοι που διαβάζω τα νέα τους
ο Νίκος που με κάνει πάντα να γελάω
αλλά κι αυτοί που ακούω
σχεδόν νυχθημερόν:
και όλα πήγαν ρολόι, με ελάχιστο κόπο, έβαλα αυτόματο πιλότο
χτύπα εσύ, super boy, οι εχθροί μας στον τόπο, έχουμε αυτόματο πιλότο
.......................................
κρατώ την ανάσα μου και εύχομαι
να ξυπνήσω και να 'ναι είκοσι του καινούριου χρόνου.
γίνεται;
πως δε γίνεται!
