η πρώτη ανάρτηση του νέου χρόνου αφιερωμένη στο παιδί-θαύμα: Ραφαηλία!
είμαι χορτοφάγος πολλά χρόνια.
αρνούμαι να φάω ο,τιδήποτε περπατάει πάνω σε τούτη τη γη κι ανατριχιάζω όταν βλέπω σε φιλικά σπίτια να απλώνονται στολισμένα πτώματα σε πιάτα και πιατέλες -ανατριχιάζω με ρίγος μέγα!
τελευταία η Ραφαηλία αποφάσισε ν' ακολουθήσει κι εκείνη αυτό το δρόμο κι αφού το σκεφτήκαμε, συμφωνήσαμε κι εμείς: κακό δεν θα της έκανε, ίσα ίσα που θα 'δινε μια δεύτερη ευκαιρία σε φαγητά που παλιά είχε απορρίψει, όπως για παράδειγμα το φακόρυζο.
σήμερα λοιπόν το μενού είχε ρύζι, χορτοφαγικά κεφτεδάκια και φέτα.
ψάχνοντας στο ντουλάπι βρήκα μία τυποποιημένη σάλτσα. την έβγαλα, την κοίταξα και φώναξα στο καμάρι μου:
"Ραφαηλία έλα δω! για διάβασε μου σε παρακαλώ την ετικέτα, να δούμε, τι περιέχει;"
"γιατί μαμά;"
"διάβασε τα συστατικά βρε, να ξέρω αν θα τη φτιάξω!"
"'εντάξει"
άρχισε να διαβάζει και μετά από μισό λεπτό αναφώνησε θορυβημένη:
"άστη μαμά, έχει κρέας! χάρισε τη"
"σοβαρά; γιατί; τι γράφει;"
"γλουτένη"
................................
ήταν οι γλουτοί που έκαναν τη ζημιά..
ήταν το πρώτο αυθόρμητο γέλιο αυτής της Δευτέρας του καινούριου χρόνου..
ήταν η Ραφαηλία που γελούσε χωρίς να ξέρει καλά καλά το λόγο..
κι ήταν η πρώτη φορά, που ήμουν ευγνώμων στη γλουτένη απλά και μόνο
γιατί υπήρχε..
