Σήμερα είναι..


..Κυριακή
κι ακόμα κάνει κρύο.

τις νύχτες η Νέλλυ δεν με αφήνει να κοιμηθώ.
μπαινοβγαίνει στα σκεπάσματα μέχρι το πρώτο ξημέρωμα.
στο υπόλοιπο σπίτι.. ησυχία.

σηκώνομαι κι αφουγκράζομαι
ασυνείδητα περιμένω ν' ακούσω το Tardis να προσγειώνεται στο δρόμο κάτω απ' το μπαλκόνι.

"σιγά σιγά μεγάλωσα κι οι φίλοι μου χαθήκανε
άλλοι έγιναν γονείς κι άλλοι ψηλά αναπαυθήκανε"

σιγοτραγουδάω αφηρημένα
κι όταν αρχίζω να νυστάζω κλείνω το φως.

και να 'την η Νέλλυ που πάλι έρχεται
στέκεται ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου και
"ξανάρθα χαράματα για να σε συναντήσω
της γούνας μου τα ράμματα είπα να αφήσω πίσω"

μουρμουράει ρυθμικά γουργουρίζοντας.

άντε πάλι..

καφές αξημέρωτα
σειρές στην τηλεόραση
κι όταν ο ήλιος ανεβεί ψηλά
αποκοιμιέμαι.

και είναι ακόμα Κυριακή
και κάνει ακόμα κρύο..