Ο σελιδοδείκτης

όσο περνάν τα χρόνια, τόσο περισσότερο δένομαι με αντικείμενα του παρελθόντος.
πριν λίγες μέρες ψάχνοντας σε -σχεδόν- σφραγισμένα κουτιά, βρήκα τον κάποτε αγαπημένο σελιδοδείκτη μου.
τον έβγαλα από το κουτί και τον κοιτούσα χαμογελαστή 

λες κι έβλεπα παλιό φίλο.

δεν ήταν παρά ένας μικρός, διπλός μαγνήτης που "έκλεινε" στη σελίδα του βιβλίου, για μένα όμως, ήταν η κάψουλα του χρόνου που με μετέφερε σε μια άλλη εποχή: μακρινή και ξένοιαστη.

"γεια σου και σένα" ψιθύρισα και τον έφερα στο παρόν.

εκείνη τη μέρα περισσότερο κοίταζα εκείνον παρά το βιβλίο μου.
ίσως ο Άρχοντας να είχε παράπονο

ο σελιδοδείκτης όμως, όχι..