Αυτός ο Ιούλιος


γιατροί αυτόν τον Ιούλιο
ω.ρ.λ. και ενδοκρινολόγος
και επείγοντα από τις αντιδράσεις του αντιβιοτικού
και υπέρηχοι
κι απ' όλα τα καλά.

το Tardis έφερε τον Χρόνη και τη Ραφαηλία απ' το νησί, να με παρηγορούν, να με μαλλώνουν  "μη μού στεναχωριέσαι! όλα θα πάνε καλά!"
και δόξα τω Θεώ, όλα καλά πηγαίνουν.

απ' όλη όμως αυτή την περίπετεια, δεν θα ξεχάσω τη μικρόψυχη αντιμετώπιση της πιτσιρικαρίας που ονόμαζονται "ασκούμενοι", σ' ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της πόλης.

δεν θα ξεχάσω την κοπέλα, που ήρθε έντρομη στα επείγοντα πιστεύοντας πως έχει λέμφωμα.
και τη μελλοντική "γιατρό", ένα κορίτσι με βρώμικη άσπρη ρόμπα, όχι πάνω από 20-22 χρονών που της φώναζε:
"κι είναι λόγος αυτός να έρθεις στα επείγοντα;
λάθος ειδικότητα διάλεξες! σε ΨΥΧΙΑΤΡΟ έπρεπε να πας!".

δεν θα ξεχάσω και τη δική μου υποψήφια "γιατρό".
η οποία αφού με κατσάδιασε:
"αυτό το πρήξιμο είναι ΑΤΥΠΟ, δε μού λες, πως νοιώθεις που πήρες τη θέση στα επείγοντα ενός ανθρώπου που μπορεί να έχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ανάγκη;" 

έδωσε εντολή να μού πάρουν αίμα και να μού αφήσουν την "πεταλούδα" στη φλέβα για ώρες.
κατά τα λεγόμενα της, δεν είχα "τίποτα". πεταλούδα άφηναν μόνο σε ανθρώπους για την περίπτωση τού ορού, όπως είχαν βάλει σ' ένα παιδί με πυρετό δίπλα μου.
όμως η συγκεκριμένη πεταλούδα είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα! τοποθετήθηκε, έτσι  για να "μάθω"  να μη πηγαίνω στα επείγοντα επειδή πρήστηκε η κοιλιά μου!

η κοπέλα με το λέμφωμα χαμήλωσε το κεφάλι και απομακρύνθηκε.
εγώ έμεινα με τη βελόνα στο χέρι για ώρες, αλλά το μάθημα μου ΔΕΝ το έμαθα.

πολίτης δεύτερης κατηγορίας, σ' ένα κράτος δεύτερης κατηγορίας, με μελλοντικούς γιατρούς κατηγορίας ΑΤΥΠΗΣ.

Δόξα τω Θεώ πηγαίνω καλά.
η περιπέτεια μου δεν τελείωσε, αλλά αντιμετωπίζεται.

δύσκολος μήνας αυτός ο Ιούλιος.. και μια χειμωνιάτικη ψύχρα εκεί όπου περίμενες λιακάδα.

σκέφτομαι πως τελικά δεν πειράζει.
"όσο έχω εσένα δε φοβάμαι κανένα" τραγουδούσα προχτές αφηρημένη
και πραγματικά..

ο Χρόνης
το Ραφάκι
και για τις άγρυπνες νύχτες Sopranos.

τι παραπάνω να ζητήσει κάποιος τελικά;