Τα χαμόγελα


να παίρνω βαθιά ανάσα και να βυθίζομαι στη μουσική
να κλείνω τα μάτια και την πόρτα της καρδιάς
και μονάχα
ν' ακούω.

στην αρχή ήταν ο Django
έπειτα ήρθε κι ο Παυλάκης

χαρμάνης κι άφραγκος
μεσάνυχτα Αθήνα

στο βυθό δεν έχει κύμα
ούτε βαθαίνει η ρυτίδα της ψυχής
στο βυθό ακούς
"and super girls don't cry"

κι είναι
το Σάββατο της ψύχρας·

μπουφάν χειμωνιάτικο
δάχτυλα λυγισμένα, κρύα
κι ένας συννεφιασμένος ήλιος
στον ουρανό μου.

"μαθήματα αισιοδοξίας" ξανά στην οθόνη
χαμογελάω, χαμογελάει η Ραφαηλία
μαζί κι ο Χρόνης

α ρε Δημήτρη, το ξέρω πως χαμογελάς κι εσύ..

κι όλα πάνε καλά
κι όλα καλά θα πάνε

τούτο το Σάββατο
στο μακρινό κι εξωτικό
Παγκράτι..

Γενέθλια

1η Νοεμβρίου

"εντάξει, με συγχύζεις κι έχω και τα γενέθλια μου!"
"γενέθλια; έλα ρε μαμά, έχεις γενέθλια σήμερα;"
"πού να το θυμηθείς ε; αχ.. μόνο το Ελενάκι με θυμάται..δώδεκα και ένα χτες το βράδυ μου 'στειλε μήνυμα!"
"ναι, σιγά! άσε μας πια με το Ελενάκι! ώστε γενέθλια ε; πόσο είσαι;"
"βαρέθηκα! αλήθεια σού λέω: βαρέθηκα! τόσα χρόνια ακόμα δεν έμαθες πόσο είμαι;"
"για λέγε! πόσο;"
"σήμερα γίνομαι εξήντα!"
"έλα ρε μαμά, αλήθεια; δε σου φαίνεται καθόλου! καθόλου λέμε!"
"σοβαρά;"
"ναι σου λέω!"
"και πόσο φαίνομαι;"

πηγαίνει ένα βήμα πίσω, γέρνει το κεφάλι, με κοιτάζει κι αποφαίνεται:

"πενηνταέξι".
............................