Σάββατο.
έχουμε πάει με τον Χρόνη στο κέντρο υγείας κι έχουμε κάνει το εμβόλιο.
όλα καλά, γυρίζουμε σπίτι και πέφτω με τα μούτρα στο διάβασμα: astrazeneca, παρενέργειες, κάλυψη κλπ.
όπου διαβάζω πως οι ήπιες παρενέργειες είναι επιθυμητές γιατί σημαίνει πως αντιδρά ο οργανισμός και κάνει αντισώματα.
αργά το πρωί έγινε ο εμβολιασμός, οι ώρες περνάνε, τίποτα!
κανένα σημείο πως ο οργανισμός αντιδρά, οπότε αρχίζω να ανησυχώ.
"βρε Χρόνη, μήπως δε "πιάνει" εμένα το εμβόλιο;"
"μια χαρά σε πιάνει! μια χαρά!"
σιγά μη καθησυχαστώ!
είμαι πεπεισμένη πως κάτι δεν πάει καλά.
ώσπου νωρίς το βραδάκι αρχίζει επιτέλους να ανεβαίνει η θερμοκρασία μου.
βάζω το θερμόμετρο, βλέπω τον ελαφρύ πυρετό και αρχίζω να χοροπηδάω ενθουσιασμένη:
"πα-ρε-νέργειες
πα-ρε-νέργειες
πα-ρε-νέργειες!!!".
βγαίνει η Ραφαηλία απ' το δωμάτιο της και με κοιτάει απορημένη
"τι έπαθες ρε μαμά;"
"κάνει δουλειά το εμβόλιο!"
"α μπράβο!"
κάνει στροφή ξαναμπαίνει μέσα, βάζει τ' ακουστικά της και απογειώνεται για τον πλανήτη της.
η νύχτα πέρασε με μένα να θερμομετριέμαι κάθε τρεις και λίγο, να παίρνω παρακεταμόλη και να βάζω θερμοφόρα στα κρύα μου πόδια.
την επομένη ήμουν καλύτερα, το βραδάκι ανέβηκε ξανά για λίγο και αυτό ήταν.
πέρασαν λίγες μέρες, είχα ξεχάσει πια το εμβόλιο και τις αγωνίες μου κι ήμουν στην κουζίνα βάζοντας φαγητό στον Μάστορα.
αίφνης μπαίνει η Ραφαηλία μέσα.
με κοιτάζει, χαμογελάει κι αρχίζει να χοροπηδάει φωνάζοντας δυνατά:
"πα-ραι-σθήσεις
πα-ραι-σθήσεις
πα-ραι-σθήσεις!"
"σουτ καλέ! τι λες εκεί; σ' ακούει όλη η πολυκατοικία! τι παραισθήσεις;;"
"αυτό δεν έλεγες προχτές;"
"ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ έλεγα βλήμα! άκου "παραισθήσεις"!!! να νομίζει ο κόσμος, άντε μη πω!!!".
γέλασε, έκανε στροφή, φόρεσε τ' ακουστικά της κι απογειώθηκε για τον μακρινό της πλανήτη.
χάϊδεψα τον Μάστορα γελώντας σιγανά.
εκείνος κούνησε τα μουστάκια του μυρίζοντας τον αέρα και κοίταξε ένα σημείο πάνω απ' το κεφάλι μου.
ύστερα έσκυψε ξανά στο μπολ του και τίποτα πια δεν είχε σημασία.
ούτε για κείνον
ούτε για μένα...
