τον Φρέντυ Γερμανό ως εκφωνητή ειδήσεων στην τηλεόρασητο Πέϋτον Πλέις
το πολυτονικό
τη μπλε ποδιά
την καθημερινή έπαρση της σημαίας στο σχολείο
τις ντίσκο της Πλάκας
τη μπουάτ του Γιάννη Αργύρη που άνοιγε από το απόγευμα
το Σάββατο που πήγαινα σχολείο
το San Rival στο Αλσος μας
τα καλύτερα μας χρόνια
τη θεία Ολγα (που) ξέρει
τα καρέλια που κυκλοφορούσαν σε μικρό πακέτο, δέκα τσιγάρων
τα πάρτυ που γίνονταν πάντα Σαββατόβραδα
το without you και το Angie
το American House στο Σύνταγμα και τις θεσπέσιες μηλόπιτες που σέρβιρε
τον Φυγάδα και τη Μάχη
το "Να η ευκαιρία"
τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο Κύτταρο
τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϊ
τον Αγνωστο Πόλεμο
το σταθμό του Πολυτεχνείου "εδώ πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο"
τα τραγούδια του Μίκη στο ραδιόφωνο, αμέσως μετά την πτώση της χούντας
τα τρόλευ με εισιτήριο που έκοβε ο εισπράκτορας
τις αφετηρίες των λεωφορείων για Βούλα Βουλιαγμένη στο Ζάππειο
τη διαφήμιση "Σαράφης στα Τρίκαλα, τώρα και στο Παρίσι"
τις γκοφρέτες που είχαν μέσα κάρτες, τις οποίες κολλούσαμε σε άλμπουμ
το "χαρτάκι" που παίζαμε στο θρανίο
τη Βίκυ που τραγουδούσε "Κουτό παιδί"
τα αστυνομικά του Γιάννη Μαρή
τους "ερασιτέχνες" που κάθε βράδυ ακούγαμε στο τρανζιστοράκι κάτω από το μαξιλάρι
τον πρώτο μου δίσκο τετάρτη δημοτικού:Το Περιβόλι Του Τρελλού
την Ελεύθερη Σκηνή στο Αλσος μας
τα τραίνα που είχαν βαγόνια για καπνιστές με τασάκια κάτω από τα παράθυρα
το συντριβάνι της Ομόνοιας
τις επικίνδυνες αποστολές
το Love Story
τον Κλουβιάκο και τη Σουβλίτσα
τους ροκάδες και τους καρεκλάδες
τη συναυλία του Λουκιανού στη Βουλιαγμένη
την αφίσα Why? που είχα στο δωμάτιο μου κι ήταν για το Βιετνάμ
τη Nancy Sinatra
.......................................................................
