"Απαγορευτικό"

αντιγράφω από το facebook.
αντιγράφω από το facebook όχι μόνο γιατί θαυμάζω τον εξαιρετικό κύριο Μπαμπινιώτη, αλλά κυρίως γιατί έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω για το "lockdown".
φτάσαμε να μην καταλαβαίνουμε καλά καλά ένα κείμενο από τις λέξεις που χρησιμοποιεί!
"τι αξίζει να στριμάρεις", "που να πάρετε ένα καλό brunch", "το mood της μέρας".

ε, φτάνει!
βαρέθηκα!

ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον ν' αλλάξουμε εκείνες τις λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά.
ας προσπαθήσουν οι ιθύνοντες δίνοντας το καλό παράδειγμα.

όπως ακριβώς το δίνει τόσα χρόνια ο κύριος Μπαμπινιώτης.
......................................................................................
facebook

να τον ακούμε τον κύριο Καθηγητή!
όχι μόνο για τις γνώσεις και την καλλιέργεια του, όχι μόνο για το ήθος και το χάρισμα της επικοινωνίας που τον διακρίνει, αλλά κυρίως γιατί  διδάσκεσαι σε κάθε περίπτωση από εκείνον!

Ημέρα του βιβλίου

ημέρα του βιβλίου σήμερα, ημέρα της λογοτεχνίας, της ποίησης, ημέρα "δική" μας.

σήμερα λοιπόν ειδική αφιέρωση στον ποιητή Μίμη Φωτόπουλο, ο οποίος εκτός από έξοχος ηθοποιός υπήρξε και εξαιρετικός ποιητής, δημιουργός.

ένα από τα ποιήματα του είναι το "Μια Μέρα".

με την ελπίδα να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ξεχωρίσουμε την αληθινή ποίηση από τη δήθεν των σημερινών απανταχού "ποιητών" -βραβευμένων και μη- ας ξαναδιαβάσουμε τη Μέρα του αξέχαστου Μίμη Φωτόπουλου.

και ας χαμογελάσουμε μιας και η μουσική των στίχων του μάς συντροφεύει πλέον, μας "ανήκει".

ΜΙΑ ΜΕΡΑ

που για πάντα

θα κλείσω τα μάτια

θα σαρκάζουν

πάνωθέ μου οι άνθρωποι

τ’ άστρα, τα δέντρα

θα σαρκάζει το φως

και η θάλασσα

όλα όσ’ αγάπησα πολύ.

Κι Εσύ;

Εσύ; τι θα κάνεις;

Η χούντα (τότε, στη ζωή μου)

ανάρτηση από παλιά.
πάντα η ίδια θα 'ναι..

στη δική μου ζωή, χούντα σήμαινε:

"στο περιγιάααλι το κρυφό.."
"σσσττ! τρελλάθηκες;"

ατέλειωτες αγορεύσεις στα σχολικά προαύλια
ατέλειωτα "επίκαιρα" στον κινηματογράφο

απότομη σιωπή όταν μπαίναμε στο δωμάτιο και οι γονείς συζητούσαν.
απότομη σιωπή παντού.

δίσκοι βινυλίου που εξαφανίστηκαν
βιβλία που καταχωνιάστηκαν
(όμως, όσο να 'ναι, κάποια απ' αυτά ξέφευγαν απ' το αφηρημένο βλέμμα της μητέρας μου: θυμάμαι το Οδός Αβύσσου Αριθμός 0 -να το κατεβάζω σκονισμένο από κάποιο ράφι- θυμάμαι τον Βράχο, θυμάμαι κι άλλα.. κι άλλα..)

στη δική μου τη ζωή, η χούντα ξεκίνησε όταν πήγαινα τετάρτη δημοτικού.
στη δική μου τη ζωή, η χούντα τέλειωσε όταν πήγαινα τετάρτη γυμνασίου.
..............................................

πλέον, μόνο τ' αφιερώματα στην τηλεόραση μάς τη θυμίζουν

(δεν είναι ότι ξεχνάμε
είναι πως δεν αντέχουμε να θυμόμαστε..)

Μένουμε σπίτι

Απρίλη μου ξανθέ
είμαστε πλέον Πρόσωπο με Πρόσωπο.

το 1976 προβλήθηκε η ταινία του Μπέργκμαν.
εποχή δεν θυμάμαι, όμως θυμάμαι πως πηγαίναμε στην Ελλη, στο Πάλας
στο Λητώ, στο Πτι Παλαί ή στο Μετάλλειον και βλέπαμε Μπέργκμαν, Πολάνσκι, Αρθουρ Πεν, Σίντεϊ Πόλακ.

ποιος να μου το 'λεγε πως σχεδόν σαραπέντε χρόνια μετά, θα έβλεπα Μπέργκμαν στην οθόνη του υπολογιστή..

Πρόσωπο με Πρόσωπο
Η Εβδομη Σφραγίδα
Αγριες Φράουλες.

οι ταινίες, τα βιβλία μου, οι σειρές.

τη δύσκολη εποχή που ζούμε είναι οι σύντροφοι μου.

αλλά σάμπως
πότε δεν ήταν;

Σέρπικο
Η συνομιλία
Ο Ελαφοκυνηγός.
...........................................
"μένουμε σπίτι".

πάντα μέναμε.
από επιλογή.