Περί Τεχνολογίας και Διακοπών

"καλέ, έχασα την Ισημερία!!"
"τι σημαίνει, την έχασες;"
"ο explorer δε μου τη βγάζει! αυτό σημαίνει"
"θα δω και θα σου πω"
"πότε βρε Χρόνη; του χρόνου;"
"τώρα θέλεις;"
"εμμμ;"
"καλά"

μετά από λίγο, ο ειδικός απεφάνθη "μόνο στον explorer έχεις πρόβλημα. άσε να δούμε μήπως επανέλθει"
"κι αν δεν επανέλθει;"
"ε, τότε βλέπουμε"
"γράψε μου όμως κάτι να ποστάρω για τους φίλους μου, πως να με βρίσκουν"
"τώρα;"
"όχι του χρόνου!"

έτσι, μου έστειλε ένα mail ενημερωτικό (υποτίθεται), αυτό:
 
"Σας ενημερώνω πως η νέα δνση για την ισημερία είναι http://www.isimeria.com/
Η προηγούμενη δνση http://isimeria.blogspot.com/ αν και θα 'πρεπε να
ανακατευθύνει το πρόγραμμα πλοήγησης που χρησιμοποιείτε στη νέα δνση,
δυστυχώς δεν γίνεται πάντα (πχ γίνεται με Firefox και Chrome, δεν γίνεται με
internet explorer 7,8)
"

σε απλά ελληνικά, σημαίνει πως όσοι έχετε τον internet explorer 7,8 δεν με βλέπετε.
οπότε με αποθηκεύετε στην καινούρια μου διεύθυνση http://www.isimeria.com/ και όλα καλά.

αυτά, περί των τεχνολογικών.
 

τώρα τα των διακοπών.

το Σάββατο φεύγουμεεεε..
όμως φέτος, δεν θα σας χάσω και δεν θα με χάσετε.

μια φορά την εβδομάδα θα μπαίνω να σας λέω τα νέα μας, αλλά δεν θα μπορώ να σας επισκέπτομαι συχνά, μιας και στο σπίτι δεν έχουμε ίντερνετ.
θα παίρνω λοιπόν το λατρεμένο asus και θα πηγαίνω βόλτα σε κάποιο καφέ που θα 'χει ασύρματο δίκτυο.
από κει θα επικοινωνώ μαζί σας.

μέχρι λοιπόν να τα πούμε ξανά,
εύχομαι ολόψυχα όλοι μας να περάσουμε ένα όμορφο καλοκαίρι
γλυκό, σαν μια κουταλιά βανίλια βουτηγμένη σ' ένα ποτήρι δροσερό νερό
να είναι απ' αυτά που σίγουρα θα νοσταλγούμε
και η θύμηση του, στην καρδιά να μένει και να μας κάνει να χαμογελάμε πάντα.

τέτοιο να 'ναι

καλή e-αντάμωση από την Αίγινα ξανά!


Οι Παρασκευές..


Παρασκευή: η τελευταία μέρα του σχολείου

να πλύνω την τσάντα
να τακτοποιήσω τα βιβλία
να φυλάξω τα τετράδια
να ξεδιαλέξω τα μολύβια
να καθαρίσω κασετίνες
να αδειάσω τα συρτάρια του γραφείου
να πετάξω χαλασμένους μαρκαδόρους
να διαβάσω ξανά τις εκθέσεις προτού τις φυλάξω
να κρύψω το πορτοφολάκι του σχολείου
να ευχηθώ να έχει ξανά το Ραφάκι, τον ίδιο δάσκαλο
 
Παρασκευή: η τελευταία μέρα του σχολείου

να ξυπνάμε ξανά στις δεκάμισυ
να 'ρχεται το Ραφάκι, να με φιλάει με γαλατένια φιλιά: "μόνη μου έβαλα το γάλα μαμά!!"
να 'μαστε μαζί μπόλικες ώρες
να μιλάω για "διάβασμα" και να εννοώ μονάχα τα λογοτεχνικά
 
Παρασκευή: η τελευταία μέρα του σχολείου

να γκρινιάζω "πότε θα πάμε στην Αίγινα μαμά;"
να κάνω σχέδια με τον αδερφό μου για το πως θα περάσουμε
για το ποιος θα βουτήξει απ' τον ψηλότερο βράχο
ποιος θα σκαρφαλώσει στο ψηλότερο δέντρο
να βάζω στη βαλίτσα βιβλία
να βάζω τετράδια και μολύβια, γιατί μ' αρέσει να γράφω πολύ

να παίρνω το μικρό τρανζιστοράκι που το θυμάμαι μόνο την ώρα του ύπνου: κάτω απ' το μαξιλάρι, για να με παίρνει ο ύπνος γλυκά

να 'μαι περήφανη, γιατί του χρόνου θα πηγαίνω τετάρτη δημοτικού
..........................................................

έτσι ακριβώς: μόλις στραφώ γρήγορα πίσω, ο παλιός μου κόσμος αναδύεται μεμιάς..

κι ειναι οι φωτεινές στιγμές του τότε
που έρχονται και γίνονται ένα μ' αυτές του σήμερα
κάνοντας τη ζωή μου

χρωματιστή..
 


Γνώσεις..


σήμερα έμαθα πως:
οι αδερφικές σχέσεις, δεν αλλάζουν ποτέ

"τ' ειν' αυτό; καινούριο τηλέφωνο;"
"ναιι, είναι το δεύτερο μου. τώρα το πήρα! σ' αρέσει;
"εεε"
"κοίτα, μη κρίνεις απ' τη φάτσα! είναι αντοχής, σούπερ ντούπερ! κανονικά δεν προορίζεται για σπίτι, αλλά για εργοτάξιο"
"σιγά! εγώ σου λέω πως με τη μία θα σπάσει"
"πας ένα στοίχημα; όχι πας ένα στοίχημα; για δες!"

και σηκώνομαι κι αρχίζω να πετάω το κινητό μου στον τοίχο, στο πάτωμα, στον διάδρομο, παντού.
ο αδερφός μου, αφού βλέπει πως όντως δεν παθαίνει τίποτα, προτείνει:
"δώσ' μου το εμένα, να δεις πως δεν αντέχει ούτε λεπτό! θα στο σπάσω αμέσως!"
............................................... 
έμαθα ακόμα πως:
αν ένα παιδί βάλει κάτι στο κεφάλι του, δεν το βγάζει ποτέ

"αφού σου λέω πως θέλω κιθάρα!"
"είχες κιθάρα και την έσπασες"
"τότε ήμουνα μικρή. τώρα δε θα την σπάσω"
"ολόκληρο πιάνο έχουμε, δε σου κάνει;"
"όχι! εγώ θέλω να τραγουδάω και να παίζω κιθάρα, έτσι!"

και κουνιέται δεξιά-αριστερά τραγουδώντας και κάνοντας πως παίζει κιθάρα

"βρε Ραφάκι;! κάνε πως παίζεις κιθάρα με το πόδι σου!"
"έλααα μαμάαα"
"δίκιο έχει η μάνα σου" πετιέται ο Χρόνης "αυτή είναι η καλύτερη κιθάρα! ούτε οι χορδές να σου σπάνε, ούτε τίποτα! δεν έχεις δει τη μαμά να το κάνει;"
"εγώ έκανα τον Mick Jagger έξυπνε"
"μαμά, αυτό το 'χε δείξει μια φορά το supernatural" ενθουσιάστηκε η Ελένη "ήταν ένας τύπος.."
"σκασμός Ελένη!"
"μα να μη πω τι έγινε;"
"όχι!"

τελικά την πήραμε την κιθάρα.
η πρόταση Rolling Stones καταποντίστηκε άδοξα.
...............................................

τέλος έμαθα, γιατί όλοι πρέπει να τρώμε παγωτά

"να σου πω γιατί πρέπει όλοι να τρώμε παγωτά;"
"όχι!"
"έλα βρε μαμάα.. άσε με να σου πωωω"
"όχι Ραφαηλία! εσύ ειδικά που τρως παγωτό από τα δυο σου χρόνια ακόμα κι άν έξω χιονίζει, δε χρειάζεται να μου πεις τίποτα"
"έλαααα"
"άντε, λέγε.."
"γιατί τρώνε και τα αγάλματα! αυτό το άγαλμα στην Αμερική, κρατάει στο χέρι ένα χωνάκι παγωτό και το σηκώνει ψηλά για να μη το φάνε τα ψάρια!".
.........................................................

ο κόσμος της γνώσης σπίτι μας είναι απέραντος
ένα πράμα σαν το σύμπαν δηλαδή.
ποιος ξέρει αύριο-μεθαύριο τι καινούριο θα μάθω..

ίσως γιατί οι νάνοι είναι κοντοί
ίσως γιατί πρέπει να τρώμε μόνο μιράντας-μπισκοτάκια
ίσως γιατί το βραδυνό θα πρέπει να περιορίζεται αυστηρά, σε μια ομελέτα και μόνο

κι όλ' αυτά, γιατί το Ραφάκι πάντα θα βρίσκει τρόπο να εμπλουτίζει τις γνώσεις μας

-ή μήπως το χαμόγελο μας;


Εσείς τι θα ψηφίσετε;


"μαμά, πότε θα πάμε σ' εκείνο το μέρος, που είναι σα ντουσιέρα αλλά δεν έχει τουαλέτα και που μπαίνουμε μαζί;"
"που λες; δεν καταλαβαίνω"
"εκεί που έχει κουρτινάκια και παίρνεις και μένα μαζί σου;"
"και τι κάνουμε εκεί;"
"ψηφίζουμε!"
"ααα.. ε, σε λίγο θα 'χουμε εκλογές, μη βιάζεσαι"
"πότε όμως;"
"κοίτα ανυπομονησία! καλά, ξέρεις τι είναι οι εκλογές;"
"είναι η μπασόκ κι η άλλη"
"η άλλη ποια είναι καλέ;"
"η νουκουδου!"
"ποιά είναι η νουκουδου;"
"η νέα κατάλληλη δημοκρατία"
"κατάλαβα! και δε μου λες, εγώ τι να ψηφίσω;"
"τη μπασόκ!"
"γιατί τη μπασόκ κι όχι τη νουκουδου;"
"γιατί η μπασόκ είναι πιο ωραία λέξη!"
"ωραίο κριτήριο!"
"να σου πω και κάτι άλλο; όταν μπαίνουν οι άνθρωποι στη ντουσιέρα πρέπει να μπαίνουν με σημαιάκια: ή της μπασόκ ή της νουκουδου"
"γιατί να το κάνουν αυτό Ραφαηλία;"
"γιατί όταν κάποιος είναι κουφός και δεν ακούει, να του δείχνει ο άλλος τη σημαία, έτσι!"
και κουνάει το ένα χέρι που κρατάει τη σημαία δεξιά-αριστερά, ενώ δείχνει με το άλλο το υποτιθέμενο σημαιάκι.

"να σου πω και κάτι άλλο: άμα θέλουμε να πετάξουμε κάτι εκεί, να παίρνουμε μαζί μας τενεκεδάκια"
"εννοείς σκουπιδοτενεκέδες;"
"ναι! και να σου πω, άμα κάποιος ειναι άρρωστος και πηγαίνει εκεί, παίρνει μαζί του μία λεκάνη, άμα θέλει να κάνει εμετό!"
"κι όλα αυτά για να ψηφίσει;"
"μπορεί εκεί να 'χει ένα ψυγείο με αναψυκτικά! δηλαδή σίγουρα έχει! και οι γυναίκες οι μεγάλες πρέπει να βάλουν ένα λουλούδι στα μαλλιά για να είναι όμορφες όταν ψηφίζουν"
"εγώ να βάλω λουλούδι;"
"ναι, ναι!"
"δηλαδή, είμαι μεγάλη Ραφάκι;"
"όχι καλέ, μπορείς να βάλεις κι εσύ, αλλά πρέπει να 'ναι τόσο!"
και μου δείχνει ένα μέγεθος σαν το πιατάκι του τσαγιού

"και να το βάλεις εδώ!"

και μου δείχνει ξανά, το σημείο πάνω από τ' αυτί

"σαν την Αλίκη!"
"εε, εγώ γι' αυτό δεν θα πάω να ψηφίσω!"
"γιατίιι;"
"γιατί δεν έχω λουλούδι!"
.........................................................
είναι μία εύλογη δικαιολογία.

κι έτσι ούτε μπασόκ
ούτε νουκουδου
ούτε κανέναν!

κι αν την επόμενη φορά φανώ τυχερή και βρω λουλούδι, ε, τότε τα λέμε στην κάλπη.