Κι άλλο fb μάστορα;


                                η γάτα και το φίδι

κρυώνω, αισθάνομαι ψύχος, ριγώ, ψύχομαι, υφίσταμαι ψύξη, ψυχραίνομαι

έπεσαν τα επιτραπέζια χαρτομάντηλα στο πάτωμα, τα σήκωσα και τα 'βαλα ανάποδα στο γραφείο. μετά τα γύρισα απ' την κανονική.
δεν θα μου πάει στραβά εμένα η ζωή μου φίλε από απροσεξία!

ποιος θυμάται το DC++ ;

ο κάθε είδους ρατσισμός.. εμετούλης!

tin hat: ελευθερώνει την αναπνοή..

"ποιητής εκ του προχείρου που έχει τη μορφή του χοίρου".
αυτόματα, όταν βλέπω τα μεγάλα ταλέντα της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας

ετοιμάζομαι να μπρικάρω το κινητό, ευχηθείτε μου "καλή επιτυχία"

"παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε".
Βακαλόπουλος στο σενάριο, στη σκηνοθεσία, στα όνειρα μας

good morning captain Kirk

έφαγα μια φλασιά με τον καβγατζή της Βρέστης έξαφνα!

όταν ακούω "το μπουκέτο της nova" αλλού πάει το μυαλό μου

αυτό, που γράφεις κάτι σ' ένα φίλο κι ένας δικός του φίλος γράφει από κάτω μια απίστευτη παπαριά -τις περισσότερες φορές άκρως προσβλητική- και δε μπορείς να κάνεις ΤΙΠΟΤΑ!

εμένα οι αγαπημένοι μου στίχοι και αυτοί που με εκφράζουν πλήρως, είναι οι του μαρκόπουλου "ζαβαρακατρανέμια"...
Ζαβαρακατρανέμια
Αλληλούια αλληλούια
Ζαβαρακατρανέμια ίλεως ίλεως
λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια

κλπ

πάω για καφέ!
στην κουζίνα..

νύχτωσε έξω ή μού φαίνονται όλα μαύρα;

αυτό, που οι μπλόγκερς βάζουν στο μπλογκρολ τους το ΔΙΚΟ τους μπλογκ, με ξεπερνάει..

"Ραφαηλία, τι μου πήρες δώρο για τις γιορτές;"
"την αγάπη μου για σένα!!"
"μπράβο σπάγγε!!"

να ρε γατάκια τι δημιούργησα η μαγείρισσα: τα τέλεια ΡΟΒΥΘΙΑ!!
κι η άποψη της Ραφαηλίας: μπλιαχ!

οι πενήντα αποχρώσεις της μλκς και η γκρι απόχρωση εκείνου που τις διαβάζει

έχω 59 φίλους. ή θα σβήσω κάποιον ή θα προσθέσω. επειδή το δεύτερο μπα.. λέω να αποχωρεί σιγά σιγά, όποιος καιρό έχει να φανεί απ' τα μέρη μου
..............
55! τι καλά!
πάμε για πενήντα;

Δυο χρόνια αύριο


"μου έδειξε
ότι όλα φωτίζονται
στο φως τού παρελθόντος.
είναι πάντα δίπλα μας
μέσα, κοιτώντας έξω"
                                                        everything is illumination

δυο χρόνια κιόλας αύριο
-κι είσαι παντού
"..μέσα, κοιτώντας έξω".

έβαλα tin hat στην ισημερία
τσιγάρο δεν άναψα κι ας ήταν μεγάλα τα ζόρια
-ξέρω πως δεν θα το 'θελες  "έλα ρε!"

κι είσαι παντού.

εμένα η πατρίδα μου είναι το σπίτι μας.
στέκομαι στο μισοσκότεινο διάδρομο και κοιτάζω την Ακκα που ονειρεύεται
επάνω στο τραπέζι.
και όπως στέκομαι και την κοιτώ
γίνομαι ξανά δεκάξι, είκοσι, τριάντα χρονών.
γίνομαι πέντε χρονών, εφτά και δεκαπέντε.

κι οι μέρες περνούν 
κι οι αιώνες περνάνε
και οι στιγμές γίνονται χρόνια.

η Ακκα πηδάει απ' το τραπέζι
ο διάδρομος φωτίζεται: δεν είμαι πια παιδί
έχω τον Χρόνη
έχω παιδιά κι εγγόνια
κι έχω το παρελθόν που φωτίζει το μέλλον.

το παρελθόν
που βρίσκεται πάντα δίπλα μου.

στα δυο χρόνια που κλείνουν αύριο
απλώνει το χέρι 

και με παρηγορεί..

Η ετικέτα


η πρώτη ανάρτηση του νέου χρόνου αφιερωμένη στο παιδί-θαύμα: Ραφαηλία!

είμαι χορτοφάγος πολλά χρόνια.
αρνούμαι να φάω ο,τιδήποτε περπατάει πάνω σε τούτη τη γη κι ανατριχιάζω όταν βλέπω σε φιλικά σπίτια να απλώνονται στολισμένα πτώματα σε πιάτα και πιατέλες -ανατριχιάζω με ρίγος μέγα!

τελευταία η Ραφαηλία αποφάσισε ν' ακολουθήσει κι εκείνη αυτό το δρόμο κι αφού το σκεφτήκαμε, συμφωνήσαμε κι εμείς: κακό δεν θα της έκανε, ίσα ίσα που θα 'δινε μια δεύτερη ευκαιρία σε φαγητά που παλιά είχε απορρίψει, όπως για παράδειγμα το φακόρυζο.

σήμερα λοιπόν το μενού είχε ρύζι, χορτοφαγικά κεφτεδάκια και φέτα.
ψάχνοντας στο ντουλάπι βρήκα μία τυποποιημένη σάλτσα. την έβγαλα, την κοίταξα και φώναξα στο καμάρι μου:

"Ραφαηλία έλα δω! για διάβασε μου σε παρακαλώ την ετικέτα, να δούμε, τι περιέχει;"
"γιατί μαμά;"
"διάβασε τα συστατικά βρε, να ξέρω αν θα τη φτιάξω!"
"'εντάξει"

άρχισε να διαβάζει και μετά από μισό λεπτό αναφώνησε θορυβημένη:

"άστη μαμά, έχει κρέας! χάρισε τη"
"σοβαρά; γιατί; τι γράφει;"

"γλουτένη"
................................

ήταν οι γλουτοί που έκαναν τη ζημιά..

ήταν το πρώτο αυθόρμητο γέλιο αυτής της Δευτέρας του καινούριου χρόνου..

ήταν η Ραφαηλία που γελούσε χωρίς να ξέρει καλά καλά το λόγο..


κι ήταν η πρώτη φορά, που ήμουν ευγνώμων στη γλουτένη απλά και μόνο
γιατί υπήρχε..