Meteo.gr


ένα κόλλημα με τον καιρό το έχω -παραδέχομαι σεμνά και ταπεινά.
όχι με τον καιρό γενικότερα, αλλά με τον καιρό ως εφαρμογή στο κινητό ή στο τάμπλετ.

έχω ψάξει πολλές εφαρμογές, έχω πληρώσει γι' αυτές, έχω δοκιμάσει - κατεβάσει αρκετές και τελικώς βρήκα μία, η οποία και αξιόπιστη είναι και τσεκαρισμένη επαρκώς.

όμως, λόγω κολλήματος και εθνικής υπερηφάνειας τύπου "αν δεν υποστηρίξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει" άρχισα να ψάχνω και τις ελληνικές εφαρμογές.
έτσι είχα την τύχη και τη χαρά να πέσω πάνω στο meteo.gr

κοιτάζοντας τη σελίδα του στο play google εδώ: https://play.google.com/store/apps/details?id=com.MeteoGr  είδα εν πρώτοις πως widget δεν έχει.
"δεν πειράζει" μονολόγησα "ας είναι ακριβές και θα μπαίνω απευθείας από την εφαρμογή!"

κοιτάζοντας παρακάτω διαπίστωσα, πως έχει να ενημερωθεί περισσότερο από ένα χρόνο -συγκεκριμένα από τον Μάιο του 2012!
εκεί, άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.
όμως "δεν πειράζει" ξανά-μονολόγησα, αν λειτουργεί σωστά, τι τις θέλει τις ενημερώσεις, τι τις θέλει;

κοιτάζοντας αμέσως παρακάτω, διάβασα τις κριτικές των χρηστών.
εκεί, άρχισαν να με πνίγουν τα φίδια που μ' έζωναν παραπάνω.

σχόλιο 1 "Και μη χειρότερα Εχω την εντύπωση πως η έκδοση αυτής της εφαρμογής για android ειναι πολύ χειρότερη από αυτή για iOS. Έλεος, μια εφαρμογή για καιρό είναι ρε κύριοι devs, μια ενημερωση δεν μπορεί πάρει και για να την πάρει κάνει 2 ώρες. Στην εποχή που έβρεχε pintch to zoom εσείς μάλλον κρατουσατε ομπρέλα. Αυτα και αλλά πολλά ομως μου φαίνεται πως τζάμπα κάθομαι και τα γράφω"

σχόλιο 2 "Απαράδεκτο Πολύ αργή. Δεν παρέχει widget. Το χειρότερο interface που έχω δει ποτέ σε εφαρμογή android..."

σχόλιο 3 "Very very slow Η προηγούμενη έκδοση φόρτωνε πολύ γρηγοροτερα από αυτή.αν καταφέρετε κ τη βελτιώσετε σ αυτό τότε θα αξίζει.έως τότε.."


και σ' αυτό το πνεύμα συνέχιζαν κι άλλοι, κι άλλοι χρήστες.
αλλά "δεν πειράζει" ξανά-μανά-μονολόγησα, άμα δεν έχω η ίδια άποψη..

κι έτσι, προσπάθησα να την κατεβάσω.

και ναι μεν εγώ ήθελα να κατεβάσω την εφαρμογή, έλα όμως που αυτή δεν ήθελε να κατέβει!
περίμενα, περίμενα, περίμενα..
και δεν μονολογούσα πια.
είχα μάθει..

την επομένη μέρα, μπήκα στο fb και θεώρησα καλό να σχολιάσω στον τοίχο της περήφανης ομάδας του meteo.gr
είχα τη λανθασμένη εντύπωση, πως γι' αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχουν τέτοιου είδους σελίδες στο fb: για να ανταλλάσουν σχόλια οι χρήστες, να απαντά η ομάδα κλπ κλπ
όπως ακριβώς κάνει η wind: σπανίως δεν απαντά σε σχόλιο και προσωπικά, όποτε έχω απευθυνθεί στη συγκεκριμένη ομάδα έχω άμεση ανταπόκριση.
εμ έλα που κι ΕΚΕΙ έκανα λάθος!

άφησα στον τοίχο του meteo ένα ευπρεπές και καλοπροαίρετο σχόλιο:
"η εφαρμογή σε android είναι παρατημένη; έχει να ενημερωθεί πάνω απ' τον Μάιο του '12 απ' ό,τι βλέπω, ε;"

η απάντηση τους δεν ήταν ούτε ευπρεπής, ούτε καλοπροαίρετη.
"Η εφαρμογή λειτουργεί κανονικότατα, μάλλον εχετε κάποιο πρόβλημα στο κινητό σας. Σε γενικές γραμμές δεν εχουμε "παρατημένες" εφαρμογές, προσπαθούμε (και νομίζω είμαστε) μια σοβαρή υπηρεσία."

ο υπόλοιπος διάλογος:

-----------------------------------------------------------------------------
Μαριλένα: το βλέπω.. εν πρώτοις από το ύφος της απάντησης σας προς εμένα, εν δευτέροις από τα σχόλια των χρηστών για την εφαρμογή σας στο play store και εν τρίτοις από το πότε ανανέωθηκε η "σοβαρή" εφαρμογή:15 Mαίου 2012!! το κινητό μου δεν έχει πρόβλημα. αλλού να αναζητήσετε το οποιοδήποτε πρόβλημα..

Meteo Gr: Χαίρομαι που το βλέπετε καθώς και οι υπόλοιποι 150.000 χρήστες που εχουν κατεβάσει την εφαρμογή. Πρόβλημα πάντως δεν θα αναζητήσω γιατί απλά δεν υπάρχει!


Μαριλένα: αυτά ειναι! άψογη εφαρμογή! χαίρομαι που χαίρεστε! καλή σας ημέρα, πάντα τέτοιες επαγγελματικές επιτυχίες!
------------------------------------------------------------------------------

συμπέρασμα: πάντοτε είναι καλό να συναντάς στην καθημερινότητα σου επαγγελματίες σωστούς!
με ήθος, σοβαρότητα, ευγενείς, που σε τιμούν με το λόγο και τη συμπεριφορά τους.
όπως γίνεται με την ομάδα της wind που προανέφερα για παράδειγμα.

οι οποίοι με έχουν εξυπηρετήσει όποτε χρειάστηκε, ακόμα κι αν η υπόθεση μου, δεν ήταν ακριβώς ο τομέας τους.

γι' αυτόν ακριβώς το λόγο σκέφτομαι να τους ζητήσω κι άλλη μία εξυπηρέτηση: να με ενημερώσουν  τι ακριβώς ειναι η "ψιλοπέτσα";
καθότι διάβασα την κριτική ενός χρήστη για το meteo.gr κι ομολογώ πως δεν την πολυκατάλαβα..


 Titlos? Psilo-petsa. Perimeneis 1 lepto gia na fortwsei data kai patwntas se mia mono polh exei ftasei sta 27MB ram? Sorry alla den yparxei logos yparkshs etsi... Anoigw to site ston browser an einai kai poly pio grigpora...

Τέλος καλοκαιριού


επτά η ώρα το πρωί κοιμήθηκα, επτά η ώρα, όταν όλοι ξυπνούσαν.
πάλι καλά που φέτος δεν έχει Αίγινα..

(το κοκοράκι κικιρικικιιιιι
θα σε ξυπνάει κάθε πρωίιιι)
.............................................

Spike Lee αγάπη μου η σειρά σου σήμερα, μουρμούρισα στις πέντε το χάραμα κι έβαλα να δω barber shop -το λατρεμένο.
μετά διαπίστωσα, πως το λατρεμένο δεν είναι του Spike Lee -όπως ήμουν βέβαιη τόσα χρόνια- αλλά του Tim Story.
κάλλιο αργά παρά ποτέ Timy, ξαναμουρμούρισα και βολεύτηκα καλύτερα στα μαξιλάρια.
.............................................

ώρες μετά στην κουζίνα, βάζοντας καφέ με κινήσεις υπνοβάτη, άνοιξα το παράθυρο του φωταγωγού να μπει αέρας δροσερός -ο φωταγωγός δεν είναι κλειστός αλλά "βλέπει" στον ακάλυπτο. αίφνης το δωμάτιο πλημμύρισε από μια περίεργη μυρωδιά, κάτι σαν κολώνια κουρείου, βαριά κι έντονη.
φώναξα το Ραφάκι:
"Ραφαηλίααα, για έλα δω!"
ήρθε τρέχοντας "τ' είναι μαμά;"
"δε μου λες, σου μυρίζει και σένα κάτι άσχημο; απ' το φωταγωγό έρχεται!"

το Ραφάκι οσφράνθηκε κουνώντας τη μυτούλα σα λαγωνικό
και μετά απεφάνθη: "θα σκέφτεται η αποκάτω.."
.............................................

"βρε Ελενάκι, πάνω σου βασίζομαι τόσα χρόνια! εσύ προσέχεις και μου λες: μαμά, θες αποτρίχωση"
"αχ μαμά μου, μήπως μ' αφήνει καθόλου καιρό η μπέμπα; για να σε δω! μια χαρά είσαι!"
"τι μια χαρά βρε; που μ' αυτό το μουστάκι έχω γίνει ίδιος ο Ζαμπέτας!"


άλα!
.............................................

"Ραφαηλίααα!"
"ναι;"
"τι κάνεις;"
"διαβάζω Μάγκα"
"πάλι μ' αυτό το τηλέφωνο; τ' είναι τούτο πια! διάβασε και κάνα βιβλίο"
"ε, αυτό κάνω. δεν σου είπα διαβάζω το Μάγκα;"
"από που το διαβάζεις;"
"τι από που βρε μαμά; βιβλίο είναι.."
"αααα, εγώ νόμιζα πως διαβάζεις manga που 'χεις κατεβάσει στο τηλέφωνο!"
"εσύ όλο νομίζεις και με αδικείς"
"ναι το καημένο.. το αδικημένο, το φτωχό μου το παιδί.."

.............................................

"καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου
και η αγάπη μου καλοκαιράκι" τραγουδούσε η Γιοβάννα όταν ήμουν παιδί
και μολονότι υπήρξε ένα απ' τα τραγούδια που με έκαναν ανέκαθαν να χαμογελώ,
πάντοτε προτιμούσα το φθινόπωρο.

περισσότερο μάλλον "το χειμώνα θα προσμένομε
δίχως πάγους και χιονιές να φοβηθούμε"

παρά "ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι
βουνά και κάμποι, δέντρα, νερά"

επιτέλους -σε λίγες μέρες- φθινόπωρο
.............................................

κι έτσι, ο απολογισμός του καλοκαιριού:

δεν κατάφερα να βρεθώ με τους Hibi Chazz-K
όπερ σημαίνει πως δεν παίζω street jazz στους δρόμους
μόνο τον Englishman ακούω, να χαμογελά η καρδιά,
ν' απογειώνεται.

είδα πολλές ταινίες το φετεινό καλοκαίρι
έμαθα καινούρια πράματα απ' αυτές
("άσπρες μούρες, μαύρες μούρες είστε δυο παλιοχαμούρες" από τα Οπωροφόρα της Αθήνας του Παναγιωτόπουλου).

ερωτεύτηκα ξανά τους Χειμερινούς
(τώρα που παντρεύεσαι σου το λέω άλλη μια πως σ' αγαπάω
ρατω ουπ βεντρεσεπα ουσ οτ ολε λια αμι ασπαγαω)

όμως κάθε μέρα, τραγουδάω Ξυδάκη "μένω με τη μάνα μου"
(στο σπίτι μόνος μου γυρνώ
μόνος μου κουβεντιάζω)

και η δική μου η μαμά,
φέτος που έκλεισαν έντεκα χρόνια από τότε που έφυγε
μ' ακούει και μου χαμογελάει από κει που βρίσκεται..

μετά, με μαλλώνει για το "άσπρες μούρες"
αλλά αυτό,
δεν θα το κάνω θέμα!
.............................................

κι έχω μια σπίθα χαράς μέσα μου
και δεν ξέρω γιατί
και δε βρίσκω το λόγο αυτής της ξαφνικής χαράς
της απρόσμενης

μετά θυμάμαι,
πως είναι πια τέλος καλοκαιριού και καταλαβαίνω

ναι

τέλος καλοκαιριού Γιοβάννα μου,

επιτέλους!

Μαύρα μαλλιά


όχι, αυτό δεν είναι το χέρι του Γουίλι του μαύρου θερμαστή από το Τζιμπουτί, αυτό είναι το δικό μου χέρι!

η μαύρη χείρα, η οποία έβαψε μαλλιά χωρίς να βάλει γάντι και φυσικά, την πάτησε.

όσο για τα μαλλιά, φωτογραφία δεν υπάρχει για να αναδείξει τον έβενο!
σαν της Ζωζώς Σαπουντζάκη σε κοντό, να πω..
σαν τις μαύρες τρύπες που βλέπαμε στους heroes, να πω..
μια αναφορά κινηματογραφική πάντως, την έχουν.

όταν έβγαλα την πετσέτα, μόνο το Ραφάκι που φώναζε καταχαρούμενο "μαμάααα, φαίνεσαι πιο νέα μαμάααα!" θυμάμαι.
η υπόλοιπη εμπειρία χάνεται ομιχλώδης και αδιαφανής..

κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρέφτη, ένα σοκ το παθαίνω..
είναι σα να φοράω ένα μαύρο φέσι -χωρίς τη φούντα όμως.

το καλό απ' αυτή την ιστορία είναι πως χαρίζω σ' όσους με κοιτούν χαμόγελα.
ο Χρόνης για παράδειγμα όποτε με βλέπει, προσπαθεί να κρύψει το μειδίαμα του -μάταια όμως.

ενώ ο αδερφός, συγκράτησε μεν το κομψό "πως είσ' έτσι ρε;" που μου επιφυλάσσει σε κάθε ατυχή αλλαγή μου, αλλά το ύπουλο γέλιο, ήταν ζωγραφισμένο μια χαρά στο προσωπάκι του!

η Ελένη συγκινητικά καλή "δεν είναι άσχημα μαμά, στο φως φαίνονται περίεργα. εδώ στο δωμάτιο όμως.."

ενώ το Ραφάκι στον κόσμο του επέμενε "μαμάα, φαίνεσαι πιο νέα έτσι!"

"τι πιο νέα και πιο νέα βρε;" επαναστάτησα τη δέκατη φορά που τ' άκουσα "το λες και το ξαναλές λες κι είμαι απ' τον καιρό του Βουλγαροκτόνου!"
"εγώ για καλό το λέω"
"να μου λείπουν τέτοιες καλοσύνες!"


έφυγα συγχυσμένη μουρμουρίζοντας.
....................................

προς το παρόν αποφεύγω να καθρεφτίζομαι.
αποφεύγω να βγαίνω στον ήλιο
ή στον πολύ κόσμο

κυρίως όμως αποφεύγω να τραγουδάω "είμαι κορίτσι ζόρικο, σκληρό και αιμοβόρικο"
και "ρίχνω σπάγκο να σε δέσω ήλιε μου στον ουρανό"

όχι φίλε μου, η Ζωζώ δεν θα περάσει!

ακόμα κι αν αυτό σημαίνει, πως θα 'μαι περισσότερο ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής
όχι μόνο στο χέρι αλλά και στα μαλλιά.

γιατί εδώ που τα λέμε,
ποιος δεν θα 'θελε εν τέλει να πάει
στο Τζιμπουτί

ή έστω
στο μπαρ Ρετζίνα στη Μαρσίλια..

Δεκατριών


χτες βράδυ, αργά
με το Ραφάκι βλέπουμε το -πάντα εξαιρετικό- slumdog millionaire
όταν στην πιο σκληρή σκηνή της ταινίας:
"μαμά, μη βλέπεις! θα σου πω εγώ πότε θα τελειώσει"

κλείνω τα μάτια,
κρατάω το χέρι της σφιχτά
κι αφήνομαι: δεκατριών χρονών πια..

"μαμά, μη βλέπεις! θα σου πω εγώ!"

ευλογία..



-2009

η Ελένη ήταν ήδη δέκα χρονών, όταν η Ραφαηλία ήρθε στη ζωή μας
κι ο αδερφός μου, μαθαίνοντας το, είπε για τον σαραντάχρονο (τότε) Χρόνη
"μα καλά, ο Αβραάμ νομίζει πως είναι;" και γέλασα πολύ, γιατί εκείνη τη στιγμή μου διέφευγε πως η γυναίκα του Αβραάμ ήταν η Σάρρα
κι αφού ο Χρόνης ήταν ο γηραιός Αβραάμ
εγώ οπωσδήποτε θα ήμουν η Σάρρα
η οποία την εποχή που γέννησε, τα ενενήντα τα 'χε κλεισμένα σίγουρα.
πάλι καλά όμως, γιατί λίγα χρόνια μετά, στα γενέθλια μου,
ο Δημήτρης, ήρθε τραγουδώντας τον "πενηντάρη" και εμμένοντας στο στίχο:
"όταν έπιανες πενήντα
μια φορά κι ένα καιρό
ήθελες δυο νοσοκόμες
κι ένα μόνιμο γιατρό.."
φέτος όμως του το ξεπλήρωσα:
εγώ ήμουν αυτή που το τραγούδησε
και φάλτσα και δυνατά
(και κυρίως παράφωνα)
εμμένοντας στον στίχο:
"σου φωνάζαν όλοι
"γέρο! άντε και καλή ψυχή..."
κι η αλήθεια είναι πως αυτόν μεν,
τον ανατρίχιαζε λίγο το τραγουδάκι,
εμένα δε, μου 'δινε μεγάλη χαρά!
δεν ξέρω πως τα θυμήθηκα όλ' αυτά..
η Ελένη πια έχει τελειώσει το λύκειο κι έχει πάρει το δρόμο της
το Ραφάκι, με μας να τη στηρίζουμε, χτίζει το δικό της αύριο,
ξεκινώντας από το σπίτι με τα μαθήματα ζωής
κι ύστερα στο σχολείο, όπου διδάσκεται μαθηματικά και γλώσσα
ιστορία, θρησκευτικά και αγγλικά
κι όπου μαθαίνει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις της στην καθημερινότητα:
βλέποντας χτες την αδερφή της να ντύνεται, κάπως της φάνηκε και  φώναξε γελώντας:
"Ελένη, είσαι σαν τη Σάρρα"
"ποιά Σάρρα;" ρώτησε η Ελένη απορώντας
"του Αδάμ! ο Αδάμ και η Σάρρα"
αχταρμά τα 'χει κάνει αυτό το παιδί
σκέφτηκα χαμογελώντας
και θυμήθηκα τον Ιούλιο και την Ιουλιέτα
και θυμήθηκα τη νύχτα, που πήραμε τον αδερφό μου να του πούμε
πως το Ραφάκι θα 'ρχόταν σε λίγο καιρό στη ζωή μας
κι εκείνος, αφού γέλασε και χάρηκε πολύ, αναρωτήθηκε:
"μα ποιος νομίζει πως είναι ο Χρόνης;! ο Αβραάμ;" και εννοούσε αυτόν της Σάρρας
και οπωσδήποτε όχι της Εύας..

κι ήταν ο Χρόνης τότε εκατό
κι εγώ ενενήντα
ακριβώς!
..........................

η καλωσύνη των ανθρώπων να την τυλίγει, να την ζεσταίνει
στο δρόμο του Θεού πάντοτε να βαδίζει

και το χαμόγελο της, όλο τον κόσμο να φωτίζει!


ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ!
................................................

 
- 2013

σαν σήμερα πριν από δεκατρία χρόνια ακριβώς.

το παιδί που για μένα πάντα ήταν, πάντα θα 'ναι  Δώρο Θεού
ευλογημένο, γερό και χαρούμενο να 'ναι!

στο κοριτσάκι μας που μεγάλωσε
κι εγώ ακόμα δεν το 'χω καταλάβει..

δεκατριών
-κι ακόμα την πειράζω,
δεκατριών
-και μόνιμα ζει στο δικό της πλανήτη πια
δεκατριών, ναι
-και "μαμά μη βλέπεις, θα σου πω εγώ πότε θα τελειώσει"
φροντίδα
..............................

χρόνια πολλά
χαρούμενα, ευλογημένα,
λατρεμένα χρόνια πολλά να έρθουν στη ζωή της

στο παιδί μας,
στο Ραφάκι μας,

(στο δικό μας μωρό Αβραάμ..)

ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ!