Συνειδητά


η πολιτική μου άποψη έχει εκφραστεί εξ ολοκλήρου τριάντα χρόνια πριν,
διά στόματος Σαββόπουλου:
μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα;

η ποιητική μου άποψη, έχει κι αυτή εκφραστεί σαράντα χρόνια πριν
- Ασλάνογλου κι Εκκοκκιστήρια Β':
τότε κατάλαβα πως πέρασε πια η εποχή της συγκομιδής.
και πως ό,τι μπορούσαμε να δώσουμε το είχαμε
σχεδόν σκορπίσει.

πλέον με εκφράζουν καλύτερα οι τοίχοι απ' τα βιβλία:
στις αίθουσες της πλήξης 
η ζωή κάνει κοπάνα

κι ακούω στο replay Sting
εναλάσσοντας τον
με τους HIBI★Chazz-K: i'm an englishman in new york 
-πιο jazzy, πιο on the road.

οι φίλοι μου, λίγοι
-οι "καλημέρες" τους ξεπηδάνε μέσα από την καρδιά τους.

αγκαλιάζω το σύντροφο μου
τα παιδιά μας
χαϊδεύω τις δυο μας γάτες

κι επιτέλους νιώθω πως μπορώ να απέχω πια
απ' ό,τι φθείρει, κουράζει
και τελικά αποσυντονίζει.

οι φίλοι μου λίγοι,
αλλά πάντα εκεί

-η "καληνύχτα" τους ξεπηδάει μέσα από την καρδιά τους.

σφυρίζω παράφωνα:
i'm an alien
i'm a legal alien

κι ό,τι έχω να πω
απ' την καρδιά μου βγαίνει:

κα-λη-σπέ-ρα σας!
.......................................

(i'm a legal alien)

Οικονομία κάνε..



εμείς στο δικό μας σπίτι κάνουμε οικονομία.
"οι καιροί είναι δύσκολοι" λέει ο Αρχηγός της οικογένειας και "θέλουμε-δε θέλουμε θα κοπούν πολλά!"

έτσι, εδώ και πολύ καιρό, αρχίσαμε να κόβουμε, να κόβουμε και σταματημό δεν έχουμε.
κάθε μέρα κόβουμε κι από κάτι.

στην αρχή, κόψαμε την αγορά των ρούχων.
περνάμε μ' ό,τι υπάρχει, μ' αυτά που ψωνίζαμε σε άλλες εποχές, τότε που ήμασταν άνετοι.
ευτυχώς, ήταν κι οι συγκεκριμένες εποχές άνετες κι έτσι η ντουλάπα μας έχει μεγάλη ποικιλία:
παπούτσια, μαγιώ, καπέλα, κάλτσες και κουβερτόνια.

μετά, προχωρήσαμε στην περικοπή εξόδων δεύτερης ανάγκης.
αυτό μεταφράζεται ως:
"μπαμπά, θα με γράψεις στο club penguin;"
"πόσο έχει η συνδρομή παιδί μου;"
"60 ευρώ το χρόνο"
"μόνο; τζάμπα πράμα! μάζεψε εσύ τα λεφτά κι εγώ θα σε γράψω!"
"μα πως θα τα μαζέψω αφού δεν παίρνω χαρζηλίκι;"
"περίμενε τα Χριστούγεννα που θα πεις τα κάλαντα"
"καλά μπαμπά.."

έπειτα ήρθε η σειρά η δική μου.
τέρμα τα κινητά, τέρμα οι συχνές επισκέψεις στο αεροδρόμιο, τέρμα το makro κάθε βδομάδα, τέρμα οι εκδρομές, τέρμα η dolce vita.
όχι αυτή του Dior
η άλλη.. της νοικοκυράς..

τώρα, κάνουμε οικονομία απ' όπου μπορούμε, όσο μπορούμε.
για να βάλουμε βενζίνη πχ πηγαίνουμε στο Ν. Κόσμο.
ο Χρόνης έχει ανακαλύψει εκεί ένα βενζινάδικο, το οποίο δίνει καλής ποιότητας καύσιμα σε χαμηλή τιμή.

ο Χρόνης, ιδέα δεν έχει από βενζίνες και καύσεις, αλλά βλέπει τις μεγάλες ουρές που σχηματίζονται και πιστεύει, πως για να πηγαίνει τόσος κόσμος, κάτι θα ξέρει.
εγώ διαφωνώ!
"ένας μαλάκας έκανε την αρχή" του είπα έξαλλη τις προάλλες "κι εμείς οι έξυπνοι τον ακολουθήσαμε!"

έκανε πως δεν άκουσε και συνέχισε να οδηγεί σοβαρός λες κι ήταν ο οδηγός του Υπερσιβηρικού!
χοροπηδούσα απ' την τσαντίλα στο κάθισμα του συνοδηγού κι αν ήμουν λίγα κιλά βαρύτερη, μονόπαντα θα πήγαινε τ' αυτοκίνητο, μονόπαντα!

κάθε μέρα κόβουμε κι από κάτι λοιπόν.
για να εξοικονομήσουμε αυτά που πρέπει έτσι ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε στην πρώτη μας πραγματική ανάγκη.

όπως πχ για να βάψουμε την πολυκατοικία μας!
μέσα - έξω! πρόσοψη κι εσωτερικό!
και υδατοδαλυτές μπογιές στους τοίχους και στα ταβάνια και λαδομπογιές στα κάγκελα κι άλλες στο ασανσέρ κι άλλες στα σοβατεπιά και στις γιρλάντες, κούκλα θα την κάνουμε κούκλα!

κι αφού ξεκινήσαμε τα βαψίματα, μπορώ δειλά ν' αρχίσω να ελπίζω, πως ίσως φτιάξουν και μια πισίνα στην ταράτσα!
δίπλα απ' το πλυσταριό που ανέβαινε τω καιρώ εκείνω η κυρά Πόπη κι έπλενε τα χαλιά της εισόδου και τα τερλίκια της δικής της οικογένειας.
μια δροσιά νερού, να ανεβαίνουμε, να κάνουμε ένα μπλουμ τις μέρες του Καύσωνα, να χαιρόμαστε, να παίρνουμε τ' αγέρι μας..
γιατί όχι;

είμαστε τόσο αποφασισμένοι να στηρίξουμε την όποια προσπάθεια καλλωπισμού της πολυκατοικίας, που ο Χρόνης, ως η Ανώτατη Αρχή της οικογένειας, αποφάσισε να κόψει ακόμα και το μεταπτυχιακό του και τα χρήματα του ΕΑΠ να τα δώκει αυτού!

"ας το καλό!" ανακοίνωσε έξαλλος απ' τη χαρά του προχτές "τι να το κάνω το πτυχίο, προκειμένου να 'χω πισίνα;!"
έφτυνε απ' τον ενθουσιασμό, καθώς μου μιλούσε..
"ποιος ξέρει;" αναφώνησα κι εγώ ολόχαρη "πρώτα οι νερομπογιές, μετά οι λαδομπογιές, ποιος ξέρει, ποιος ξέρει;;;"

κι έτσι, το αποφασίσαμε και σφίξαμε κι άλλο το ζωνάρι.
το 'χουμε σφίξει τόσο πολύ, που κοντεύουμε να κοπούμε στη μέση,

μα δεν πειράζει: χαλάλι..

κοιτάμε κίτρινο χρώμα που έβαψαν την είσοδο και την έξοδο και παρηγοριόμαστε..
μετά, κοιτάμε ο ένας τον άλλον και χαμογελάμε:

ναι, υπάρχει ελπίδα ξανά
υπάρχει
και το χρώμα της είναι

αυγουλί..

Ο παραπάνω γύρος



αγώνας νεότητας "chiquita_run" (ενταγμένος στους παράλληλους αγώνες του Ποσειδωνίου ημιμαραθώνιου)
..και το Ραφάκι έτρεξε.
κι έτρεξε γρήγορα, μόνο που ονειροπαρμένη όπως είναι, συνέχισε να τρέχει ακόμα κι όταν οι άλλοι είχαν σταματήσει!

"δεν πειράζει αγάπη μου" της είπα όταν μου το διηγήθηκε "αυτό είναι το τίμημα του ονειροπόλου: εσύ στον πλανήτη σου κι εμείς οι υπόλοιποι στη γη"

την αγκάλιασα, γελάσαμε κι άρχισε να μου διηγείται το πόσο καλά είχε περάσει και το πόσο γρήγορα έτρεξε.
μετά, κρεμάσαμε τη διάκριση στον τοίχο πάνω απ' το κρεββάτι της και την καμαρώσαμε οικογενειακώς.

χτες, η Αγγελική ανέβασε φωτογραφίες στο fb απ' τους αγώνες.
το (δικό μας) παραπάνω γύρο, τον είχα εντελώς ξεχάσει.
είδα μόνο τη Ραφαηλία ψηλόλιγνη να τρέχει και πίσω της ν' ακολουθούν σαν τα κοτοπουλάκια ένα σωρό μικρά παιδιά!

και μ' έπιασαν τα γέλια..

(αντιγράφω απ' το fb)
18 ώρες πριν

Angeliki
το καμαρι σου! 
IMG_1234.jpg

Marilena Gr
βρε, γι' αυτό βγήκε δεύτερη; με τα νηπιαγωγάκια έτρεχε;
το μωρό μουυυυ!!!
ααααα τη φώναξα και μου εξήγησε! με τους μεγάλους έτρεχε, αλλά κατα λάθος έκανε και τρίτο γύρο!! κι έτσι μπηκε με τα μωρά, χαχχχ

Angeliki 
χαχαχχαα ναι

Marilena Gr
πάντως είναι μία κούκλα ο Γκιούλιβερ μου!!  #περήφανη μάνα

Angeliki 
και μου έλεγε ο Τάσος, στη Ραφαηλία πρέπει να πούμε να σταματήσει θα πάθει τίποτα!! χαχαχα
είναι μια κουκλάρα είναι!!!
....................................

"πάτα ελαφρά, γιατί πατάς πάνω στα όνειρα μου"
William Yeats

ή
τρέξε γρήγορα, γιατί "ο κοσμάκης με ψωμί μόνο δε ζει"
Βαγγέλης Γερμανός

ή πιο απλά
 "μωρό μου!"
...

Το κινητό



το Ραφάκι κάθεται στο δωμάτιο της με τη Μιχαέλα και παίζουνε nintendo.

αίφνης, το μάτι της Μιχαέλας πέφτει στο κινητό της Ραφαηλίας, που είναι πάνω στο γραφείο και αναπαύεται κλειστό κι αφόρτιστο, ως συνήθως.

η Μιχαέλα θέλει κι αυτή κινητό, όμως η μαμά της τής έχει πει πως είναι μικρή ακόμα.
γι' αυτό το λόγο το κοιτάζει, το ξανακοιτάζει, αλλά δεν πιστεύει πως είναι κανονικό.

για να το επιβεβαιώσει γυρνά στη Ραφαηλία και δείχνοντας το, τη ρωτάει :

"βιτρίνας είναι;"

για να πάρει ευθύς την απάντηση:

"όχι. αφής!"
.................................................

Στο πρώτο μας μωρό: Χρόνια Πολλά!



Μαριλένα,τι θυμήθηκα,το άλλο "σπιτάκι-το είχα ξεχάσει...
Είδα το βιντεάκι "My El"-τι όμορφη,που είναι η Ελένη!φτου,φτου...
Ξέρεις τι πρόσεξα;Μοιάζει με τη Ραφαηλία,η μικρή όσο μεγαλώνει τόσο ομορφαίνει,θα γίνει μια κούκλα σαν την αδελφούλα της.
Θαυμάσιο άλμπουμ!

Να τις χαίρεστε!
Φιλάκια!

από την αγαπημένη φίλη Ελένη, δυο μέρες ακριβώς πριν τα γενέθλια της δικής μας Ελένης..

σαν σήμερα, που εικοσιδύο χρόνια πριν, η ζωή μας πήρε άλλο δρόμο,
διαφορετικό

σαν σήμερα
που ήρθε στον κόσμο το πιο πεισματάρικο μωρό:
το κοριτσάκι μας..

στη "δική μας" Ελένη,
που έχει πετάξει πια απ' τη φωλιά
μα που πάντα μαζί της θα μας παίρνει
-όπου πετάει
σ' όσους ουρανούς κι αν βολτάρει-

ευχόμαστε ολόκαρδα,
το κάθε  "σήμερα" της ζωής της,
ευλογημένο να είναι
-και σωστό-
χαρούμενο
χρωματιστό!

ευχόμαστε,
να ξημερώσουν πολλά πολλά πολλά χρόνια στη ζωή της
και να 'ναι όλα με χαμόγελο
ονειρεμένα
χρόνια μ' αγάπη γεμάτα..

στην Ελένη μας

στο πρώτο μας μωρό
στην αγάπη
στην ανάσα
στη ζωή μας: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!


παιδί μου..

Eικοσιπέντε -κιόλας;


εικοσιπέντε χρόνια πριν
ή μήπως
εικοσιπέντε λεπτά;

σάμος, πυθαγόρειο, μάϊος του '87

όλα πνιγηρά κι οι διανυκτερεύσεις στους φαντάρους δε δίνονται εύκολα.
μόνο όταν είσαι παντρεμένος και μένεις στο νησί.

αλλά το καλό το παληκάρι βρίσκει κι άλλο μονοπάτι: παντρευτήκαμε.

για τις διανυκτερεύσεις
για να 'μαστε μαζί
για πάντα

-και κοίτα που το "πάντα" είναι φορές που κρατάει: μαζί
μ' ένα τρόπο, που μόνο οι σύντροφοι τύπου Ρεμάρκ (Drei Kameraden) 
καταλαβαίνουν-

μαζί
..............................

πριν εικοσιπέντε χρόνια
πριν εικοσιπέντε μόλις
λεπτά
...............................

Μάϊος


τα μεσημέρια βλέπω τη Λίστα Γάμου του Κουτελιδάκη.
φτιάχνω καφέ,
παίρνω ένα μήλο
και γελάω με κάθε ατάκα σχεδόν.

βλέπω λοιπόν τη Λίστα και τη Χορωδία του Χαρίτωνα
ακούω τραγούδια παλιά
"i'm an alien I'm a legal alien
I'm an englishman in new york"
διαβάζω Tolkien και Barker
στο δρόμο έχω πάντα το mp3 στο τέρμα,

και βαδίζω
κολυμπώ
και ίπταμαι
με το ειδικό βάρος του ανθρώπου που έχει τη συνείδηση του ήσυχη.

i'm an alien
i'm a legal alien

με πράσινο τσάϊ τα βράδυα

και το καλοκαίρι
δύο μόλις ανάσες μακριά
......................

κι ακόμα Μάϊος..

Τα Σχόλια


ίδια μέρα, άλλη σελίδα.
πάμε:

είδα το Chronicle και μου άρεσε πολύ.
δεν το περίμενα, αλλά μου άρεσε.

έτσι, έσβυσα τον απόηχο των εκλογών τούτο το μεσημέρι, βλέποντας την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Josh Trank και θαυμάζοντας το πως οι νέοι άνθρωποι άμα το θέλουν, κάνουν θαύματα.

βέβαια, νέοι άνθρωποι έστειλαν και το Ερπετό στη Βουλή, όμως είπαμε, άλλη σελίδα, πάμε:

σήμερα σκούπισα, μαγείρεψα, συγύρισα, έπλυνα, άπλωσα και είδηση δεν πήρα πως ήταν Δευτέρα!
για μεσοβδόμαδο το περνούσα και μετρούσα πόσες μέρες έχουν μείνει μέχρι το Σάββατο.

ξαφνικά όμως θυμόμουν πως ακόμα είχαμε Δευτέρα, πως στη Βουλή έσκασε πια το αυγό του φιδιού και πως προσπαθούσα να γυρίσω σελίδα -μα συνέχεια κολλούσα εκεί.

είδα λοιπόν το Chronicle και μου άρεσε πολύ.
δεν ξέρω τι θα "πουν" οι δυσκοίλιοι, δεν ξέρω, ούτε μ' αφορά.

αλλά ξέρω πως δεν θ' αρέσει στην Χ
μιας και μένα μ' άρεσε τόσο πολύ, ε, είναι περίπου βέβαιο, πως η Χ θα μου κάνει "χμ χμ χμμμμ" όταν το δει και έρθει η συζήτηση σ' αυτό.
όπως περίπου κάνω εγώ στις ταινίες που εκείνη βάζει δεκάρι.

η Χ αγαπημένη φίλη απ' τα fora μου πρότεινε ν' ανοίξω τα σχόλια ξανά.
πάνε χρόνια που τα έχω κλειστά κι ομολογώ πως το σκέφτηκα λίγο.

κι ύστερα το σκέφτηκα ξανά
και μετά, ξανά
και για πρώτη φορά σήμερα, ξεκόλλησα απ' το Ερπετό.

προς τιμήν της Χ λοιπόν, που πολύ την αγαπώ
κι επειδή -προς το παρόν τουλάχιστον- πολύ το γουστάρω
ανοίγουν τα σχόλια
ξανά.
μετά από τρία χρόνια
ξανά..

κι ο Josh Trank να με βοηθήσει..

Το αυγό του φιδιού



 ..και τελικά, όχι, δεν ήταν εφιάλτης.

το αυγό του φιδιού έσκασε.

"παρά το γεγονός ότι
όποιος κάνει την παραμικρή προσπάθεια
μπορεί να δει
τι τον περιμένει στο μέλλον.

είναι σαν το αβγό του φιδιού.
μέσα απ' τις λεπτές μεμβράνες
διακρίνεις καθαρά το ήδη τέλειο ερπετό"

Κυριακή των Εκλογών


"όπως διδάξαμε τη Δημοκρατία σε όλο τον κόσμο, ήρθε η ώρα να διδάξουμε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια!  Βάλε τέλος στη λεηλασία της ζωής σου! Ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ"

"έσκασε" πριν λίγο, στο κινητό,
καλύτερα έτσι..

γιατί αν ερχόταν κάτι από το μετρ της κωλοτούμπας aka άλλα δηλώνω το πρωί κι άλλα υπογράφω το βράδυ
ή από τους λιτοδίαιτους κροκόδειλους aka μαζί τα φάγαμε
σίγουρα θα μου ανέβαινε το ζάχαρο! κι αυτό, σ' ένα διαβητικό είναι περίπου, απαγορευμένο.
καλύτερα ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν.

με λένε Μαριλένα και ζω στο Λαμογιστάν.

είμαι μία πολίτις β' κατηγορίας κι είναι επιλογή μου μιας κι επέτρεψα στα διάφορα λαμόγια να με χρησιμοποιήσουν για να εδραιώσουν την εξουσία τους και να θησαυρίσουν εις βάρος μου.

έδωσα την άδεια όχι μόνο στα λαμόγια του κράτους, αλλά και στα πιο μικρά, τα καθημερινά
"το πιο τρομερό είναι αυτό που κάθε μέρα διαπιστώνουμε: πως όλοι αυτοί που κυβερνούν και έχουν μεγάλες θέσεις, είναι ακριβώς οι ίδιοι με τους "μικρούς" που συναντάμε στην καθημερινότητα μας.
απλώς, η κλίμακα αλλάζει.."

εκλογές ξανά λοιπόν.
όχι όμως με την ίδια μελαγχολία αλλά με ανανεωμένη την ελπίδα:
πως δεν θα δούμε τους κωλοτούμπες και τους κροκόδειλους μόνους ξανά στην εξουσία,
πως δεν θα τους δούμε να κλείνουν πονηρά το μάτι: συνενοχή και τίποτ' άλλο
κι ίσως την επόμενη Δευτέρα να γίνει μια καινούρια αρχή.

φτάνει πια με την πολιτική λαμογιά
φτάνει με τέτοιου είδους πολιτευτές:
"παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα"

απλά, φτάνει!

Κυριακή κι Εκλογές

αλλά όχι με την ίδια μελαγχολία..

Πρωτομαγιά


το φλυτζάνι,
με τον κρύο πια καφέ που έχει σχεδόν τελειώσει,
ακουμπισμένο στο ράφι της κουζίνας και ξεχασμένο
δώρο μου φαίνεται όταν το βρίσκω ξανά

-κι ας έχει κρυώσει
κι ας έχει τελειώσει σχεδόν

δώρο απ' αυτά τα απρόσμενα
όπως, να βρίσκεις ένα φλυτζάνι που νομίζεις άδειο
κι όμως δεν είναι,

όπως, ν' ανεβαίνεις κουρασμένα μια σκάλα
και τα σκαλιά να 'ναι λιγότερα
απ' όσα νομίζεις.

το πίνω με μια γουλιά,
χαμογελάω

κι αυτό το δώρο σήμερα,
Πρωτομαγιά,
μου φτάνει!

καλό μήνα να 'χουμε..
.......................................

η "εικόνα" είναι η περσυνή Πρωτομαγιά
-ξανά, μ' ευγνωμοσύνη