Νέος Χρόνος


"..η πόλη των καθρεφτών, των αντικατοπτρισμών ήταν προορισμένη να σαρωθεί από τον άνεμο και να εξοριστεί από την μνήμη των ανθρώπων, ακριβώς τη στιγμή που ο Αουρελιάνο Μπουενδία Μπαμπιλόνια θα τελείωνε την αποκρυπτογράφηση των περγαμηνών κι ότι όλα όσα ήταν γραμμένα σ' αυτές ήταν ανεπανάληπτα, γιατί ράτσες καταδικασμένες σ' εκατό χρόνια μοναξιάς δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη"

τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι όλο και περισσότερο τα εκατό χρόνια μοναξιάς.
πολλές φορές, όχι αυτά καθ' αυτά, αλλά τι περίπου συνέβαινε την εποχή που τα διάβαζα: τους φίλους που έβλεπα τότε, τις απογευματινές προβολές 6-8 στην Ελλη και στο Πτι Παλαί, τη μουσική που άκουγα, όλη τη ζωή που ζούσα -χωρίς οδηγίες χρήσεως.

τριάντα χρόνια ακριβώς από τότε..

δεν κλείνω ποτέ λογαριασμούς.
τα βιβλία μου μένουν πάντα ανοιχτά, έτοιμα να καταγράψουν ό,τι καινούριο.
δεν κάνω απολογισμούς
της μέρας, του μήνα ή της χρονιάς που πέρασε.

αποχαιρετώ μονάχα τον παλιό χρόνο, ελπίζοντας πως ο Νέος κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτός νοσταλγικός, κάποια στιγμή θα θελήσω να τον αναπολήσω κι αυτόν με χαμόγελο -όπως ακριβώς αναπολώ τη στιγμή που αγόρασα τα εκατό χρόνια μοναξιάς.

αποχαιρετώ τον παλιό χρόνο γνωρίζοντας πως εμείς,
δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη, ναι, κι όμως έχουμε.

με Χρόνια Εκατό
με Χρόνια Πολλά

και τελικά, χωρίς καθόλου μοναξιά
..........................................


στο 2013
λοιπόν
με Ευλογημένη Ελπίδα Νοσταλγίας!

Χριστούγεννα!



όσο περνάει ο καιρός, γυρίζω πίσω.
στα τραγούδια, στις ταινίες, στα βιβλία, σε όλα.
...........................................

Χριστούγεννα ξανά.
λες κι ήταν μόλις χτες, λες και πέρασαν λίγες μονάχα μέρες
κι όχι ένας χρόνος ολόκληρος.

το Ραφάκι στόλισε το σπίτι.
το δέντρο, τα δωμάτια, ήρθε και σε μένα κρατώντας ένα χιονάνθρωπο στα χέρια
"μαμά, κοίτα! δεν είν' ωραίος;"
"μωρό μου, υπέροχος!"
ευχαριστημένη τον ακουμπάει προσεκτικά πάνω στη σιφονιέρα, να τον βλέπω κάθε πρωί που ξυπνώ -Χριστούγεννα ξανά.

με ευχές
με χαμόγελα
μ' όλο το γιορτινό, που έρχεται το χρόνο μια φορά:

Χριστούγεννα!
............................................

όσο περνάει ο καιρός, γυρίζω πίσω
στα τραγούδια, στις ταινίες, στα βιβλία που διάβαζα παλιά
σε όλα

και κάπως γίνεται και τα Χριστούγεννα τα τότε,
μοιάζουν πολύ με τα σημερινά
σαν ο χρόνος να κάνει κύκλο
και να κλείνει εκεί απ' όπου ξεκινά: αρχή και τέλος, ένα..
..............................................

Χριστούγεννα ξανά
ευχές
χαμόγελα
και
-μεσ' απ' την καρδιά μου-

Χρόνια Πολλά!

Γάμος!

29.7.10
 Τα εγγόνια (μιλώντας με το Χρόνη για την Ελένη )
 "τη ρώτησα "εσύ δηλαδή δεν θα παντρευτείς ποτέ σου; δεν θα κάνεις παιδιά;" ξέρεις τι μου απάντησε;"
"τι;"  
"που θες να ξέρω από τώρα;" 
  "έλαα! παίρνεις τα λόγια της τοις μετρητοίς.."
"το στυλ της με τσαντίζει όχι τα λόγια της! αν δεν θέλει να παντρευτεί να μη το κάνει! προκειμένου να νιώθει πίεση και καταπίεση, να μη το κάνει! μήπως νομίζεις πως κι εγώ θέλω ντε και καλά, να δω εγγόνια;"

 και το Ραφάκι, που τόση ώρα παρακολουθεί αμίλητο, γυρίζει, με κοιτάζει με προσοχή και λέει:
  "κι αν δεις εγγόνια μαμά, τι θα τους πεις;" 
................................................




στην Ελένη και στο Νικόλα, που σήμερα παντρεύτηκαν: να ζήσετε!!
πάντα μαζί πάντα αγαπημένοι πάντοτε σύντροφοι!
να καμαρώνετε πάντα το φως της ζωής μας, το γλυκό μας μωρό!

 -κι αυτό το "πάντα" διαρκεί μια στιγμούλα μόλις σαν είστε μαζί..

Στο σπίτι


"somewhere over the rainbow" με ξυπνά κάθε πρωί στις εξήμισυ ο Iz Kamakawiwo
και
..σπίτι ξανά!

"μαμά, μου 'λειψες" μ' έσφιξε το Ραφάκι και μου 'δωσε ένα φιλί
"μας έλειψες" είπε κι ο Χρόνης και πήρα κι από 'κεινον το φιλί μου.

η Νέλλυ δεν είπε τίποτα, όμως όλη τη νύχτα κοιμήθηκε πάνω στο μαξιλάρι μου.

"σιγά τις μέρες που έφυγα, πως κάνεις έτσι;" τη μάλλωσα και τη σκούντηξα να κατέβει "πήγαινε πιο κει καλέ, θα με σκάσεις!"
αλλά αυτή ούτε που κουνήθηκε!
μόνο γουργούρισε δυνατότερα κι έκλεισε τα μάτια.

"Englishman in New York" σε Street Jazz Sax Ensemble απ' τα πιτσιρίκια του HIBI★Chazz-K: η μόνιμη ειδοποίηση που χτυπά στη μιάμισυ κάθε μεσημέρι, ακούγεται
και
..σπίτι ξανά!

να τακτοποιώ, να μαζεύω, ν' απλώνω, να μαγειρεύω
-με το "Σάββατο", το "μόνο αν με θες", με "πηδάω τα κύματα"
και vegas "πιο ψηλά".

με το Ραφάκι να τραγουδά "starships" όταν κάνει μπάνιο
όταν παίζει
όταν σκέφτεται
όταν διαβάζει
("πως μπορείς;"
"δεν ξέρω")

"minor swing" από τον Django και "la petit fille de la mer" από τον Παπαθανασίου
"hey soul sister" από τους Train
ασφαλώς Streets of Philadelphia από τον Springsteen

κι ο Χρόνης νωρίς κάθε απόγευμα να γυρίζει απ' τη δουλειά: ήρθα!

η Ελένη στο msn
("μαμά μου!)

η Νέλλυ που δεν μ' αφήνει ούτε λεπτό μόνη

κι εν τέλει ο Dave Brubeck με το take five του:

στο σπίτι..
.............................................................


-κι οι μέρες γοργά θα περάσουν
μέχρι να λείψω για λίγο ξανά..