τις μέρες που ζούμε μέσα στο άγχος, πολλοί μέσα στη γκρίνια, στη μιζέρια δεν θα τις ξεπεράσουμε εύκολα.
είμαι από τις τυχερές γιατί περνώ καλά στο σπίτι. ούτως ή άλλως δεν έβγαινα πολύ, λίγες βόλτες τη βδομάδα και μ' αυτές ήμουν υπερευχαριστημένη.
δεν ήταν όπως στη μακρινή εποχή της νεότητας.
τότε ζούσαμε για το Σαββατόβραδο, το πάρτι, το σινεμά, τις βόλτες, τον Καραβίτη και το Πτι Παλαί.
τα χρόνια περνούσαν και άρχισε να μου αρέσει περισσότερο το σπίτι.
ειδικά όταν μεγάλωσαν τα παιδιά κι έφυγε το Ελενάκι στη Σουηδία και η Ραφαηλία άρχισε τις πτήσεις μακριά απ' τη φωλιά, το σπίτι έγινε ο κόσμος μου.
τα βιβλία μου, οι σειρές και οι ταινίες και δεν ήθελα τίποτ' άλλο!
έφτασε όμως η εποχή που όλος ο κόσμος έμεινε μέσα. και όχι από επιλογή, από αναγκαιότητα!
για να επιβιώσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες!
κι εκεί να δεις γκρίνια.
εκεί να δεις μιζέρια και μουρμούρα.
............................................
μένουμε σε μια πολυκατοικία με πολλά διαμερίσματα.
στο υπόγειο, σ' ένα μικρό διαμέρισμα μένουν αρκετοί Αφρικανοί.
"οι πιτσιρικάδες" όπως τους αποκαλώ. άφαντοι όλη μέρα, ακούγονται μόνο τα βράδια όταν γυρίζουν απ' τις δουλειές τους και μαζεύονται στην κουζίνα να μαγειρέψουν.
τα παράθυρα της κουζίνας και του μπάνιου έχουν κοινό φωταγωγό κι ό,τι λέμε μεταφέρεται σε όποιον είναι αντίστοιχα στη δική του κουζίνα ή στο μπάνιο κι έχει ανοιχτό παράθυρο.
με το "απαγορευτικό" οι πιτσιρικάδες δεν πήγαν φυσικά στη δουλειά.
έμειναν σπίτι κι όλη σχεδόν τη μέρα τη βγάζαν στην κουζίνα.
μαγείρευαν, έτρωγαν, γελούσαν, συζητούσαν μέχρι αργά το βράδυ.
τους άκουγες κι άνοιγε η καρδιά σου!
τους άκουγες κι αν αισθανόσουν στεναχώρια σου 'φευγε μεμιάς!
γελούσαν και χαμογελούσες κι εσύ κι όλο αυτό ήταν τόσο χαρούμενο και αισιόδοξο που ξεχνούσες και το "απαγορευτικό" και τη γκρίνια των άλλων.
"άκουσε τους!" είπα μια φορά στον Χρόνη όταν μπήκε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ.
"δε φοβούνται τίποτα! εδώ έχουν περάσει την απειλή του 'Εμπολα, πείνα, μια ζωή στην κόψη, αυτό θα φοβηθούν;".
ευγνωμοσύνη!
μόνο ευγνωμοσύνη για τους πιτσιρικάδες!
να 'ναι καλά τα παιδιά, να φτιάχνουν φαγητό, να γελάνε και να τραγουδάνε πάντα!
δεν υπάρχει κανένα καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση.
κατάλαβες;
"κατάλαβα" να λες...
