σ' ένα παράλληλο σύμπαν
είμαστε ακόμα στη μεγάλη ρόδα στο Ροντέο:
είναι βράδυ
κοιτάζω κάτω
μυρμηγκοφωλιά ο κόσμος όλος.
ο Χρόνης μού κρατάει το χέρι
στριμώχνομαι κοντά του: κάνει κρύο
κι είναι σκοτεινά εδώ πάνω.
έχουμε μπροστά μας μια ολόκληρη ζωή:
μια θητεία, δουλειά, παιδιά κι εγγόνια
μα αυτή τη νύχτα το μέλλον απέχει
έτη φωτός.
είμαστε στη μεγάλη ρόδα στο Ροντέο
κρατιόμαστε απ' το χέρι
δε μιλάμε -σχεδόν-
κι η γη γυρίζει
κι η γη γυρίζει.
σαν σήμερα
μόλις τριάντα τέσσερα χρονάκια πριν.