Διακοπές ξανά



φεύγουμε.
ετοιμάσαμε τις αποσκευές μας (φυσικά τα μισά τα ξεχάσαμε απέξω), κολλήσαμε χαρτάκια με οδηγίες στον καθρέφτη του μπάνιου (για τον αδερφό μου, που θα έρχεται καθημερινά να φροντίζει τα ζώα και να ποτίζει τα φυτά), καθάρισα το δωμάτιο μου σχολαστικότατα και το κλείδωσα (για να βρίσκεται τουλάχιστον ένα μέρος κατοικήσιμο όταν επιστρέψουμε) και ... φεύγουμε!

("σήμερα θα πάμε για μπάνιο;"
"σήμερα θα τακτοποιήσουμε το σπίτι, αύριο"
"καλά...")


μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, διακοπές ξανά.
αυτό σημαίνει: ζέστη, θάλασσα, πεύκα, ζέστη ξανά, κούνια στα πεύκα, μπρατσάκια, κουβαδάκια, βατραχοπέδιλα, βιβλία στη θάλασσα, καφές στη θάλασσα, φωνές στη θάλασσα, φαγητό στη βεράντα, απογευματινός καφές και διάβασμα στη βεράντα, σπρέι του Κορρέ σε χέρια-πόδια για να καθήσουμε το βράδυ στη βεράντα.

("..κρουαζιέρα θα σε πάααωωω.."
"όταν ήσουν μικρή, πιο μικρή απ' τη Ραφαηλία, ξέρεις πως το 'λεγες;")
"μ' αφήνεις εσύ να το ξεχάσω; Μύκονο και Σαντορύζι!")


σημαίνει επίσης ανεμιστήρες, πλύσιμο πιάτων στο χέρι, μπουγέλα τα μεσημέρια, πότισμα της λεμονιάς το βράδυ, χαιρετισμούς με τη γειτόνισσα κι ατέλειωτα "μαμά, τι να κάνω τώρα;;;" του μωρού μου, μόνιμη επωδός από τ' απόγευμα και μετά.

("τι έχει πια αυτό το σακ βουαγιάζ κι είναι τόσο βαρύ;"
"εργαλεία!")


παγωμένα ποτήρια με νερό στο τραπέζι χωρίς σουβέρ από κάτω, παγωμένα ποτήρια με τσάι πάνω σε σκαμπό, δίπλα στην πολυθρόνα που ξαπλωμένη διαβάζω, χωρίς σουβέρ από κάτω, πατουσάκια γυμνά χωρίς σαγιονάρες να τρέχουν μέσα-έξω συνέχεια, μυρωδιά από πεύκα και σκίνα γύρω, μέσα και πάνω απ' το σπίτι.

("ένα ζωάκι θα πάρω οπωσδήποτε μαζί μου, να 'χω να κοιμάμαι τα βράδια"
"τι ζωάκι;;"
"ψεύτικο, γιατί χοροπήδηξες έτσι;!")


κουκουβάγιες και γρύλοι, γκιώνηδες και περιστέρια, δεκαοχτούρες και σπουργίτια ν' ακούγονται, άλλα απ' αυτά το πρωί κι άλλα το βράδυ κι ένας σκαντζόχοιρος να ξεκαλοκαιριάζει στο βάθος, μέσα στα σκίνα που κάνουν δάσος, πέρα απ' το σπίτι μας.
και πολλά, πολλά, πολλά, πάρα πολλά τζιτζίκια.

("μαμά, δε βρήκα το μαγιό μου. εκεί το 'χουμε αφήσει;"
"μάλλον. όταν μιλάω εγώ για τα πράγματα σου.."
"ουφ! μια ερώτηση έκανα πια!")


μεγάλες λεκάνες με κρύα νερά στη βεράντα, όπου επιπλέουν πάνω τους μικρά πολύχρωμα παπάκια, καφέδες πρωινοί ν' αχνίζουν στην πρωινή δροσιά για μας κι οι γάτες της περιοχής πάνω στις πολυθρόνες που αφήσαμε τη νύχτα έξω.

("τα πήραμε όλα, όλα, όλα;"
"ναι μωρό μου. έτσι νομίζω")


μετά από έναν χρόνο, διακοπές ξανά..

("ελάτε, ελάτε
.φεύγουμε!!")

Βράδυ καλοκαιριού



καλοκαιρινή βραδιά.
απ' αυτές που ονειρευόμουν τον χειμώνα.
ζέστη και οι μπαλκονόπορτες ανοιχτές.
μετέωρα χαμόγελα, μετέωρες κινήσεις.
η Ραφ χοροπηδάει στον διάδρομο ξυπόλητη.
η Ακκα μπαίνει σχεδόν κάτω από το ντους με τα μουστάκια της να τρεμοπαίζουν.
μα έχετε δει γάτα να της αρέσει το νερό;

η Ραφ το απόγευμα αποφάσισε να καθαρίσει την τραπεζαρία.
πήρε ένα σουίφερ και άρχισε να ξεσκονίζει επιμελώς το δωμάτιο.
έφτασε και στον πατέρα της που καθόταν στο τραπέζι κι άρχισε να τον περνάει ένα χεράκι κι αυτόν.

"βρε πάρε το βρωμόπανο απ' το κεφάλι μου" της φώναξε και τίναξε τα μαλλιά του.
"έλα, έλα, κάτσε να σε καθαρίσω, φρόνιμααα"
"να καθαρίσεις το δικό σου κεφάλι μ' αυτό!"
όσο όμως την έσπρωχνε μακριά του, τόσο αυτή χαχάνιζε και τον ξεσκόνιζε όπου έβρισκε.

και δώς του φωνές απ΄ τη μια μεριά και χαχανητά από την άλλη.

"Μαριλένααα μάζεψε την"
"άστο παιδί να παίξει και σύ! πως κάνεις έτσι! κλεισμένο σ' ένα διαμέρισμα, τι να σου κάνει; βαριέται"
"αν στο 'κανε αυτό εσένααα!!"
"εγώ είμαι άλλο" κρυφογελάω.

σε λίγες μέρες θα φύγουμε. διακοπές. θάλασσα. πεύκα.
όμως μου αρέσουν πολύ τα βράδια στην Αθήνα.
ειδικά τα Αυγουστιάτικα βράδια, γι' αυτό φροντίζω πάντα, Αύγουστο να βρίσκομαι πάντα στην Αθήνα.


το μωρό μου πάντως μετράει μία μία τις μέρες.
"πόσες μείνανε; έξι, πέντε, πόσες;"
"μη βιάζεσαι" της λέω και της ακουμπάω τη μυτούλα της.
"περνάει γρήγορα ο χρόνος, ουουου, προτού το καταλάβεις θα βρεθείς στην παραλία να παίζεις"
γελάει και φεύγει τρέχοντας να το πει στην αδερφή της.

ναι, περνάει γρήγορα ο χρόνος.
πότε ήταν χειμώνας κι ονειρεύομουν μια τέτοια καλοκαιρινή βραδιά και κοίτα τώρα για πότε ήρθε και τη ζω..

Καληνύχτα..

Tα διαφημιστικά της κινητής


Ντρέπομαι που είμαι στην tim. 'Η μάλλον στη wind πλέον.
Εξ ίσου θα ντρεπόμουν αν ήμουν στη vodafone ή και στον cosmote ακόμα.
O λόγος είναι πως κάθε φορά που βλέπω τις τηλεοπτικές τους διαφημίσεις, κάτι παθαίνω.

Εγώ, που είμαι μια ευγενική κυρία μέσης ηλικίας, που προσέχω τι λέω (καθότι παιδιά έχω και μ' ακούνε), που σπάνια δίνω σημασία σε κάτι τόσο ανώδυνο όσο μια διαφήμιση, αρκεί να δω μια απ' αυτές τις τρεις να παίζει και μου γυρίζει το μάτι ανάποδα.

Αναρωτιέμαι: επίτηδες το κάνουνε;
Δεν είναι δυνατόν να απεύθυνονται σε νορμάλ κοινό, με τόσο ηλίθια σενάρια και τόσο εκνευριστικούς ηθοποιούς ή μοντέλους ή όποιους βάζουν τέλος πάντων να παίξουν σ' αυτά.

Τη wind την έχετε δει; Η λέξη "άθλια" είναι εξαιρετικά επιεικής για να την περιγράψει.
Μπαίνει ένας Καημένος σε κάποιο μαγαζί της wind, όπου βλέπει κι άλλους Καημένους να έχουν σηκωμένα ψηλά τα χέρια τους.
Εντρομος παθαίνει έναν ντουβρουτζά, κι αρχίζει να γουρλώνει τα μάτια, να σουφρώνει τα χείλη και να ανεβοκατεβάζει τα αυτιά του.
Την ουρά του δεν κουνάει, αλλά λίγο θέλει ν' αρχίσει κι αυτή το δικό της χορό..

Το μαρτύριο του συνεχίζεται, μέχρι που ένας πωλητής αντιλαμβάνεται πως ο Καημένος ανησυχεί μήπως και του πάρουν τα λεφτά.
Του εξηγεί λοιπόν την παπαριά (με συγχωρείτε για τη λέξη, αλλά σας είπα, χάνω εαυτόν μ' αυτές τις διαφημίσεις) της wind κι ο Καημένος γίνεται Κατακαημένος και σηκώνει ψηλά τα χέρια του σαν τους υπόλοιπους κρετίνους στο μαγαζί, φωνάζοντας "ΝΑΙ".
Ο υπάλληλος γελάει ευτυχισμένος "είδατε;" κι όλοι είναι τρισάθλιοι στη χώρα της wind..

Της Voda έχει μια εντελώς άλλη διάσταση, μεταφυσική θάλεγα: αίφνης παντζούρια, ρολά, πόρτες κάθε είδους, παράθυρα, τέντες και άλλα συναφή, αρχίζουν με δική τους πρωτοβολία να κινούνταιι με ταχύτητα. Να ανοιγοκλείνουν δηλαδή ή να ανεβοκατεβαίνουν.
Και μιλάμε για πολλές πόρτες και πολλά παράθυρα. Προσόψεις κτιρίων ολόκληρες, όχι αστεία!
Ενα λουκέτο κι έναν σύρτη αφήσανε απέξω, αλλά τους υποσχέθηκαν στο επόμενο γύρισμα, να τους προσλάβουνε χωρίς κάστιγκ.

Τώρα τι να θέλει να πει ο ποιητής; Και γιατί παρακολουθούμε επί δίλεπτο (μπορεί να είναι και λιγότερο, εμένα τόσο πάντως μου φάνηκε), όλη αυτή την δραστηριότητα των αντικειμένων, τη διάνοια της voda να πάτε να ρωτήσετε.
Αν δεν του έχει πιάσει κάνα δάχτυλο το παράθυρο που ανεβοκατεβαίνει μανιωδώς.

Κι ερχόμαστε στην cosmote.
Αα, εκεί έχουν τους καλύτερους.
Σ' ένα όμως διαφημιστικό θα σταθώ, αν και η ποικιλία τους είναι απίστευτη.
Στην κοπέλα-ζογλέρ!

Την έχετε δει ποτέ πως περπατάει στο δρόμο, γιατί "θέλει να νιώθει ελεύθερη";
Μα πως αλλιώς; Κάνοντας τούμπες!
Βήμα και τούμπα, βήμα και τούμπα, φτάνει απέξω από ένα κατάστημα της cote και 'κει μένει κάγκελο, με τα χέρια ψηλά.
Δεν πιστεύει στα μάτια της!!
Επιτέλους βρήκε το στύλ της: τούμπες και cote!
Τι καλύτερο;!
Ασε που θα της τραγουδάει κι ο Χατζηγιάννης,
"χέρια ψηλά
κι άλλη μια τούμπα
έλα καλέ να χορέψουμε ρούμπα
"

Καλά, πειράζει που η φυλή της Q όσο λίγους χρήστες έχει, τόσο έξυπνες διαφημίσεις βγάζει;
Μπααα, μάλλον τυχαίο μου φαίνεται.
Ολους τούς διαφημιστές-σαίνια, οι τρεις μεγάλες τους πήραν..

ΥΓ
Ξέρω πως την Q την έχει η wind, αλλά το διαφημιστικό της συνεχίζει να είναι το ίδιο από την ίδρυση της και τότε ήταν ανεξάρτητη.

Καλό μήνα




κι επειδή κάλλιο αργά παρά ποτέ, τώρα που το θυμήθηκα: καλό, πολύ καλό μήνα να 'χουμε.