Κι αν...


..κι αν γυρίζουμε ξενύχτηδες τα βράδια..
                  -καλοκαίρι δέκα χρόνια πριν

το Ελενάκι στη Μύκονο.
η υπόλοιπη οικογένεια στην Αίγινα
εμένα όμως ο νους στην Ελένη.

"έφαγες;"
"ναι μαμά"
"ξενυχτήσατε;"
"εεε μαμά"
"κοίτα να ξεκουράζεσαι"
"ναι μαμά"
"και να μη πίνετε πολύ"
"ναι μαμά"
"καιρός δεν είναι να έρθεις κι εδώ λιγάκι;"
"όχι μαμά"

έκλεινα το τηλέφωνο κι αναστέναζα.
κι ήταν η παρηγοριά του Χρόνη που μ' έκανε να χαμογελάω
"κι εμείς τα ίδια δεν κάναμε; μεγάλωσε πια!"

ήταν όμορφα στην Αίγινα τότε...
με τον Χρόνη και τη Ραφαηλία πηγαίναμε για κολύμπι.
βόλτες στη Χώρα, καφέ στη βεράντα και διάβασμα.
πολύ διάβασμα.
όπως τώρα, όπως πάντα.

ο Δημήτρης στην Αθήνα.
τηλεφωνιόμασταν κάθε μέρα, τσακωνόμασταν κάθε μέρα και γελούσαμε.
γελούσαμε πολύ..

πέρασαν πια αυτές οι εποχές.

το Ελενάκι με τρία παιδιά στη Σουηδία
το Ραφάκι κάνει τη δική της επανάσταση
ο Χρόνης παρηγορεί ακόμα
"κι εμείς τα ίδια δεν κάναμε; μεγάλωσε πια!"

κι ο Δημήτρης φύλακας-άγγελος να μάς προσέχει από ψηλά
"ρε, δε με νοιάζει από που 'ρθες σου λέω
κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί.."

κλείνω τα μάτια και νοσταλγώ την εποχή που άναβα τσιγάρο.
έπαιρνα τα Old Navy, το μαύρο Zippo κι ο καπνός ήταν η γκρίζα παρηγοριά που με τύλιγε.

Οκτώβρης πια

..κι αν γυρίζουμε ξενύχτηδες τα βράδια

βαθιά στην ψυχή μου ξέρω πως
..κι εμείς τα ίδια κάναμε..
μεγαλώσαμε πια!

Το ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ μουσείο!

ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα...
όχι το δικό μου, εντάξει και το δικό μου εν μέρει, αλλά πρώτα τού ζεύγους γουλανδρή! αμφότεροι ήθελαν να ανοίξουν ένα ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ μουσείο τέχνης και όχι μόνο!
ένα μουσείο, όπου ο καθένας θα πληρώνει ΜΟΝΟ οκτώ ευρώ για να θαυμάσει με δέος τα αριστουργήματα τού κάθε επιφανούς καλλιτέχνη! ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΥ επιφανούς καλλιτέχνη.

όπου μικρά παιδιά θα τρέχουν ενθουσιασμένα αφρίζοντας και τραγουδώντας
"μες στο μουσείο, μες στο μουσείο μια μέρα μπήκα με φόρα κι εγώ.
μη με τραβάτε, μη μου κολάτε απ`το μουσείο δε θέλω να βγω"

αλλά, ας ξεκινήσουμε με το ίδιο το κτίριο.
ορθώνεται επιβλητικό και τετράγωνο, σαρώνοντας οτιδήποτε υπάρχει στην περιοχή!
με στιβαρό σκελετό και κουφώματα εξ ίσου στιβαρά υψώνεται μεγαλοπρεπές και σαρδόνιο!
έντεκα όροφοι τετράγωνοι και συμπαγείς, έντεκα όροφοι πού δένουν έξοχα με τις πενταόροφες πολυκατοικίες και την παλαιότητα της γειτονιάς...

για' το!


μέσα;
δεν θα περιγράψω τους απαστράπτοντες διαδρόμους, μήτε τα ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΑ σκαλοπάτια με τις κοφτερές άκρες!
όχι!
όχι!

θα περιγράψω όμως τα έργα τέχνης!
σαν αυτό...


δεν είναι για αδαείς και απολίτιστους σαν την αφεντιά μου..
όχι... δεν είναι...

εγώ για παράδειγμα, αντικρύζοντας αυτόν τον ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ πίνακα, βλέπω μόνο κάτι που κάνει η 'Ακκα όταν τρώει υγρή τροφή!



ΞΗΡΑ! μόνο ξηρά τροφή πρέπει να δίνετε στις γάτες σας, γιατί η υγρή θερίζει και παχαίνει!
και να δίνετε ένα φακελάκι υγρή κάθε Σάββατο σαν επιβράβευση!
στα καλά τα γατόνια γρρρ, γρρρ, γρρρ.

αλλά ας μη ξεφεύγουμε τού θέματος.
το μουσείο του ζεύγους γουλανδρή έγινε πραγματικότητα.

το ταπεινό Παγκράτι φωτίστηκε!
με κάτι φάρους ΝΑ! λευκούς και ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΥΣ!

διαπερνούν τον εγκέφαλο, τη φαιά ουσία, το οπτικό νεύρο, τα αγγεία..
σού κάνουν το κεφάλι κουρούμπελο, κουδούνι...

οσάκις περνώ από κει σκύβω ταπεινά την κεφαλή..
έπειτα, κοντοστέκομαι και τραγουδώ σιγά και παραπονεμένα
"θέλω, θέλω, θέλω μουσείο θέλω να βλέπω τους θησαυρούς
που δεν τους χωράει ανθρώπου νους"

και προχωρώ προς την έξοδο ονείρων..
όχι των δικών μου..
της αισθητικής των εφοπλιστών!

που σαφώς είναι κι αυτή
-μα άραγε τι άλλο;-
ιστορικά ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ...