Quiz: τι είναι;


αυτό είναι ένα αυτοκίνητο του οποίου οι επιβάτες κάθονται ακριβώς δίπλα· χαζεύουν, συζητάνε, τρώνε ένα τοστ;

ή μήπως έχουν πάει για ψώνια κι ο οδηγός ξάπλωσε στο μπροστινό κάθισμα, να ξεκουραστεί μέχρι να γυρίσουν;

υπάρχει περίπτωση να είναι η καινούρια ρομαντική διαφήμιση ενός γαλάζιου αυτοκινήτου, κάποιο φθινοπωρινό απόγευμα στο αεροδρόμιο;

ή ίσως έγινε ένας μεγάλος σεισμός και πανικόβλητοι οι άνθρωποι το άφησαν στην τύχη του κι έφυγαν άρον άρον;


και όμως όχι..
τίποτα απ' αυτά δεν συνέβη.. ούτε καταστροφή, ούτε διάλειμμα, ούτε ξένοιαστες παρέες και κουρασμένοι οδηγοί..

αυτό είναι το δικό μας αυτοκίνητο, το οποίο εμείς ξεχάσαμε με την πόρτα ανοιχτή όσο ψωνίζαμε και πίναμε καφέ στο ικέα -για τουλάχιστον δύο ώρες.

όταν επιστρέψαμε δεν πιστεύαμε στα μάτια μας!

κι ύστερα σου λένε,

φταίει ο κλέφτης..

Μια συνηθισμένη μέρα


ενώ γυμνάζομαι στον αεροπερπατητή:

1. βλέπω -ξανά- scrubs και γελάω με τα ίδια αστεία στις ίδιες ακριβώς σκηνές που γελούσα παλιά
-κι όλα τα ίδια μένουν;

2. όταν τελειώνει το επεισόδιο των scrubs, το "γυρίζω" στην τηλεόραση. αμέσως διαπιστώνω πως φοράω τα ίδια ακριβώς μποτάκια με τον Πέτρο Κωστόπουλο
-κάνε μου λιγάκι "κλικ!"

3. παρακολουθώ για πολλοστή φορά το διαφημιστικό του pretty bra όπου μεταξύ άλλων, πρωταγωνιστεί η γνωστή συγκάτοικος-lamogialand με τις συμμαθήτριες της
-"πραγματικά! σαν το βρίδι βρα, δεν υπάρχει άλλο!"
(κι εδώ το βιντεάκι aka έργο τέχνης)

4. από τα γέλια κοντεύω να πέσω από τον αεροπερπατητή. θεωρώντας πως κι αυτό είναι ένα είδος γυμναστικής, κόβω πέντε λεπτά απ' το καθιερωμένο πρόγραμμα
-κουκουρούκου Μυταλάκη, κουκουρούκου!

5. την ώρα που γυμνάζομαι, με θυμούνται όλοι. έτσι, κάθε δυο λεπτά χτυπάει το τηλέφωνο κι απαντώ λαχανιασμένη, δίχως ίχνος της γνωστής σοβαρότητας που με διακρίνει
-"εγώ τα λατρεύω τα σαμπό σου!"
  "γελοία δεν είναι;"
  "όχι βρε μαμά! δε μοιάζεις με κλόουν! ωραία είναι!"

6. κάθε τόσο κοιτάζω το ρολόι για να διαπιστώσω άλλη μια φορά, πόσους αιώνες κάνει να εκτελέσει ένα πλήρη κύκλο ο λεπτοδείκτης!
-άχρηστα τραγούδια που μαράθηκαν
άχρηστα ρολόγια που σταμάτησαν

7. έχω την Ακκα μόνιμο θαυμαστή. μόλις ανεβώ στο μηχάνημα, τσακίζεται να έρθει να με καμαρώσει. τσακίζεται να έρθει να με εμψυχώσει κουνώντας τα μουστάκια, σπανίως δε τα μπροστινά της πόδια ή την ουρά
-run Forrest run!

8. "τώρα που παντρεύεσαι σου το λέω άλλη μια πως σ' αγαπάω" τραγουδάω όταν έχουν τελειώσει τα scrubs, έχει τελειώσει η υπομονή (μου) με το πρόγραμμα της τηλεόρασης, αλλά δεν έχει τελειώσει ακόμα η ώρα της γυμναστικής
-ρατω ουπ βεντρεσεπα ουσ οτ ολε λια αμι ασπαγαω


9. "daydreamer" είναι ο τυπάκος των scrubs, "ονειροπαρμένος" αντίστοιχα ο δικός μας Βουτσάς, εγώ  πάλι, άκρως προσγειωμένη και λογική, πατάω γερά στα πεντάλ του αεροπερπατητή και όνειρα δεν κάνω!

-όμως υπάρχει περίπτωση, με την πολλή γυμναστική να μεταλλαχθώ σε wonder woman;


 10. γυμνάζομαι πολύ, ατέλειωτα, αδυσώπητα! τα τελευταία τρία χρόνια σε βάση καθημερινή! βρέξει-χιονίσει ανεβαίνω στο μηχάνημα αποφασιστικά, γενναία, αθλητικά! σκέφτομαι όμως μήπως είναι υπερβολή, σκέφτομαι όμως μήπως θάπρεπε να ελαττώσω λίγο το χρόνο; καταλήγω πως ναι, μάλλον αυτό θα κάνω και μάλιστα στο άμεσο μέλλον
-γιατί όπως και να το κάνουμε, αυτή η μισή ώρα της γυμναστικής, δεν περνάει με τίποτα!

Χρόνια Ευλογημένα, Χρόνια Πολλά!


-όταν τα μωρά μας κάνουν τα δικά τους μωρά
-όταν τα καινούρια μωρά πριν πάρουν καν την πρώτη τους ανάσα
γίνονται πολυαγαπημένα
-όταν τα πολυαγαπημένα μουρμουράνε "μα-μα"  
 και δυσκολεύεσαι να καταλάβεις
πως "μαμά" είναι το κοριτσάκι με τα σγουρά που μέχρι χτες χοροπηδούσε στο κρεββάτι

και πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός..

 πριν ένα χρόνο η Ελένη μας πήρε αγκαλιά ένα υπέροχο βρέφος
που σήμερα τη λέει "μα-μα"
πριν ένα χρόνο ακριβώς!

σήμερα, στα πρώτα της γενέθλια
ευχόμαστε ολόκαρδα:

ευλογημένη να είναι πάντα η Μαριλέττα μας
υγεία να 'χει ψυχή και σώμα

ευχόμαστε ολόκαρδα:

με το ίδιο πείσμα της μαμάς της να πορεύεται
με την ίδια χαρά να γελάει
 να χαμογελάει 

στις δυσκολίες της ζωής
όταν πέφτει, εύκολα να σηκώνεται
όπως ακριβώς κάνει τώρα 
που μπουσουλάει!

στο πιο μικρό μωρό της οικογένειας λοιπόν
στο πρώτο μας εγγόνι

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Τα παλιά μου σαμπό


σαμπό αντί για παντόφλες.
εδώ και πολλά πολλά χρόνια.

έχουν περάσει απ' τα χέρια ή μάλλον απ' τα πόδια μου, όλων των ειδών τα σαμπό, όλων των ειδών οι μάρκες και όλα με το ίδιο απαράλλαχτο μπλε.
βαρέθηκα κι έτσι, το τελευταίο ζευγάρι, το προτίμησα άσπρο.

βλακεία: με τη σκληρή χρήση άρχισε να φεύγει το δέρμα και λίγο λίγο να καταστρέφεται.

αφού όμως αυτή ήταν η μόνη απώλεια, αποφάσισα να μη τα πετάξω, να δοκιμάσω να τα "επισκευάσω".
έτσι, πήρα βερνίκι και ένα κόκκινο  μαρκαδόρο της Ραφαηλίας και ..έδρασα.

το αποτέλεσμα; αμφίβολο.
τα φόρεσα την πρώτη μέρα,
τα φόρεσα τη δεύτερη
την τρίτη φώναξα το Ραφάκι.

της έδειξα το αριστούργημα και τη ρώτησα:

"βρε αγάπη μου, για πες, φοριούνται; ή είναι μαύρο χάλι;"
"είναι πολύ ωραία μαμά!" ενθουσιάστηκε
"αλήθεια το λες ή για να μη με στεναχωρήσεις.."
"εγώ τα λατρεύω τα σαμπό σου!"
"γελοία δεν είναι;"
"όχι βρε μαμά! δε μοιάζεις με κλόουν! ωραία είναι!"
...........................................

την άλλη μέρα παρήγγειλα καινούρια.

τα άσπρα, τα καλλιτεχνικά, τα φοράει πια η Ραφαηλία -που τα λατρεύει.
και τι όμορφα που είναι στα δικά της ποδαράκια
εν τέλει

-όνειρο!

Παιχνίδι (ξανά;)

πριν λίγες μέρες, η τρελοτουρίστρια με κάλεσε σε μπλογκοπαίχνιδο.
δεν παίζω πια κι έχουν περάσει χρόνια από τότε που συμμετείχα σε κάποιο παιχνίδι, όμως, για χάρη του παλιού καιρού και μιας ιδιαίτερης συμπάθειας στην τρελοτουρίστρια (γενικώς στην τρελοτουρ.. οικογένεια) θέλω να αφιερώσω ένα από τα παιχνίδια που παίζαμε τότε.
Μάιος του 07.
και τι άλλο;
το -μάλλον- έξοχο, ερωτηματολόγιο του Proust.


9.5.07
Το ερωτηματολόγιο του Proust



με κάλεσαν στο Προυστ - ερωτηματολόγιο.
προς το παρόν παίζω ακόμα μπλογκοπαίχνιδα κι ομολογώ πως σ' αυτό συγκεκριμένα διασκέδασα -αν και σε ορισμένες ερωτήσεις, δυσκολεύτηκα να απαντήσω.
σ' αυτήν πχ "με ποιον ταυτίζεσαι;" ακόμα..

ορίστε λοιπόν:
1. η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
να είμαστε όλοι καλά.

2. τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
η Ραφαηλία. έρχεται τρέχοντας στο κρεββάτι μου και μου δίνει ένα προσεκτικό φιλί.

3. η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
δεν γελάω έτσι πια. δηλαδή είχα πραγματικά πολύ καιρό, αλλά τελευταία η Ελένη με παρασύρει στο δικό της γέλιο και βρίσκομαι ξαφνικά χρόνια πίσω μαζί της.

4. το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
εντιμότητα.

5. το βασικό ελάττωμά σας;
δεν έχω υπομονή.

6. σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
σε όποια δεν σχετίζονται με προδοσία.

7. με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
με του παιδιού που έβαλε το μήλο στο κεφάλι του ο Γουλιέλμος Τέλλος.

8. ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
η Πολυάννα.

9. το αγαπημένο σας ταξίδι;
Σίφνος-Μήλος-Σέριφος το '85 με τον Χρόνη και μια πορτοκαλί σκηνή.

10. οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Χένρι Τζέιμς, Λίζα Αλθερ, Ουμπέρτο Εκο, Μαρκ Τουειν, Τόλκιν, Ντίκενς, Μυριβήλης, Ιωάννα Καρατζαφέρη, Μανόλης Αναγνωστάκης ..

11. ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
το χιούμορ

12. .... και σε μια γυναίκα;
το χιούμορ

13. ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Django Reinhardt, Χατζιδάκις, Σπανουδάκης, Cohen

14. το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
πες μου μια λέξη, αυτή τη μόνη λέξη
σε λίγο πια θα φέξει, θα 'ρθει η χλωμή αυγή..


15. το βιβλίο που σας σημάδεψε;
ο αφρός των ημερών του Μπορίς Βιαν

16. η ταινία που σας σημάδεψε;
Next Stop Wonderland. 

17. ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Van Gogh. τα ηλιοτρόπια του.

18. το αγαπημένο σας χρώμα;
 το μαύρο.

19. ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
το ότι όσο άσχημα και να ήμουν, γι' αυτούς που με χρειάζονταν βρισκόμουν πάντα δίπλα.

20. το αγαπημένο σας ποτό;
 πράσινο τσάι.

21. για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
παίρνω πολλά πράγματα προσωπικά.

22. τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
την κακοήθεια.

23. όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
διάβασμα, ταινίες, σειρές, ηλιόσποροι, πράσινο τσάι

24. ο μεγαλύτερος φόβος σας;
να πάθει κάποιος από τους αγαπημένους (μου) κάτι άσχημο.

25. σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
έχω τέτοιες ενοχές όταν λέω κάποιο ψέμμα, που θα πρέπει να είναι εντελώς απαραίτητο να ειπωθεί, για να κάνω κάτι τέτοιο.

26. ποιο είναι το μόττο σας;
όλα έχουν ένα τίμημα.

27. πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
σε μεγάλη ηλικία, στο κρεββάτι μου και να 'ναι γύρω τα παιδιά, τα εγγόνια κι όλη μου η οικογένεια. να διηγούνται χαμηλόφωνα παλιές ιστορίες, κάπου κάπου να γελάνε σιγανά και στα πόδια του κρεββατιού να στέκεται η πολυαγαπημένη μου μητέρα. να μου χαμογελά και να μου λέει "έλα αγάπη μου, ήρθε η ώρα". 
έτσι..

28. εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
πολλά έκανες, αλλά ήταν ελαφρά. πήγαινε στους γονείς και στους παππούδες σου και σ' όποια ευλογία ονειρευόσουνα στη γη.

29. σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
αγχωμένη και τρελλαμένη ως συνήθως.
αντιμετωπίζομαι όμως εύκολα..

............................................

η συγκεκριμένη Ισημερία απ' τα παλιά, εδώ

Τα γενέθλια μου κι ο Patrick


στα γενέθλια μου, μόλις χτες.

έρχεται το Ραφάκι απ' το σχολείο χαρούμενο, καταχαρούμενο, κρατώντας μια μεγάλη πλαστική σακούλα στην αγκαλιά της.

ακόμα φορτωμένη με τη σχολική τσάντα, προτού καν τη βγάλει, μου δίνει τη σακούλα ακτινοβολώντας: Χρόνια Πολλά μαμά!!

αγκαλιάζω το μωρό μου και την κρατώ σφιχτά!
τη φιλάω δυο και τρεις και σαραντατρείς φορές κι ανοίγω τη σακούλα.

μέσα έχει μια pepsi max (εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος) κι ένα δεματάκι τυλιγμένο.

αρχίζω ξανά τα φιλιά "μα βρε αγάπη μου, η pepsi ήταν αρκετή, μού πήρες κι άλλο δώρο;" ανοίγω το δεματάκι, βγάζω μια καρτούλα (Χρόνια Πολλά Μανούλα να τα εκατοστήσεις) και μια πολύ όμορφη, μπορντώ ατζέντα του 2014.

"υπέροχη, υπέροχη! έλα δω!"
την τραβώ κοντά μου και την αγκαλιάζω ξανά
"σ' αρέσει μαμά;"
"τρελά! την ερωτεύτηκα τρελά!"
"ωραία! γιατί είχε πολλά χρώματα, αλλά εγώ διάλεξα αυτό που νομίζω πως θα σ' αρέσει περισσότερο. τα ροζ πχ δε σ' αρέσουν καθόλου!"
"εννοείται! είναι πολύ όμορφο δώρο μωρό μου και σ' ευχαριστώ ξανά! δεν έχω πάρει τίποτα ωραιότερο στη ζωή μου!"
"αλήθεια;"
"αλήθεια! να, θα τη βάλω στο γραφείο μου και θα τη βλέπω να χαίρομαι"
"ωραία!" χαμογελάει ικανοποιημένο το Ραφάκι
"γιατί μωρό μου, δεν κρατάω ατζέντα πια. τα περνάω όλα στο ημερολόγιο του google και τα συγχρονίζω με το κινητό. όμως, είναι ένα υπέροχο διακοσμητικό"
"εντάξει μαμά" είπε και πλήρως ικανοποιημένη πήγε στο δωμάτιο της.

μισή ώρα μετά, μού ήρθε η έμπνευση!
παίρνω την ατζέντα και πάω στη Ραφαηλία.
"Ραφάκι, άκου τι σκέφτηκα!
πάρτην εσύ. με τον καινούριο χρόνο, θα γράφεις αυτά που θες να κάνεις, τις σκέψεις, τις προσδοκίες, τα παράπονα, τις δουλειές σου, όλα, όλα! και μετά από ένα χρόνο, θα μου την επιστρέψεις. αυτό είναι το τέλειο δώρο! ένας καταγεγραμμένος χρόνος απ' τη ζωή και τα όνειρα σου!|

έμεινε με το στόμα ανοιχτό από το θαυμασμό!
"μαμά! μπράβο μαμά! είναι σαν ταινία!"
"σ' αρέσει, ε;"
"πολύ! κι όταν πεθάνεις, θα γράψω "σήμερα στεναχωρήθηκα πολύ!" και το βράδυ θα έρθεις εσύ σα φάντασμα και θα την πάρεις!"
"να σου πω, ΕΝΑ χρόνο θα γράφεις! έχεις την εντύπωση πως θα πεθάνω σ' ένα χρόνο;"

"δεν ξέρω βρε μαμά μου! εσύ κάθε μέρα λες συνέχεια "πότε θα πεθάνω να ησυχάσω!"
.........................................................................

κι αυτό ήταν ένα μέρος από τα χτεσινά μου γενέθλια.

εγώ ως μελλοντικός Patrick Swayze στο Ghost κι η Ραφαηλία ως μέλλουσα πικραμένη  Demi Moore.

"προλήψεις και δεισιδαιμονίες" κοροϊδεύω, αλλά μεταξύ μας, όχι κι ότι είμαι εντελώς ήσυχη, ε;
αυτές οι lacta τις προάλλες στον Παράδεισο κι ο πρόσφατος Patrick χτες, όλο με κάνουν να κοιτάζω συνεχώς πίσω απ' τον ώμο μου!

βρε, λέτε να μην τα εκατοστήσω τελικά;